What is it about?
Poemat przywołuje koniec poprzedniego związku, z powodu którego narrator (lub sam Byron) nadal czuje smutek i żal. Związek ten był potajemny i od czasu zerwania nie potrafi on na zewnątrz wyrazić swojego smutku. Byron czuje również, że jego kochanek był niewierny do niego i jest nadal zraniony, długo po wydarzeniach.
Gdy We Two Parted przez Lorda Byrona
W ciszy i łez
Pół złamane serce
Do sever for years,
Pale rosły policzek i zimno,
Colder pocałunek;
Truly, że godzina przepowiedział
Smutek do tego.
Rosa poranna
Spojrzała chłodno na mym czole
Czuło się to jak ostrzeżenie
o tym, co teraz czuję.
Twoje śluby są złamane,
A sława twa jest lekka;
Słyszę, jak imię twe jest wymawiane,
I uczestniczę w jego hańbie.
Wymieniają cię przede mną.
Kolano w moim uchu;
Drżenie mnie ogarnia –
Dlaczego byłeś tak drogi?
Nie wiedzieli, że cię znam.
Znali cię zbyt dobrze –
Długo, długo będę cię opłakiwać,
Zbyt głęboko, by o tym mówić.
W tajemnicy się spotkaliśmy –
W milczeniu boleję,
Żeby serce twe zapomniało,
Twój duch zwiódł.
Jeśli miałbym cię spotkać
Po długich latach,
Jak miałbym cię powitać?
Ciszą i łzami.
Forma
Wiersz ma cztery strofy po osiem wersów, ale te wersy są dość nietypowe w swojej formie. Są one w dużej mierze napisane w rytmie opadającym, a wersy mają tendencję do posiadania dwóch „stóp”, co oznacza, że można zeskanować wiersz jako dimetr daktyliczny, ale wersy są nieregularne pod względem długości, wzoru i wagi. Można to odczuć, licząc sylaby (5, 5, 5, 5, 5, 6, 4, 6, 4) lub, co bardziej oczywiste, licząc sylaby akcentowane: „When we two parted | In silence and tears | Half broken-hearted | To sever for years”.
Ten złamany schemat nadaje wierszowi sztywny, zatrzymany, niewygodny rytm, który zaczyna się poruszać, potem się waha, potem znów się porusza, tak jak poeta z trudem odsuwa się od swoich wspomnień. Krótkie wersy mają szczególną moc spowalniania czytelnika: duża ilość białej przestrzeni na stronie skłania czytelnika do zadumy.
Rym w wersach (stosunkowo prosty schemat ABABCDCD) oznacza, że wersy kończą się ze szczególną ciężkością lub ostatecznością, co jeszcze bardziej potęguje sztywność myśli.
Język
Byron używa aliteracji i współbrzmień, aby wzmocnić kluczowe słowa i obrazy w umyśle czytelnika: jest przekonany, że „ma udział” w „hańbie” swojego kochanka, który teraz stracił szacunek swoich znajomych.
’wstyd’ jest również wzmocnione przez wewnętrzny rym z 'imię’, który jest następnie powtórzony w następnej strofie i pomaga podkreślić 'knell’ – bicie dzwonu. Słowo to ma bardzo formalną, wręcz żałobną konotację, zwłaszcza w połączeniu z archaicznym językiem „mojego ucha” i „Why wert thou so dear?”

Ironic that her „name” is now associated with the heavy weight of a metal bell, when it he also says „light is thy fame”. Byron ma jednak na myśli to, że reputacja jego kochanki („sława”) jest teraz nieistotna lub niewartościowa („lekka”). Staroświecki język oznacza, że choć Byron używa stosunkowo krótkiego i prostego słownictwa, jego wiersz ma w sobie złożoność, która intryguje i zastanawia czytelnika: imię kochanki jest dla niego „lekkie” w jeden sposób, a „ciężkie” w inny.
Emocje
Powieść taka jak ta jest bardziej dla pisarza niż dla czytelnika: wyrażenie swojego „żalu” po zakończeniu związku jest ważnym sposobem pogodzenia się z tym, co czuje.
To sprawia, że jest to bardzo katartyczny wiersz. Byron zadaje sobie pytanie, dlaczego tak bardzo zależało mu na kochance („Why wert thou so dear?”), sugerując, że teraz ma do niej zupełnie inny stosunek, mimo że walczy o zmianę swoich uczuć.

Jest również głęboko rozgoryczony z powodu rozstania, wierzy, że będzie nadal „żałował” lub żałował związku przez „długi, długi” czas. Wierzy, że to z winy kochanki związek się zakończył – że „serce twe mogło zapomnieć, | ducha twego oszukać” – ale nie jesteśmy w stanie powiedzieć, co obiektywnie się stało. Nie czyni to wiersza mniej szczerym, ale w gruncie rzeczy chodzi w nim o uczucia poety związane z rozstaniem, a nie o samo rozstanie.
Wiersz jest również bardzo skryty: Byron zwraca się do swojej dawnej kochanki per „thee”, nie używając imienia ani nie podając żadnych szczegółów, i wyjaśnia, że nikt z jego przyjaciół nie wiedział o związku („They knew not I knew thee” i „In secret we met”). Ta tajemnica utrudniła mu podzielenie się swoimi uczuciami, ponieważ wstydzi się rozstania i swojego nieszczęścia. Czuje się winny (mówi, że znał ją „zbyt dobrze”) i nie wybaczył sobie ani swojej kochance.
Czas i pamięć
W drugiej strofie Byron osadza wiersz w „poranku” jakiegoś dnia dawno temu i wyjaśnia, że „rosa” zwilżyła mu głowę. Kiedy pisze „Czułem się jak ostrzeżenie | tego, co czuję teraz”, zmienia czasownik „czuł”, aby to „czuć”, tak, że mamy poczucie, jak emocja trwa w czasie.
Pod koniec wiersza, When We Two Parted, Byron patrzy w przyszłość, ale nie jest pewien, co się stanie, nie pisząc, co „będzie” lub „będzie”, ale co „powinno” być „jeśli” kolejne spotkanie kiedykolwiek ma miejsce. Zadaje retoryczne pytanie, na które poeta odpowiada tymi samymi słowami, których użył, by opisać rozstanie sprzed 'lat’: 'Z ciszą i łzami’. Najwyraźniej czuje, że przy następnym spotkaniu nadal będzie odczuwał żal z powodu końca ich związku.
katharsis Uwolnienie skumulowanych emocji
daktyl Schemat rytmiczny złożony z trzech sylab, z których pierwsza jest akcentowana, a dwie następne nieakcentowane (np. Gregory lub Colder thy…)
dimeter Wiersz z dwiema akcentowanymi sylabami (choć czasem dodaje się więcej sylab akcentowanych!)
Dla dodatkowego wsparcia w analizie poezji, dlaczego nie zarezerwować lekcji z jednym z naszych doświadczonych korepetytorów języka angielskiego GCSE? Z Tutorfair możesz przejrzeć wybór świetnych korepetytorów, aby znaleźć tego odpowiedniego dla siebie.
Dla więcej analiz wierszy GCSE podobnych do Love’s Philosophy: The Farmer’s Bride, Love’s Philosophy, Neutral Tones, Kamikaze, Medusa, and Bayonet Charge.