Nie można mówić o wrestlerach rysujących zły rodzaj heel heat bez wspominania Seana Waltmana, którego ring-name stał się pejoratywem dla sytuacji takich jak ta.

Though a talented performer in his own right, X-Pac saw his popularity decline as the Attitude Era dwindled away, and while he was rarely pushed beyond the midcard, he was regularly booed out of the building, particularly when competing against wrestlers far more exciting than he was. Mecze X-Paca stały się punktem przerwy w programie, a nienawiść eskalowała poza prostym heel heat.

Ludzie zaczęli gardzić Waltmanem na poziomie osobistym dzięki jego brakowi ewolucji, męczącemu gimmickowi i regularnym zwycięstwom nad gorącymi aktami. Był tak znienawidzony, że przyśpiewki „X-Pac sucks” stały się powszechne podczas występów, na których nawet nie był zarezerwowany do wrestlingu, a jego zwolnienie w 2002 roku spotkało się ze świętowaniem ze strony tych, którzy mieli dość jego pełzającej po skórze obecności.

Seria problemów poza ekranem sprawiła, że reputacja X-Paca zmniejszyła się jeszcze bardziej w następstwie, chociaż był on w stanie naprawić część szkód po zrobieniu dłuższej przerwy od światła reflektorów i uporządkowaniu swojego życia osobistego. Mimo to jego nazwisko zawsze będzie kojarzone z nieudanymi reakcjami tłumu, a termin „X-Pac heat” będzie żył wiecznie.