Badania, prowadzone przez Uniwersytet Stellenbosch i Uniwersytet w Plymouth, oznaczają pierwszy raz, że monitoring akustyczny został wykorzystany w miejsce zdjęć do generowania szacunków obfitości populacji delfinów.

Pisząc w Journal of Mammalogy, naukowcy twierdzą, że są podekscytowani pozytywnymi wynikami uzyskanymi dzięki tej metodzie, ponieważ liczba delfinów oszacowana była prawie dokładnie taka sama, jak oszacowana za pomocą bardziej tradycyjnej metody fotograficznej mark-recapture.

Pracują teraz nad udoskonaleniem techniki, w nadziei, że może być ona wykorzystana do śledzenia innych gatunków — z aktualnym naciskiem na gatunki zagrożone, takie jak delfiny garbate.

Szybsze przetwarzanie informacji i postępy w analizie statystycznej oznaczają w przyszłości, że zautomatyzowane wykrywanie indywidualnie wyróżniających się rozmów może być możliwe. To może generować ważne informacje na temat poszczególnych zwierząt i byłoby szczególnie przydatne dla małych, zagrożonych populacji, gdzie każdy osobnik się liczy.

„Wychwytywanie-rekapitulacja indywidualnie charakterystycznych gwizdów sygnaturowych nie była wcześniej próbowana”, mówi starszy autor pracy dr Tess Gridley, współdyrektor Sea Search i Namibian Dolphin Project oraz stypendysta podoktorski w Departamencie Botaniki i Zoologii na SU. „Delfiny używają tych dźwięków przez całe życie i każdy z nich ma swój własny, niepowtarzalny gwizd. Dlatego też, poprzez nagrywanie gwizdów sygnaturowych w czasie i w różnych miejscach, możemy obliczyć, gdzie zwierzęta się przemieszczają i ile zwierząt jest w danej populacji.”

Współpracując z Dr Simon Elwen z Uniwersytetu Stellenbosch, Namibian Dolphin Project badał delfiny butlonose zamieszkujące Namibię przez ostatnie 12 lat i zbudował katalog ponad 55 gwizdów sygnaturowych pochodzących z 2009 roku.

To szczególne badanie było prowadzone przez Emmę Longden, która rozpoczęła projekt podczas jej BSc (Hons) Biologia morska stopnia na Uniwersytecie w Plymouth. Jako studentka studiów licencjackich, Emma odbyła staż w Namibia Dolphin Project przez miesiąc w 2016 roku i powróciła ponownie w 2018 roku, aby ukończyć pracę nad projektem mark-recapture.

Przeanalizowała ponad 4000 godzin danych akustycznych z czterech hydrofonów umieszczonych wzdłuż wybrzeża na południe i północ od Walvis Bay, Namibia, w ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2016 roku.

W sumie zidentyfikowali 204 spotkania akustyczne, z których 50 zawierało typy gwizdów sygnaturowych. Na podstawie tych spotkań zidentyfikowano 53 typy gwizdów sygnaturowych; 40 znajdowało się w istniejącym katalogu opracowanym w 2014 roku dla populacji delfinów butlonosych z Walvis Bay, a 13 było nowo zidentyfikowanych. Spośród 53 zidentyfikowanych typów gwizdów sygnaturowych, 43% zostało schwytanych tylko raz, podczas gdy większość (57%) została ponownie schwytana dwa lub więcej razy.

„Jedną ze wspaniałych rzeczy w bioakustyce jest to, że można pozostawić hydrofon w wodzie przez tygodnie na raz i zebrać tak wiele danych bez ingerencji w życie badanych zwierząt” – mówi Emma, której praca nad projektem była również nadzorowana przez dr Clare Embling, profesora nadzwyczajnego ekologii morskiej na Uniwersytecie w Plymouth.

Dr Embling dodaje: „Ta praca jest niezwykle ważna, ponieważ pozwala nam śledzić i liczyć liczbę delfinów w małych, wrażliwych populacjach. Opiera się ona na naszych wcześniejszych badaniach dotyczących wpływu hałasu na organizmy morskie i monitorowania wrażliwych populacji ssaków morskich. Pokazuje również fantastyczny poziom badań, że nasi studenci biologii morskiej są w stanie osiągnąć, a możliwości dostępne dla nich poprzez nasze partnerstwa z organizacjami ochrony przyrody, takich jak Namibia Dolphin Project i Ocean Giants Trust.”

Przyszłe badania obejmują pracę podjętą przez doktoranta Sasha Dines z Uniwersytetu Stellenbosch do dalszego doskonalenia techniki, aby lepiej zrozumieć populację zagrożonych delfinów garbatych w Republice Południowej Afryki. Inny doktorant, Jack Fearey z Uniwersytetu w Kapsztadzie, kontynuuje badania wzdłuż wybrzeża Namibii.

.