Why Stretching Doesn’t Improve Flexibility

Voordat ik in zaken ging, was ik danser; en als er één ding is dat dansers kennen, dan is het wel flexibiliteit. Nadat mijn carrière op gang kwam, bleef ik dansen. Ik moest wel. Het was tenslotte mijn eerste grote liefde. Maar onderweg gebeurde er iets interessants. Toen ik de overstap maakte van de geïsoleerde wereld van het dansen naar de mainstream wereld van gezondheid en fitness, begon ik te zien hoe onbegrepen stretch en flexibiliteit waren onder de massa. Er waren drie dingen in het bijzonder die erop wezen dat er iets niet werkte.
1) Ten eerste merkte ik keer op keer dat mensen probeerden te rekken, maar in plaats van er langgerekt en soepel uit te zien, zagen ze er geknikt, voorovergebogen en ingezakt uit. Een spier of spieren zullen nooit gestrekt worden als je toegeeft aan de natuurlijke neiging van het lichaam om te buigen als je eraan trekt. Dus als je aan het rekken bent, onthoud dan dat krimpen en buigen je spieren niet verlengt, maar juist verkort – het absoluut tegenovergestelde effect dat je wilt hebben.
2) Ik heb mensen gezien die hun trainers gebruikten om hen, of riemen om zichzelf, in een stretch te duwen. Dit sloeg ook nergens op. Waarom geef je je lichaam niet de kans om te leren en te reageren zonder afhankelijk te zijn van een kruk? Het gebruik van iets buiten je lichaam brengt niet alleen de resultaten in gevaar, maar het weerhoudt je er ook van om te leren hoe je van binnenuit moet bewegen, wat de plek is waar een stretch moet zijn om het daadwerkelijk te laten gebeuren. Lichamen zijn intelligent en zouden in staat moeten zijn om op zichzelf te rekken, net zoals ze dat zelfstandig doen bij andere fysieke/atletische activiteiten. Er zou geen behoefte moeten zijn aan rekwisieten die uiteindelijk het lichaam beroven van zijn vermogen om zichzelf te bewegen.
3) Dag na dag zou ik mensen zien trainen, een beetje rekken, en nooit verbeteren – helemaal niet. Elke keer zag ik hetzelfde – gebogen, geknikt en voorovergebogen. Maar tegelijkertijd zagen ze er na dagen op de loopband dunner uit en na uren krachttraining steviger en gespierder. Maar nooit boekten ze enige vooruitgang met hun flexibiliteit. Het was duidelijk dat er iets niet klopte. Het lichaam zou op dezelfde manier moeten reageren op rek en strekoefeningen als op cardio-, uithoudings- en krachttraining. Dat wil zeggen, het zou moeten verbeteren. Waarom doet het dat dan niet? Omdat er geen echte vorm of techniek is zoals bij krachttraining, yoga, hardlopen etc…. En als er geen techniek is, wordt het lichaam niet goed getraind, wat weer leidt tot magere resultaten. Het is dit gebrek aan verbetering dat mensen dan gebruiken om te concluderen dat ze gewoon niet flexibel genoeg zijn om het zelfs maar te proberen en ze geven het op. En zo gaat de cyclus door.
De fitnessindustrie heeft de zaken er niet beter op gemaakt. Al enige tijd wordt er veel gepraat over de vraag of stretchen de tijd en moeite waard is, of niet. Het probleem met de redenering die dit debat aanwakkert is echter het onderzoek, dat ik in een eerder bericht aanstipte en in mijn boek uitvoeriger behandel.
Maar laten we voor nu bedenken dat een van de grootste beweringen van stretching is dat het blessures voorkomt. En dan zijn er natuurlijk degenen aan de andere kant die zeggen dat dat niet zo is. Maar wanneer zij dat zeggen, verwijzen zij naar een corollaire relatie tussen de spier die wordt gestrekt en de kans dat diezelfde spier geblesseerd raakt.
Ik zie het anders. Na een dansblessure leerde ik uit de eerste hand hoe halfbakken de anti-stretching argumenten zijn. Ja, we hebben de elastiekjestheorie; als je iets rekt en het flexibel houdt, is de kans kleiner dat het breekt onder stress. Lijkt logisch genoeg, en mensen zoals ik, die geblesseerd zijn geweest, zullen het daar waarschijnlijk mee eens zijn.
Maar belangrijker nog, het gaat om balans. Als een spier overontwikkeld en sterker is dan een zwakkere of meer flexibele spier, kan deze iets van zijn plaats trekken en daarbij schade veroorzaken. Het punt is dat de sterke spier moet worden gestrekt en dat de gestrekte spieren sterk moeten zijn om blessures te voorkomen. Dit is een vitale en holistische visie die in het debat verloren gaat.
Ondertussen is het mooie van flexibiliteit de vrijheid van beweging. Dus afgezien van het in balans zijn, stelt flexibel zijn je in staat om minder beperkt te zijn en te genieten van wat je graag doet, van yogalessen tot vrijen tot het lopen van een marathon (en alles daartussenin!).

Als je meer wilt lezen over de gebreken in de wereld van het rekken, kun je onze post over waar het allemaal misgaat hier bekijken.

Ik hoop dat je je bij ons op Facebook zult aansluiten 🙂