Ik ontvang dagelijks een stuk of tien e-mails van vreemden die psychologisch advies willen. Hoewel ze zich richten op klachten over familieleden en collega’s, schuilt tussen de regels van de meeste van deze tamelijk lange missives de impliciete vraag: “Waarom pik ik dit?” En dat roept de diepere vraag op: “Wat voor persoon ben ik?”

Natuurlijk is het onmogelijk om verantwoordelijk advies te geven via e-mail, zelfs als er niet zoveel verzoeken waren, maar ik zou deze ongelukkige auteurs willen vertellen om zich te concentreren op gedragingen die binnen hun controle liggen. Om tot een zinvolle gedragsverandering te komen, is de meest in het oog springende vraag deze:

“Wat voor persoon wil ik zijn?”

Geen gemakkelijke vraag om te beantwoorden. Maar een goed beginpunt is om te beslissen wat u wil motiveren.

Er is altijd een keuze, op voorwaarde dat u uw leven niet doorbrengt op de automatische piloot of u afvraagt wat voor persoon u bent. Deze post en de volgende zullen de motiverende keuze behandelen die de meeste kans heeft om groei en psychologisch welzijn te produceren: het creëren van waarde.

Waarde

Er is een unieke drang in mensen om waarde te creëren, om waardering, tijd, energie, moeite en opoffering te investeren in bepaalde personen, groepen, voorwerpen en gedragingen. Merk op dat we niet letterlijk waarde ervaren, maar het creëren. Een zonsondergang heeft alleen waarde als we actief de tijd en moeite investeren om hem te waarderen. Beschaving is geen bijproduct van het instinct om te overleven en te reproduceren, zoals ik onlangs las; het is het resultaat van de drang om waarde te creëren.

In tegenstelling tot louter opwinding of je overgeven aan wat je leuk en lekker vindt, voel je je door het creëren van waarde een beter mens. Ik kan opgewonden raken van een basketbalwedstrijd, in vervoering raken van een bak ijs, of gefascineerd raken door een flikkerende kaars, maar mijn leven heeft meer betekenis als ik mijn dochter help een probleem op te lossen of de fundamentele menselijkheid van een crimineel erken.

In verhoogde staten geeft het creëren van waarde een scherp gevoel van welzijn en vitaliteit – je voelt je levendiger en alerter als je naar een zonsondergang kijkt of je verbindt met een geliefde of oprecht medeleven uitdrukt of iets creatiefs waardeert, je inzet voor een zaak, je verbindt met een gemeenschap, of een soort spirituele kennis bereikt.

Kernwaarden

De specifieke waarden die we creëren zijn zeer persoonlijk, maar ze hebben de neiging om in brede categorieën van kernwaarden te vallen: fundamentele menselijkheid, gehechtheid/liefde, waardering voor schoonheid in de natuur en gecreëerde objecten, een gevoel van gemeenschap, en een of andere notie van spiritualiteit of transcendentie.

Jouw kernwaarden zijn wat je beschouwt als de meest belangrijke dingen voor en over jou. Ze inspireren een wens om te verbeteren, te waarderen, te verbinden en te beschermen. Ze zijn waar u “voor staat” en hoe u herinnerd wilt worden.

Heerlijkheid aan kernwaarden geeft een gevoel van authenticiteit (je weet wie je bent), betekenis, en doel. Schending ervan stimuleert schuldgevoelens, schaamte, angst en uiteindelijk identiteitsdiffusie. Niet genoeg investeren in kernwaarden is waar mensen aan het eind van hun leven de meeste spijt van hebben.

Value Flows Outward

Value needs to pour out of us, not into us. Met andere woorden, een authentiek gevoel van persoonlijke waarde hangt af van de hoeveelheid waarde die we creëren, niet van hoeveel we door anderen gewaardeerd worden.

Het voelt bijvoorbeeld niet goed om geliefd te zijn als we niet liefhebben. Hoewel het in het begin een ego-boost kan zijn, produceert eenrichtingsliefde onvermijdelijk schuldgevoel omdat we het niet teruggeven of ontoereikendheid omdat we het niet kunnen teruggeven of zelftwijfel omdat we iets krijgen wat we niet verdienen.

Belangrijker nog, als we het nodig lijken te hebben dat waarde in ons wordt gegoten, zien we onszelf noodzakelijkerwijs als leeg en machteloos en worden we kwetsbaar voor zelfmisbruik of manipulatie door anderen. We zullen levens van weinig betekenis leiden, vol gevoelloosheid, woede of wrok; we zullen depressief worden of rebellen zonder doel.

Diegenen die de liefde benaderen in de illusie dat ze een gat in zichzelf hebben dat iemand anders moet vullen, hebben de neiging minnaars te vinden met heel kleine kopjes.

Dat komt omdat mensen met grote kopjes – veel te geven – andere mensen zoeken met grote kopjes, zodat ze evenveel kunnen krijgen als ze geven. Degenen met kleine kopjes zoeken geliefden met grote gaten die het weinige dat ze kunnen geven zullen waarderen. De illusie dat waarde in ons moet worden gegoten leidt tot mislukking in veel pogingen, maar is vooral rampzalig in liefdesrelaties.

Emoties en waarde

Emoties zijn noodzakelijkerwijs ingebed in de creatie van waarde. Om Silvan Tomkins te parafraseren: met emotie is alles belangrijk, en zonder emotie is niets belangrijk. Positieve emoties wijzen op een toename van waarde-creatie; negatieve emoties wijzen op een verlies van waarde.

Dus emotionele pijn en leegte zijn geen straf voor slecht gedrag, zoals mijn goedbedoelende basisschoolleraren in mijn hoofd (en achterwerk) ramden. Integendeel, emotionele pijn en leegte zijn motivaties om meer waarde te creëren, wat het enige is (naast drugs en afleiding) dat ze verlicht.

Je zult niet ophouden gekwetst, boos of depressief te zijn over een ruzie met een geliefde, totdat je met meer mededogen naar jezelf en je geliefde kijkt. U zult niet ophouden geïrriteerd te zijn door verzoeken om liefdadigheid totdat u geeft wat u werkelijk gelooft dat juist is om te geven. Je zult niet ophouden je depressief of angstig te voelen totdat je meer waardeert.

Er is één groot probleem met emoties en waarden met betrekking tot motiverende keuzes. De emoties die in waarden besloten liggen zijn bijna niet te onderscheiden van de emoties die door de omgeving worden gestimuleerd. Het welzijn dat wordt veroorzaakt door liefhebben, bijvoorbeeld, wordt vaak verward met dat van geliefd zijn. De schaamte van het kwetsen van een geliefde wordt gemakkelijk verward met de pijn van het gekwetst worden door een geliefde.

Ons onvermogen om emoties die motivaties zijn te onderscheiden van emoties die reacties zijn, is wat gevoelens zo’n waardeloze gids voor gedrag maakt. Consequent handelen naar gevoelens leidt tot frustratie en machteloosheid – reactieve gevoelens worden gecontroleerd door je omgeving. De waarde die je creëert hangt volledig van jou af.