Hun gezondheid verbetert meestal toch. Velen met diabetes hebben geen insuline meer nodig. Cholesterol en bloeddruk dalen. Slaapapneu verdwijnt. Ruggen, heupen en knieën stoppen met pijn.

Er zijn lang niet genoeg chirurgen of faciliteiten om alle zwaarlijvige mensen te opereren die zouden kunnen worden geholpen door bariatrische chirurgie, merkte Randy Seeley, directeur van het voedingsonderzoekscentrum aan de Universiteit van Michigan, op.

En veel patiënten en artsen blijven denken – al het bewijs van het tegendeel – dat als mensen met overgewicht echt hun zinnen erop zetten, ze dun kunnen worden en dun kunnen blijven.

Wetenschappers kregen 50 jaar geleden een onverbiddelijke blik op waar ze tegen aan liepen, toen een klinisch onderzoeker aan de Rockefeller University, Dr. Jules Hirsch, een aantal ouderwetse experimenten uitvoerde. Hij recruteerde zwaarlijvige mensen om in het ziekenhuis te blijven en zich te voeden met een vloeibaar dieet van 600 calorieën per dag tot ze een normaal gewicht hadden bereikt.

De proefpersonen vielen gemiddeld 100 pond af, en ze waren dolblij. Maar zodra ze het ziekenhuis verlieten, kwamen de kilo’s er weer bij.

Dr. Hirsch en Dr. Rudy Leibel, nu aan de Columbia University, herhaalden het onderzoek keer op keer, met hetzelfde resultaat. Uiteindelijk ontdekten zij dat wanneer een zeer dik persoon op dieet gaat tot een normaal gewicht, hij of zij fysiologisch gaat lijken op een uitgehongerd persoon, hunkerend naar voedsel met een gretigheid die moeilijk voor te stellen is.

De les is nooit echt doorgedrongen tot het populaire bewustzijn. Slechts een paar jaar geleden, Kevin Hall, een senior onderzoeker bij het National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases, haalde de krantenkoppen met een studie van deelnemers aan de Biggest Loser tv-show. Ze verloren enorme hoeveelheden gewicht, ontdekte hij, maar konden het zelden afhouden.