Door Gary Smith op 27 mei 2011

In deze serie stellen we vragen aan veganisten die actief zijn in verschillende vormen van activisme, en posten we hun antwoorden, om een verscheidenheid aan perspectieven op hetzelfde onderwerp te laten zien. Dit is geen forum voor ‘professionele deskundigen’ en denkers, maar een ruimte voor stemmen uit de gemeenschap. Neem deel aan de discussie hieronder in de commentaren.

Veel veganisten beschouwen zichzelf als religieus en/of spiritueel. Denkt u dat uw veganisme het resultaat is van uw geloof of omgekeerd? Zie je ze als volledig gescheiden? Hoe beïnvloeden ze elkaar?

Voor mij is spiritualiteit gewoon de zoektocht naar wat waar is en wat echt is. Overtuigingen zijn niet alleen niet nodig, ze kunnen echte spiritualiteit zelfs in de weg staan, en ik heb gemerkt dat ze dat vaak ook doen.

De beste vriend die je op deze zoektocht kunt hebben, is een volkomen open geest en een extreme bereidheid om alles en iedereen in twijfel te trekken. Dus in dit opzicht is mijn spiritualiteit zeker gerelateerd aan mijn veganisme. Veganisme is ontstaan uit de bereidheid om de norm in vraag te stellen, en om zonder oogkleppen te kijken naar waar voedsel vandaan komt. Het doet pijn om te zien of te denken aan een dier dat pijn lijdt, of om te proberen helemaal niet aan hun benarde toestand te denken. Het voelt veel beter om van ze te houden en ze te respecteren. En ik heb gemerkt dat de gezondheidsvoordelen van het dieet levensveranderend zijn.

Een van de beste spirituele geschenken die veganisme me heeft gegeven, is me laten zien hoe ik me niet goed voel als ik anderen probeer te vertellen wat het beste voor hen is. Simpel gezegd, het voelt gewoon niet goed. Ik denk dat de reden hiervoor is dat, als ik diep kijk, ik zie dat ik eigenlijk niet weet wat het beste is voor anderen of zelfs wat het beste is voor dieren. Het voelde voor mij niet goed om te doen alsof ik dat wel wist. Natuurlijk kunnen anderen er anders over denken in termen van wat zij menen te weten en wat voor hen goed voelt, en dat is perfect.

Eric Milano

Links aanbevolen door Eric: Het werk van Byron Katie, Satsang met Mooji, Adyashanti.org, en Benjamin Smythe

Terug in 1975, vers van de universiteit, begon ik aan een spirituele pelgrimstocht die me van New England naar The Farm in Tennessee bracht, in die tijd een spiritueel georiënteerde hippiecommune van bijna duizend mensen die om ethische redenen een volledig plantaardig dieet aten. Ik werd daar vegetariër, en dat was in de eerste plaats te danken aan het voorbeeld van deze mensen op The Farm, die duidelijk gezond waren en die bezorgd waren over zowel dierenmishandeling als het feit dat het eten van dierlijk voedsel honger in de wereld veroorzaakt.

Ik bracht de volgende tien jaar of zo door in verschillende boeddhistische meditatiecentra, en werd veganist in 1980 uit bezorgdheid over de mishandeling van koeien en kippen. In 1984 woonde ik als zenmonnik in Korea, en woonde daar in een klooster dat al 650 jaar een veganistisch leven leidde – de monniken onthielden zich van vlees, zuivel, eieren, wol, zijde en leer uit mededogen met dieren. Ik begon duidelijk te zien dat veganisme in wezen een hedendaagse interpretatie is van het oude oosterse spirituele principe van ahimsa, dat geweldloosheid betekent. Ahimsa is eigenlijk een kernbeginsel in alle religies, en het is gebaseerd op de universele wijsheid van de Gulden Regel en ook van karma – dat wat we zaaien, zullen we oogsten: als we anderen kwaad doen, doen we onszelf kwaad, en als we anderen tot slaaf maken, maken we onszelf tot slaaf. Spiritualiteit gaat over bevrijding, en roept ons dus altijd op om te ontwaken voor de onderlinge verbondenheid van alle leven, en om vriendelijkheid en respect voor anderen te beoefenen. Dit zijn beide voorwaarden voor – en de natuurlijke resultaten van – het authentiek realiseren van onze wezenlijke natuur als spirituele wezens.

Donald Watson, die de term “veganist” bedacht, specificeerde dat de motivatie in veganistisch leven is om af te zien van wreedheid en uitbuiting van dieren (en mensen). Dit is ahimsa, en is altijd mijn belangrijkste motivatie geweest, hoewel ik ook gemotiveerd ben door de redenen van gezondheid, milieu en spirituele zuivering.

In de kern is veganisme een spirituele beweging, gebaseerd op de oude wijsheidsleer van de onderlinge verbondenheid van alle leven, en gebaseerd op het mededogende verlangen in ons allen om onze wereld te zegenen en ons leven creatief en vreugdevol te vieren op deze prachtige Aarde. Ik dank iedereen die deze boodschap in het dagelijks leven heeft gebracht, brengt of zal brengen. Door deze boodschap, op welke manier dan ook voor ons resonerend, naar onze wereld te brengen, helpen we het menselijk bewustzijn te verheffen tot de waarheid dat mededogen en vreugdevolle gezondheid twee kanten van dezelfde medaille zijn.

Dr. Will Tuttle

Auteur, The World Peace Diet

www.worldpeacediet.org

Mijn eerste stappen in het vegetarisme 27 jaar geleden waren meer geïnspireerd door politieke overtuigingen, maar mijn latere veganisme werd zeker gemotiveerd door mijn spirituele praktijken. Ik voel dat mijn spirituele overtuigingen en mijn praktijk van het veganisme hand in hand gaan, en onafscheidelijk van elkaar zijn. De twee spirituele tradities waarmee ik me het meest verbonden voel zijn het Boeddhisme en de Indiaanse Indianenbevolking. Beide praktijken hebben het idee van eenheid met de hele schepping, en respect en eer voor al het leven, hoog in het vaandel staan, en dat is iets waarvan ik me elke dag bewust probeer te zijn, en vooral bij elke maaltijd.

In het boeddhisme leg je de gelofte af om “alle wezens te redden”, een zeer verheven ideaal! Als je die gelofte hebt afgelegd, hoe kun je dan het slachten van dieren voor vlees steunen, of hun slavernij en marteling voor zuivel en eieren? Als een echte boeddhist, die een einde wil maken aan het lijden van alle wezens, is er geen betere manier om dat te doen dan door veganisme te beoefenen. Evenzo, wanneer ik zweethutten bijwoon, eindigen we elke ronde met het zingen van “Mitakuye Oyasin” (Al mijn relaties), een Lakota gebed om al je relaties te eren, inclusief de rotsen, bomen, beren, ganzen, wolven, etc. Nogmaals, ik voel dat om je relaties werkelijk te eren, je ze niet opeet of tot slaaf maakt, maar hen toestaat hun leven met vreugde en geluk voort te zetten.

Kevin Starbard

www.peacefulway.com

Sea Shepherd Philadelphia

Ik ben geen Christen, of Boeddhist, of een Yogi of welk ander etiket dan ook. Maar ik ben verbonden met veel van de leringen in verschillende religies: mededogen en liefde voor allen, ahimsa, karma, dienstbaarheid aan anderen, bewustzijnsverhoging, eenheid, geloof, de gouden regel. Deze leringen gaan hand in hand met mijn veganisme. Ze staan voor mij niet los van elkaar, want mijn veganisme en mijn spirituele overtuigingen maken deel uit van mijn hele wezen. Maar, ik draag liever geen etiketten. Ik zie keer op keer dat mensen echt defensief worden als hun labels en gehechtheden in twijfel worden getrokken. Elke dag worden er oorlogen gevoerd tegen mensen en dieren vanwege etiketten.

Veel mensen gebruiken het etiket van hun religie als reden om anderen schadelijke dingen aan te doen. Ik had een vrouw die me vertelde dat ik verkeerd was om tegen door paarden getrokken koetsen te zijn omdat “paarden, ezels en muilezels voor ons gewerkt hebben sinds het begin der tijden en baby Jezus op hun rug droegen.” Ik was geschokt door deze opmerking. Ik dacht dat het Christendom gebaseerd was op de leringen die ik hierboven opsomde. Ik dacht naïef dat de meeste mensen het ermee eens zouden zijn dat deze paarden tegen hun wil werken en niet in mooie kostuums willen worden gestoken en met de zweep tot onderdanigheid willen worden gebracht. Het is niet omdat we iets al sinds het begin der tijden doen, dat het juist en onveranderlijk is. Voor haar was er een limiet aan de hoeveelheid medeleven die ze kon verspreiden. Ik begrijp dit niet.

Ik lees of hoor vaak mensen zeggen dat veganisme op zich een soort religie is. Ik heb zulke negatieve gevoelens over religie, dus ik kan het moeilijk eens zijn met die uitspraak. Maar omdat ik toegewijd ben aan deze manier van leven en alles wat erbij komt kijken, denk ik dat het mijn religie is. Een religie van mededogen en vriendelijkheid voor alle wezens, een verlangen om alle wezens te helpen vreugde en gelukzaligheid te ontdekken, een levensstijl verstoken van haat en geweld, en de hoop op een betere toekomst voor alle schepselen.

Christy Morgan, AKA The Blissful Chef (www.theblissfulchef.com), is een veganistische chef-kok, kookinstructeur, en auteur van Blissful Bites: Vegan Meals That Nourish Mind, Body, and Planet

De volgende commentaren zijn een uittreksel van de blog post “Paradise Recovered,” met toestemming van de producenten van Bold Native:

Ik voel dat leven als een veganist mijn natuurlijke uitbreiding is van het volgen van de leer van Jezus. Hoe kan ik als christen het lijden proberen te verlichten als ik net een groot stuk biefstuk heb gegeten van een arme koe die in een slachthuis is vermoord door ongeschoolde arbeiders die wanhopig op zoek zijn naar een inkomen?

Mezelf verloochenen en het kruis opnemen is de roeping voor een volgeling van Christus, en elke keer als ik ‘nee’ zeg tegen vlees, ondanks de spot en de hatelijkheid van mensen, zeg ik met mijn daden dat lijden, van welke aard dan ook, niet aanvaardbaar is. En daarbij denk ik evenzeer aan de landarbeiders (van wie de meesten geen ziektekostenverzekering hebben en illegaal zijn) als aan de dieren die worden mishandeld.

Het is Pasen, en ik word eraan herinnerd dat Jezus een Pesachlam was dat zich vrijwillig opofferde om te voldoen aan de vraag naar gerechtigheid voor de dingen die wij doen om God en elkaar te beledigen. De kruisiging was een wrede dood, maar wat ik in de video’s van slachthuizen heb gezien, staat soms gelijk aan dat soort wreedheid. Ik heb me vaak afgevraagd hoe hardvochtig iemand moet zijn om iemand werkelijk te kruisigen en onherkenbaar te slaan. En toch eist de industrie dat we dit soort arbeiders creëren om dieren precies dit aan te doen. Waarom? Voor goedkope hamburgers?

Dit is niet de tijd dat Boer Brown het varken mee naar buiten nam omdat de familie honger had en geen andere toegang tot eiwit, of zelfs toen een pregeletterde Joodse familie met de hand een Pesach-lam hief als herinnering dat zonde gevolgen heeft – in dit geval de dood van een kostbaar bezit. Dit zijn dieren die genetisch gemuteerd zijn, volgestopt met chemicaliën en kunstmatige hormonen, gedwongen om in weerzinwekkende omstandigheden te leven, ontdaan van elke natuurlijke afweer, geslagen en mishandeld, uitgehongerd en uitgedroogd op vrachtwagens, en dan levend gevild en gestript terwijl ze ondersteboven hangen.

Dit verandert de manier waarop ik tegen Pasen aankijk. En ik denk dat Jezus, door zijn kruisiging, zichzelf misschien wel verlaagde tot de ergst denkbare toestand… een toestand die veel dieren ondergaan. Jezus ging gewillig naar zijn kruis…deze arme dieren hebben geen keus.

Andie Redwine, schrijver/producent van de bekroonde onafhankelijke film Paradise Recovered, een moderne bewerking van de bijbelse Goede Samaritaan-parabel over geloof, tolerantie en geestelijk misbruik.

Ik weet nog hoe verdrietig en verontwaardigd ik was toen ik op driejarige leeftijd voor het eerst hoorde dat we dieren doden voor voedsel. Maar ik was niet in een goede positie om te argumenteren over het onrecht dat ik hierin zag. Dus ging ik mee met de programmering die ik van mijn familie en van de maatschappij meekreeg, en at wat me werd voorgezet. Maar ik kan me nog herinneren dat ik vegetariërs zeer hoog achtte omdat zij zich elke dag speciaal inspannen om dieren te helpen.

Vele jaren gingen voorbij voordat deze kwestie weer op de voorgrond trad. Mijn ex-vrouw en ik werden lid van de Humane Society of the US, en af en toe ontvingen we foto’s die de typische leefomstandigheden van boerderijdieren in dit land toonden. Ik vond het schokkend en kon nauwelijks geloven dat dit kon gebeuren in een moderne, beschaafde maatschappij als de onze. Ik was ook verontrust door de enorme verspilling van middelen die met de veeteelt gepaard gaat. Dus werd ik geleidelijk vegetariër en een jaar later veganist.

Na een paar jaar in mijn nieuwe levensstijl, begon ik na te denken over wat mijn grootste voordeel was in het maken van de verandering. Ik was 30 kilo afgevallen en mijn cholesterol was sterk verbeterd; ik had geen lage rugpijn meer; en ik was helemaal van de sinusinfecties af sinds ik geen zuivel meer gebruikte.

Maar mijn grootste verandering, degene die het meest voor me betekende, was in mijn relatie met een hogere intelligentie en mijn pas ontdekte gevoel van helderheid over het idee van “Eenheid” en verbondenheid met iedereen en alles. Ik dacht “Wow, ik heb wel een religie!”, en ik stopte met mezelf agnost te noemen.

Mijn spirituele groei werd enorm versterkt door mijn vegetarisch en dierenrechtenactivisme en door elke ochtend wat tijd vrij te maken voor bezinning/ contemplatie/ meditatie/gebed voor landbouwhuisdieren. Veganisme is een prachtige praktijk voor me geweest en heeft geholpen mijn wereld uit te breiden tot ver buiten mijn eigen persoonlijke interesses. Ik heb uit de eerste hand geleerd dat het overschakelen op een plantaardig dieet een krachtige, krachtige manier is om van deze planeet te houden en van allen die haar delen.

Don Robertson

Vrijwilligersvoorzitter voor EarthSave Baltimore

Mijn eerste gedachte is die verrukkelijke regel van George Bernard Shaw: “Een man met spirituele intensiteit eet geen lijken.” Amen! Toch verbaast het me dat u zegt dat veel veganisten zichzelf identificeren als spiritueel of religieus. Ik denk dat ik onder veganisten een hoger percentage toegewijde atheïsten heb gevonden dan in de algemene bevolking. In feite brachten mijn eerste jaren van dierenrechtenactivisme een diepgaand verlies van geloof teweeg. Het was bijna een cliché – toen ik de gruwel leerde kennen van de massale geïnstitutionaliseerde dierenmishandeling die aan de basis ligt van de maatschappij, vroeg ik me af of er mogelijk een liefhebbende God kon zijn die dit zou toelaten.

Inderdaad kan mijn dierenrechtenactivisme, dat mijn veganisme voortstuwt, het geloof in een God zoals die door de klassieke godsdiensten wordt voorgesteld, bemoeilijken. Toch maakt het geloof van een ander soort noodzakelijk. En dat geloof maakt mijn activisme mogelijk, dus ik hou van de manier waarop je het zegt, dat ze “elkaar informeren.”

Ik beoefen dagelijks yoga en ik bestudeer Een cursus in wonderen, een spirituele tekst die traditionele joods-christelijke terminologie gebruikt om onmiskenbaar oosterse ideeën te presenteren. De belangrijkste leerstelling is vergeving. Een Cursus in Wonderen leert dat we niet zondigen, we maken fouten, we kiezen slecht, en we kunnen altijd opnieuw kiezen. We zijn een diep gebrekkige soort; handelen in koud eigenbelang maakt deel uit van onze natuur. Maar een ander deel van onze natuur, misschien wel het meest ware deel van onze natuur, is liefdevol.

Ik denk dat mijn activisme meeslepender is en ik weet dat ik verstandiger blijf als ik afzie van het idee dat mensen die nog niet zo denken over dierenleed als ik, slecht zijn, de vijand – net zo min als ik een echte vijand ben van degenen die vechten tegen de wereldwijde watercrisis als ik douches van 15 minuten neem. Die meer vergevingsgezinde kijk komt voort uit mijn spiritualisme en is fundamenteel voor mijn activisme.

Als we niet geloven dat andere mensen kunnen veranderen, terwijl we onszelf blijven zien veranderen, hoe kunnen we dan activisten zijn? Mijn spiritualisme, het herhalen van mantra’s als “Vergeven is mijn functie,” herinnert me eraan dat mensen niet goed of slecht zijn, maar in plaats daarvan allemaal het vermogen hebben om voor mededogen te kiezen. Het houdt me op koers als activist. Ik zou nutteloos zijn zonder.

Karen Dawn is auteur van Thanking the Monkey: Rethinking the Way We Treat Animals, en oprichter van de mediawatch site DawnWatch.com.

Waarden zijn, of zouden dat in ieder geval moeten zijn, de kern van ons bestaan. Voor sommigen is religie een kwestie van waarden en geloof (en voor anderen is het een kwestie van afkomst en traditie). Ondanks voorouders en traditie zou ik niet kunnen en willen kiezen voor een religieuze levenswijze die in strijd is met mijn waarden en overtuigingen. Ik vind het dan ook wonderbaarlijk dat het jodendom werkelijk de waarden ondersteunt die ik moreel juist acht en op basis waarvan ik mijn leven wil leiden, met inbegrip van mijn veganistische waarden. Maar om de vraag directer te beantwoorden: mijn veganisme is niet het resultaat van mijn jodendom, noch is mijn jodendom het resultaat van mijn veganisme. Ze zijn allebei belangrijk in mijn leven en passen heel goed bij elkaar, ze delen bepaalde leringen en hebben geen onderlinge tegenspraak.

In het Jodendom is er dat wat als wet wordt beschouwd en dat wat als traditie wordt beschouwd. Er zijn zeker tradities in het Jodendom die niet veganistisch zijn, maar dat zijn louter tradities die niet teruggaan tot de oorsprong van het Jodendom, niet verplicht zijn, en voor het grootste deel feitelijk door Joden zijn overgenomen van hun niet-Joodse buren. Dat wat deel uitmaakt van de religieuze Joodse vereisten, echter, vereist niet alleen niets niet-veganistisch, maar veel ervan ondersteunt in feite prachtig en leert soms een veganistische manier van leven. Zelfs wanneer de Tora spreekt over een “land vloeiende van melk en honing”, dan is de melk waarover zij spreekt amandelmelk en de honing waarover zij spreekt dadelhoning.

Voedsel is cultureel een belangrijk onderdeel van het Joodse leven. De meeste feestdagen hebben hun traditionele voedsel, en degenen die daadwerkelijk hun religieuze betekenis hebben, zijn, of kunnen gemakkelijk, veganistisch zijn – appels gedoopt in dadelhoning op Rosj HaSjana, herfstoogstgroenten op Soekkot, latkes en appelmoes op Chanoeka, hamantashen op Purim, matzah, charoseth, bittere kruiden, groene groenten, enz. op Pesach, falafel op Jom HaAtzmaoet, enz.

Alle Joodse feestdagen zijn gevuld met positieve boodschappen die heel congruent zijn met veganistisch zijn. Pesach, bijvoorbeeld, is ook bekend als het Festival van de Vrijheid. Hoewel sommige Joden traditioneel op hun sederborden een ei gebruiken om nieuw leven en groei te symboliseren en een schenkelbeen om het bloed te symboliseren dat gebruikt werd als verf op oude deurposten, zijn dit geen voorwerpen waarnaar traditioneel in de haggadah wordt verwezen om daadwerkelijk gegeten te worden of zelfs verplicht aanwezig te zijn. De symboliek is echter belangrijk, en het is heel aanvaardbaar om een avocadopit te gebruiken in plaats van een ei en een biet in plaats van een schenkelbeen, omdat ze hetzelfde symboliseren. Bij mijn seder gebruiken we “De Haggadah voor een Nieuwe Wereld”, die ik tientallen jaren geleden heb geschreven. Het bevat alle verplichte en meest traditionele Pesach lezingen, maar bevat ook andere elementen die belangrijk zijn voor het volledig bewust vieren van zo’n Feest van Vrijheid.

Mijn favoriete dag van het jaar is de oude Joodse feestdag van Tu b’Shvat. Het is een eeuwenoude feestdag die de oorspronkelijke Dag van de Aarde was. Het moet gevierd worden door de aarde te eren, voor de aarde te zorgen, en te smullen van de vruchten (en noten) van de aarde. De heiligste van alle heilige dagen op de Joodse kalender is Jom Kippoer. Als ik de kindernevendienst in de synagoge leid, stelt elk jaar wel een kind de vraag waarom veel volwassenen in de synagoge geen gordel dragen en pluizige slippers of canvas gymschoenen dragen in plaats van hun geklede schoenen. Het is een perfecte gelegenheid om de kinderen te helpen de veganistische boodschap te leren die zo’n onderdeel is van Jom Kippoer.

Op de heiligste van alle dagen van het jaar, waarop we G-d om vergeving moeten vragen voor al onze zonden, leert het Jodendom dat het als de grootste zonde zou worden beschouwd om een deel van een van G-ds prachtige schepselen te dragen. Het is dus verboden om op Jom Kippoer dierlijke producten te dragen, zoals leer. Ik help de kinderen zich te realiseren dat als dat de heiligste manier van leven is op de heiligste dag van het jaar, dan kunnen we ons dagelijks leven heiliger maken door elke dag van het jaar op die manier te leven. Veganistisch zijn is het ideaal in het Jodendom. In Eden was de wereld veganistisch. Wanneer de Moshiach komt, zal de wereld veganistisch zijn. Hoewel het ons misschien is toegestaan om niet veganistisch te zijn in deze onheilige tijden daartussen, is er geen reden waarom we ons leven niet kunnen verheffen om heiliger te zijn en elke dag van ons leven veganistisch te zijn. Als Joden kunnen we volledig leven naar onze waarden als VeJEWtarians.

www.VeJEWtarian.org is een chavurah voor diegenen die zowel actief Joods als vegetarisch zijn en beide als belangrijke delen van hun leven beschouwen.

Andy Mars, Ph.D., is directeur van www.KidsMakeADifference.org, dat vegan kampen, een veganistische school, en de Veg Kids organisatie

1. What Comes First, Spirituality or Veganism? | Crystals of Compassion – Blog post: Spiritualiteit en Veganisme?
2. Maar waar staat dat het spiritueel het beste is om te doen? | Veganistische Weerlegging – en http://www.serv-online.org/Meria-Heller.htm en http://thethinkingvegan.com/…/veganism-and-spirituality/ Persoonlijk als er een spirituele leraar is die niet veganistisch is. Ik kan ze niet aannemen…
3. Maar wat als we allemaal veganist zouden worden… wat gebeurt er dan met alle dieren? | Veganistische tegenargumenten – het doden van honderdduizenden per dag… wat betekent dat we honderdduizenden per dag fokken. http://thethinkingvegan.com/…/veganism-and-spirituality/ – jij…
4. Veganisme: Het religieuze/spirituele aspect. – Vegan Vibez – gebruiken spiritualiteit als een middel om devotie te krijgen. Veel Veganisten beweren dat ze spiritueel of religieus zijn. Spiritualiteit houdt in dat men zich opnieuw…
5. Is Veganisme Een Spirituele Keuze | De Waarheid Achter De Beslissing | NubiRoots – Natuurlijk kunnen bepaalde mensen hun redenen hebben, zoals politieke overtuigingen, religies, of anti-dier wreedheid standpunten, maar heeft…