Vitamine K-deficiëntiebloedingen (VKDB) is een zeldzame en mogelijk levensbedreigende bloedingsstoornis bij jonge kinderen. De voorraad vitamine K is laag bij de geboorte; daarna lopen borstgevoede zuigelingen een risico vanwege de lage concentraties in moedermelk. Klassieke VKDB treedt op in de eerste levensweek, houdt verband met vertraagde of ontoereikende voeding en kan gemakkelijk worden voorkomen door kleine doses vitamine K bij de geboorte. Late VKDB bereikt een piek na 3-8 weken en presenteert zich meestal met intracraniële bloedingen, vaak als gevolg van niet gediagnosticeerde cholestase met malabsorptie van vitamine K als gevolg. De diagnose kan moeilijk zijn, maar PIVKA-II metingen kunnen bevestiging geven, zelfs enkele dagen na de behandeling. Zonder vitamine K-profylaxe is de incidentie van late VKDB in Europa 4-7 gevallen per 105 geboorten; het is hoger in Zuidoost-Azië, waar in landelijke gebieden met een laag inkomen ongeveer 0,1% van de getroffen zuigelingen een intracraniële bloeding kan krijgen. Late VKDB is grotendeels te voorkomen, waarbij parenterale vitamine K de beste bescherming biedt. De werkzaamheid van orale profylaxe hangt samen met de dosis en de frequentie van toediening. De meeste orale toedieningsschema’s met meerdere doses bieden bescherming voor alle zuigelingen behalve een klein reservoir van zuigelingen met onopgemerkte hepatobiliaire aandoeningen. Gerichte surveillance van hoogrisicogroepen (bv. biliaire atresie) biedt een nieuwe aanpak om de werkzaamheid van profylaxe te beoordelen.