Het is dinsdag en, ironisch genoeg, komt het uittreksel van vandaag uit Evolving in Monkey Town uit hoofdstuk 15, getiteld “Dag des Oordeels.”

van pagina 173:

Ik dacht vroeger dat gered zijn van mijn zonden betekende gered te zijn van de hel. Redding was iets dat na de dood in werking trad, als een geschenk met “Niet openen tot in de eeuwigheid” op het etiket… Het was iets dat één keer gebeurde, maar tot in de eeuwigheid van toepassing was – eenmaal gered, altijd gered.

Vanuit dit perspectief was Jezus niet veel meer dan een theologische dues ex machina, een voertuig waardoor mijn eeuwige zekerheid werd bereikt. Zoals mijn zondagsschool leraar placht te zeggen: “Jezus is geboren om te sterven.” Het hele punt was voor Jezus om te handelen als een offer voor mij. Alles wat er gebeurde tussen de kribbe en het kruis was interessant, maar niet noodzakelijk. Het had geen inherente reddende waarde. Jezus was als de conducteur die mij mijn kaartje voor de hemel overhandigde, maar mij alleen liet voor de rit.

van pagina 174:

Jezus kwam om meer te bieden dan alleen verlossing van de hel. Ik realiseerde me dit toen ik Jezus, de radicale rabbi, ontmoette en mijn leven opnieuw bekeek in het licht van zijn leringen. Toen ik me voorstelde hoe het zou zijn om gul te geven zonder me af te vragen wat ik er zelf aan heb, om mijn wrok op te geven en te leren haat door liefde te verdrijven, om voor eens en altijd op te houden andere mensen te veroordelen, om voor de armen te zorgen en de vertrapten op te zoeken, om eindelijk te geloven dat dingen me niet gelukkig kunnen maken, mijn drang om te roddelen en te manipuleren opgeven, me minder zorgen maken over wat anderen denken, weigeren om wraak te nemen ongeacht de prijs, in staat zijn om te vergeven tot op het punt van de dood, leven zoals Jezus leefde en liefhebben zoals Jezus liefhad, één woord kwam in me op: bevrijding.

Jezus volgen zou bevrijding betekenen van mijn bitterheid, mijn zorgen, mijn zelfingenomenheid, mijn vooroordelen, mijn egoïsme, mijn materialisme, en mijn misplaatste loyaliteiten. Jezus volgen zou verlossing van mijn zonde betekenen.

Wat ik probeer te zeggen is dat, hoewel ik nog steeds geloof dat Jezus stierf om ons van onze zonden te verlossen, ik begin te denken dat Jezus ook leefde om ons van onze zonden te verlossen. de apostel Paulus verwoordde het welsprekend in zijn brief aan de gemeente in Rome, toen hij zei: “Want als wij, toen wij vijanden van God waren, met Hem verzoend zijn door de dood van zijn Zoon, hoeveel te meer zullen wij, nu wij verzoend zijn, door zijn leven gered worden!” (Romeinen 5:10).

Als het begint te klinken alsof ik geloof in een op werken gebaseerde verlossing, dan is dat omdat ik dat doe. Hoewel ik geen seconde denk dat we Gods genade kunnen verdienen door een to-do lijst af te vinken, geloof ik wel dat er bevrijding is in gehoorzaamheid. Als we leven zoals Jezus, als we zijn leringen serieus nemen en ze toepassen in ons leven, hoeven we niet te wachten tot we sterven om vrijheid van zonde te ervaren. We ervaren het elke dag als elke stap in geloof en elk goed werk de ketenen van de zonde rond onze voeten losmaakt. Het is moeilijk, en het is iets waar ik meestal in faal, maar het is iets wat ik onderweg in kleine stukjes en beetjes heb ervaren, genoeg om te weten dat het de moeite waard is. Jezus beloofde dat zijn juk licht zal zijn, omdat hij het grootste deel van de last draagt.

Hoe zijn uw opvattingen over verlossing door de jaren heen verschoven? Op welke manieren kunnen we verlossing ervaren in het dagelijks leven?