Elk voorjaar komen er, tussen de verhalen over geslaagde eerste beklimmingen, verhalen over overbevolking, gevechten en tragedies op de Mount Everest, waaronder de lawine van vorige week waarbij ten minste 13 Sherpa’s omkwamen die touwen aan het bevestigen waren op de populairste klimroute van de berg.

Het antwoord verschilt waarschijnlijk voor elke klimmer, en studies suggereren dat mensen die risico’s nemen, deze anders waarnemen dan mensen die hetzelfde gedrag vermijden. Maar voor avonturiers die zich tot Everest aangetrokken voelen, is de top van de berg een levenslange droom die inspireert tot intense voorbereiding en een diep gevoel van eerbied.

Makings of the Deadly Everest Ice Avalanche

“Ik kan hier uren poëtisch over praten, maar ik hou zielsveel van de berg,” zei Alan Arnette, een bergbeklimmer en gerespecteerd Everest-blogger gevestigd in Fort Collins, Colo. “Het vertegenwoordigt het ultieme, het hoogtepunt voor veel mensen.”

“Ik denk dat Everest een magische berg is met magnetische kwaliteiten,” voegde hij eraan toe. “

De moderne drang om Everest te beklimmen begon meer dan 150 jaar geleden toen Britse landmeters vaststelden dat de 8.848 meter hoge top de hoogste ter wereld was. Everest werd al snel een “derde Pool” toen ontdekkingsreizigers wedijverden om als eerste op de top te staan.

FOTO’S: ’s werelds ‘Achtduizender’ bergen

“Vanaf het moment dat het werd geïdentificeerd als de hoogste berg, werd het een object van fascinatie,” zei Maurice Isserman, een historicus aan het Hamilton College in Clinton, New York, en auteur van “Fallen Giants: A History of Himalayan Mountaineering from the Age of Empire to the Age of Extremes.”

“Er zijn interessantere bergen om te beklimmen. Er zijn mooiere bergen. Er zijn meer uitdagende bergen die een betere ervaring zijn. Maar dit is een trofee. Het is de grootste.”

Op de vraag van The New York Times waarom hij Everest wilde beklimmen, antwoordde de Britse bergbeklimmer George Mallory, die op de berg stierf tijdens zijn derde expeditie in 1924, beroemd: “Omdat hij er is.”

Niet iedereen wil echter de Everest beklimmen, en degenen die dat wel willen, hebben waarschijnlijk een sterke interne drang om sensatie te zoeken die althans gedeeltelijk door de genetica kan zijn geprogrammeerd, zei Andreas Wilke, een psycholoog aan de Clarkson University in Potsdam, N.Y. Besluitvormingsstudies tonen aan dat sommige mensen eerder geneigd zijn om risico’s na te streven of te vermijden dan anderen.

Maar het spectrum van risicogedrag is breed en complexer dan psychologen ooit dachten. In zijn studies van mensen die deelnemen aan extreme recreatieve activiteiten zoals bungeejumpen en SCUBA-duiken, heeft Wilke skydivende muurbloempjes en kettingrokers ontmoet die uitgebreide autoverzekeringen afsluiten. Mensen die in sommige delen van hun leven risico’s nastreven, met andere woorden, leven niet noodzakelijkerwijs in alle opzichten op het randje.

In plaats daarvan, wanneer Wilke mensen heeft gevraagd om hun gedrag te evalueren, ontdekt hij dat ze wat ze doen vaak niet als zo riskant beschouwen als het voor anderen zou kunnen lijken, hetzij omdat ze een vaardigheid hebben die hen vertrouwen geeft, of omdat in hun gedachten de voordelen opwegen tegen de angst die ermee gepaard gaat. Dat evenwicht tussen risico en beloning verschilt van persoon tot persoon.

Waaghalzen beklimmen in het geheim de Shanghai toren

“Ik zou de Everest niet beklimmen. Ik heb andere dingen te doen, maar in gewoon Nederlands, ik ben ook te bang om het te doen,” zei Wilke. “Maar ik zou dingen doen die sommige bergbeklimmers niet zouden doen, zoals een lezing geven aan 500 studenten.”

Uit evolutionair oogpunt, zei Wilke, kan het nemen van risico’s voordelig zijn, vooral bij mannen, omdat het kracht en fitheid uitstraalt naar leden van het andere geslacht. In lijn met die theorie kan een succesvolle beklimming van de Everest status en prestige overbrengen.

“Als je zegt dat je naar de Everest bent gegaan, heb je per definitie de hoogste berg beklommen die voor de mensheid beschikbaar is,” zei hij. “Dat is een heel duidelijke, niet te vervalsen hiërarchie. We kunnen van nature erg competitief zijn.”

Hebben Sherpa’s het gehad?

Voor veel mensen die de Everest hebben beklommen, gaat het echter om veel meer dan overmoed. Het overschrijden van de “death zone” boven de 8.000 meter, op de top van de wereld staan en veilig thuiskomen is een ervaring zoals geen ander.

“Het brengt in beeld wat belangrijk voor je is,” zei Arnette, die Everest in 2011 bij zijn vierde poging beklom. “Er zijn duizend redenen om om te keren en maar één om door te gaan. Je moet je echt concentreren op die ene reden die voor jou het belangrijkst en uniek is.

“Het dwingt je om diep in jezelf te kijken en uit te zoeken of je echt de fysieke, maar ook mentale, taaiheid hebt om door te zetten wanneer je wilt stoppen,” voegde hij eraan toe. “Als je thuiskomt, realiseer je je dat je in staat bent om een muur te trotseren en die muur te overwinnen.”

Dit verhaal werd verstrekt door Discovery News.