Een versie van dit bericht verscheen oorspronkelijk op Tedium, een tweewekelijkse nieuwsbrief die op zoek gaat naar het einde van de lange staart.

Vingernagels hebben een functioneel doel – het zijn omhulsels voor onze vingertoppen – maar ze hebben wel een vervelend neveneffect.

Dat effect? Het feit dat je ze om de paar weken moet knippen. Het maakt niet uit wie je bent, je moet door dit proces waarbij kleine stukjes van je keratine overal heen vliegen omdat je ze in een nagelknipper schuift. Maar het moderne nagelknipper is een vrij recent fenomeen, ongeveer net zo oud als het Zwitserse zakmes. Wat betekent dat voor het grootste deel van de menselijke geschiedenis, het knippen van de nagels was een beetje moeilijker dan het graven van uw roestige tondeuse uit het medicijnkastje.

De geschiedenis van het nagels knippen, zo blijkt, is ook verrassend ingewikkeld, een hygiënische praktijk die soms in bijgeloof was gehuld, naast een hoop onbekenden. Wie heeft het alomtegenwoordige moderne nagelknipje uitgevonden? Dat is om te beginnen een feit dat we misschien nooit zullen weten.

Omstreeks 1875 verschenen er patenten voor de moderne nagelknipper, met als eerste zo’n trimmer, ontworpen door een man genaamd Valentine Fogerty, hoewel het ontwerp van zijn apparaat het best kon worden omschreven als een cirkelvormige nagelvijl in plaats van een keratineklem. Het eerste ontwerp in de USPTO-bestanden dat ik kon vinden dat ook maar iets gemeen heeft met moderne ontwerpen, kwam van de uitvinders Eugene Heim en Oelestin Matz, aan wie in 1881 octrooi werd verleend voor een vingernagelknipper in klemstijl. (Tegenwoordig zijn standaard nagelknippers zo gewoon dat alle patenten erop allang zijn verdwenen, maar dat heeft niet verhinderd dat er nieuwe variaties op zijn bedacht, net als bij de paraplu. Wie heeft er niet ooit een nagelknipper gewild die automatisch je nagelknipsels opslaat?)

Beide apparaten probeerden een probleem op te lossen dat voor die tijd met ouderwetse messen werd opgelost. Neem het octrooi voor R.W. Stewart’s vingernagelknipper, die meer gemeen heeft met het schillen van een appel dan met het indrukken van een klem. En als u ooit een schilmesje hebt gebruikt om een appel te schillen, dan is dat de manier waarop vingernagels werden geknipt voordat er een speciaal gereedschap voor was, hetzij met een echt mes, hetzij met een kleine schaar. Volgens mijn onderzoek werden termen als “knippen” of “snijden” in het algemeen pas in de 19e eeuw gebruikt om het proces te beschrijven. Daarvoor noemden we het “knippen”.

Tegen het einde van de 19e eeuw heerste er nog steeds een wijdverbreid bijgeloof over hoe en wanneer de vingernagels geknipt moesten worden. In een artikel dat in 1889 in de Boston Globe verscheen (maar op naam stond van de New York Sun), stond dat een van de bijgeloven uit die tijd was dat mensen hun vingernagels niet in het weekend mochten knippen uit angst dat dat ongeluk zou brengen.

“Het brengt ongeluk om de vingernagels op vrijdag, zaterdag of zondag te knippen,” stond er in het artikel. “Als je ze op vrijdag knipt, speel je de duivel in de kaart; op zaterdag nodig je uit tot teleurstelling, en op zondag heb je de hele week pech. Er zijn mensen die allerlei sombere voorgevoelens hebben als ze op een van deze dagen verstrooid een stukje nagel wegknippen en die eerder alle ongemakken van overgroeide vingernagels zullen ondervinden dan ze na donderdag te knippen.”

(Laten we eerlijk zijn: dit bijgeloof is waardeloos. Een veel beter bijgeloof: Het idee dat witte vlekken op de vingernagels geluk zouden brengen.”

Maar al dit geklets over schilmesjes en bijgeloof brengt ons slechts twee eeuwen terug in de tijd. Waar gaan we daarna heen?

Wel, omdat we voor veel van dit historische gedoe geen stevige onderbouwing hebben, is de literatuur een nuttige vriend. In 1702, bijvoorbeeld, maakt de Ierse dramaturg George Farquhar’s The Twin Rivals een verwijzing naar het knippen van nagels.

“… vond ik een andere zeer melancholische paring haar Nagels bij Rosamond’s Pond,” volgens een passage, “en een paar kreeg ik op de Chequer Alehouse in Holboure; de twee laatste kwam naar de stad gisteren in een Weft-Country Waggon.”

Als we verder teruggaan, weten we nog een paar andere dingen over vingernagels, zoals het feit dat hoe langer je nagels waren tijdens de Chinese Ming Dynastie, hoe kleiner de kans was dat je zware arbeid verrichtte. Maar onze belangstelling voor goed verzorgde vingernagels gaat nog verder terug: naar de oude Romeinen om precies te zijn.

Ook hier komt het bewijs uit de literatuur. De satiricus Horatius heeft het in zijn werken herhaaldelijk over vingernagels gehad. In het werk Satires (35 v. Chr.) bedacht Horatius het idioom van het nagelbijten uit nervositeit (of zoals hij het, enigszins gemoderniseerd, uitdrukte: “… bij het componeren van verzen zou hij zich vaak op het hoofd hebben gekrabd, en zijn nagels kapot hebben gebeten.”)

Maar een later werk, het eerste boek Brieven (circa 20 v. Chr.), biedt de grootste historische hint. In een passage waarin hij een veilingmeester introduceert, verwijst hij ook naar het proces van nagels knippen in oude kapperszaken. Een moderne verwijzing uit Poetry in Translation:

Philippus de beroemde advocaat, een zowel vastberaden

Als energiek, was op weg naar huis van zijn werk, om twee uur,

En klagend, op zijn leeftijd, over de Carinae, zo ver van het Forum, toen hij,

een gladgeschoren man opmerkte, naar men zegt, in een lege kappers

Kabine, zakmes in de hand, rustig zijn nagels aan het schoonmaken.

Ook in Horatius’ tijd was een scharniermoment in de geschiedenis van de nagellak. De Egyptische farao Cleopatra, die leefde tussen 69 en 30 v. Chr., stond erom bekend dat zij het sap van henna-planten gebruikte om haar nagels roestrood te lakken – en door de sociale code van die tijd was zij een van de weinigen die haar nagels rood verfde.

Nog verder teruggaand, is er een verwijzing naar het knippen van vingernagels in het Oude Testament, Deuteronomium 21:12, vol met wat oude seksepolitiek. In de New American Standard vertaling staat hierover het volgende:

Wanneer gij tegen uw vijanden ten strijde trekt en de Here, uw God, hen in uw handen levert en gij hen gevangen neemt, en gij onder de gevangenen een schone vrouw ziet, en gij naar haar verlangt en haar tot vrouw zoudt willen nemen, dan zult gij haar in uw huis terugbrengen, en zij zal haar hoofd scheren en haar nagels knippen.

Dus, een schriftelijke erkenning van het knippen van vingernagels die dateert van, ruwweg, de achtste eeuw voor Christus – lang voor het bestaan van Valentine Fogerty.

Maar laten we zeggen, na het lezen van dat alles, je bent meer geïnteresseerd in waar nagel-knippen gaat, in plaats van waar het is geweest.

Om het simpel te zeggen, heeft de tondeuse geëvolueerd in een aantal vreemde manieren in de afgelopen jaren, met inbegrip van:

Giant handgrepen: Heeft uw teennagelknipper een stevige grip nodig, zodat hij niet steeds uit uw handen valt? Dan zijn de goed beoordeelde Bezox Precision Teennagelknippers misschien iets voor jou. Misschien zijn ze overkill, maar dat zijn je teennagels ook.

Een roterende draai: Een van de problemen met standaard vingernagelknippers is dat de ene hand vaak sterker is dan de andere, wat betekent dat wanneer je niet-dominante hand knipt, het meer kans heeft om uit te glijden, waardoor het meer kans heeft om een nagel te buigen. Een mogelijke oplossing voor dit probleem is een roterende nagelknipper, die de klembeweging omdraait.

Echt lange tondeuse: De Antioch Clipper is een apparaat dat in 2011 werd geïntroduceerd om teennagels te kunnen knippen zonder voorover te buigen, wat in sommige gevallen nuttig kan zijn, maar het ontwerp kan het best worden omschreven als een combinatie van een nagelknipper en een tang.

Echt dure tondeuses: Heb je echt ’s werelds beste nagelknipper tot je beschikking nodig, zoals dehlip Ultimate Clipper zichzelf beschrijft? Misschien niet, ook al “geeft het je meer controle en hefboomwerking terwijl je je nagels knipt” dankzij het bekroonde ontwerp. Een Gizmodo review zegt eigenlijk alles: “The Klhip Ultimate Nail Clipper Is Ultimately Just Expensive.”

Ga elektrisch: De Vanrro V1, een futuristische nagelknipper, zoekt steun op een crowdfunding site, hoewel de term clipper eigenlijk een verkeerde benaming is-het is echt een nagel slijper, een soort van het soort dat ze verkopen voor honden. Maar de poging heeft tot nu toe slechts 210 dollar opgebracht, en een soortgelijke poging is vorige maand zonder enige aankondiging stopgezet. Maar misschien is het echte probleem niet de tondeuse, maar dat je niet weet hoe je je nagels op de juiste manier moet knippen, om er zeker van te zijn dat ze rondom gelijk zijn. Gelukkig is daar genoeg advies over te vinden.

“Kijk naar alle tien nagels en kies de kortste, of die met de kleinste hoeveelheid ‘wit’ aan de punt,” merkt Deborah Lippmann, een beroemde manicure, op in een artikel in GQ. “Gebruik die nagel als een referentie om ervoor te zorgen dat alle nagels worden gevijld op een uniforme lengte en vorm.”

Lippmann raadt ook aan om een echte emory board op je nagel te gebruiken, je nagelriemen goed te behandelen om hangnagels te voorkomen, en om een reepje ‘wit’ aan de bovenkant van de nagel te laten.

De best uitziende vingernagels, met andere woorden, zijn niet geknipt met iets speciaals, ze zijn gewoon degenen met de meeste TLC.

Een versie van dit bericht verscheen oorspronkelijk op Tedium, een tweewekelijkse nieuwsbrief die jaagt op het einde van de lange staart.