Door zijn onderaardse levenswijze vertoont de Iberische wormhagedis karakteristieke kleine, primitieve ogen. Deze ogen maken dat de B. cinereus bijna niet kan zien en alleen veranderingen in lichtintensiteit kan onderscheiden. B. cinereus heeft zijn gebrek aan gezichtsvermogen echter goedgemaakt door de ontwikkeling van een chemosensorisch signaleringssysteem. Chemosensorische signalen worden doorgegeven door het uiterst gevoelige vomeronasale orgaan op de kop van de B. cinereus. De respons op individuele chemische stimuli kan worden gemeten door het tellen van tongklikken.

ProoisignaleringEdit

Katoenen wattenstaafjes met prooispecifieke chemische indicatoren lokken tongklikreacties uit bij de B. cinereus. Er is echter geen verschil in deze respons tussen prooi en niet-prooi signalen. Tests met levende prooien in plaats van wattenstaafjes hebben daarentegen aangetoond dat B. cinereus duidelijk onderscheid kan maken tussen levende prooien en levende niet-prooien op basis van de chemische stoffen die de individuen afgeven. Bij tests is een consistente en directe correlatie waargenomen tussen een hoger gemiddelde van tongklikken in aanwezigheid van levende prooien dan in aanwezigheid van niet-levende prooien. Het onderscheid tussen tests met wattenstaafjes en met levende prooien suggereert dat B. cinereus onderscheid kan maken tussen chemische signalen van levende prooien en niet-levende prooien.

RoofdsignalenEdit

Katoenstaafjes met chemische signalen van roofdieren zijn ook uitgevoerd om de antipredator-responsmechanismen van de Iberische wormhagedis te kwantificeren. Swabs met signalen van predatoren zoals de zuidelijke gladde slang, Coronella girondica, de scolopendromorph duizendpoot (Scolopendra), en de Bedriaga’s skink, Chalcides bedriagai werden allen getest. Ook hier werd het aantal en de snelheid van tongklikken gebruikt om de anti-predatoire reactie te kwantificeren, evenals de defensieve acties die tegen de swab werden ondernomen. Bij alle drie de predatorchemicaliën werden hoge aantallen tongklikken waargenomen, met defensief bijten door B. cinereus op de naar slang of duizendpoot ruikende swabs. Hoewel er geen sluitende uitspraak kan worden gedaan over de hiërarchie van roofdieren op basis van tongklikken, zou de zelfverdedigingsreactie erop wijzen dat de skink de grootste bedreiging vormt voor B. cinereus.

HabitatsignaleringEdit

Er is ook bewijs gevonden voor een chemosensorische signaleringsreactie tussen de Iberische wormhagedis en zijn omgeving. Dit fenomeen is waargenomen in de tijd die nodig is voor de anti-predatoire reactie van het ingraven in de bodem op bekende en onbekende locaties. Het ingraven van B. cinereus wordt vertraagd door signalen van roofdieren op een onbekende plaats, maar zodra de B. cinereus terugkeert naar zijn vertrouwde habitat, wordt zijn ingraafreactie sterk verhoogd. De precloacale afscheidingen van mannetjes en vrouwtjes bevatten esters van carboxylzuren met lange ketens van het wasachtige type, waarvan men denkt dat ze langs tunnels worden afgescheiden om meerdere Iberische wormhagedissen te helpen hun weg te vinden.

Seksdifferentiatie-signaleringEdit

Chemosensorische signalering is vooral belangrijk bij de seksdifferentiatie tussen Iberische wormhagedissen. De feromonen die vrijkomen uit de precloacale klieren van het mannetje en het vrouwtje zijn seksespecifiek van samenstelling. De afscheidingen uit deze precloacale klieren zijn geïsoleerd en de inhoud ervan is voor zowel het mannetje als het vrouwtje geïdentificeerd. De verbinding squaleen wordt in hoge concentraties afgescheiden door de mannetjes, terwijl tocoferol specifiek is voor de afscheidingen van de wijfjes. De rol van squaleen in mannelijke afscheidingen is voldoende gebleken voor een mannelijke herkenning, terwijl tocoferol alleen wordt vermoed op grond van zijn hoge concentraties in vrouwelijke afscheidingen en niet in die van mannen.