© Kenneth Sponsler/Fotolia

“Als een van deze Sequoia-koningen in al zijn goddelijke majesteit naar de stad zou komen, zodat hij goed te zien is en zijn eigen zaak kan bepleiten, zou er nooit meer een gebrek aan verdedigers zijn.” – John Muir

Er zijn reuzen in de geïsoleerde Sierra Nevada bergen van Californië – oude rode reuzen, de laatste van hun soort. Hoewel ze al eeuwenlang bekend waren bij de Indianen, werden de meest reusachtige bomen ter wereld, de mammoetbomen, pas in de jaren 1830 door blanke jagers “ontdekt”. Het duurde nog eens 20 jaar voor hun bestaan doordrong tot het bewustzijn van het grote publiek, en al snel werden wegen aangelegd om de toegang te vergemakkelijken. Een van de eerste bomen die bekendheid kreeg, de enorme “Ontdekkingsboom”, werd slechts een jaar nadat hij was geïdentificeerd, geveld. Het kostte vijf mannen 22 dagen om de 1300 jaar oude stam door te zagen en de stronk werd gebruikt als dansvloer. Hoewel al snel duidelijk werd dat het timmerhout van deze enorme organismen inferieur was aan dat van andere zachthoutsoorten (het hout versplinterde vaak wanneer de zware boom de grond raakte), werd een aantal oeroude bomen geveld alleen om hun bestaan te bewijzen, en werden er monsters verkocht aan musea over de hele wereld. Bovendien konden veel houthakkers de allure en het prestige van het kappen van zulke massieve bomen niet weerstaan, en de bosjes begonnen af te nemen.

John Muir, een gepassioneerd natuurbeschermer, was een van de belangrijkste verdedigers van de mammoetbomen tegen hun zinloze vernietiging. Hij en zijn Sierra Club, die de boom als logo nam, pleitten voor de nationale parken en nationale bossen die nu de overblijvende bomen beschermen, te beginnen met Sequoia National Park in 1890. In 1906 leidde Muirs welsprekendheid tijdens een kampeertocht met president Theodore Roosevelt tot de uitbreiding van Yosemite National Park om de Mariposa Grove te beschermen, en Sequoia National Forest werd in 1908 gevormd om veel van de overgebleven bosjes te behouden. Het publiek werd zich ook steeds meer bewust van de benarde situatie en de schoonheid van de majestueuze bomen, en in 1909 ontving Roosevelt een petitie met meer dan een miljoen handtekeningen om de kwetsbare Calaveras Grove te redden, die uiteindelijk in 1931 een staatspark werd. Vandaag de dag worden zelfs jonge bomen niet meer gekapt, en ’s werelds meest massieve organismen (naar volume) zijn weer vrij om oud en enorm te worden.