Hier is een etiquettevraag voor je. Ik zag op je Amalah-blog dat je nu pas begint aan de geboortekaartjes van je tweede zoon…

Mijn zoon is vier maanden oud en ik heb zijn kaartjes nog niet eens besteld, laat staan op de post gedaan. In mijn verdediging, hij is baby # 2 (a) en (b) de kaart die ik had gekozen om te gebruiken voor zijn aankondiging was plotseling uit de handel genomen! Sindsdien heb ik niets anders gevonden dat ik even leuk vond.

Wanneer is het te laat om geboortekaartjes te versturen?

Dank je wel!
J.M.

Zes maanden. Je hebt zes maanden. Officieel, en dat allemaal volgens de Algemene Richtlijnen Etiquette.

Ik heb mijn aankondigingen, en heb ze nu al een dikke twee maanden, in een stapeltje op mijn keukentafel liggen. Ze hebben een mooi ontwerp, compleet met een close-cropped foto van de beide jongens die we in het ziekenhuis hebben genomen. Ik heb zelfs extra enveloppen besteld in geval van spelfouten. Ik heb alleen nog niet de tijd genomen om ze te ADRESTEREN en op de post te doen. De vorige keer heb ik een lijst gemaakt van iedereen die ik aankondigingen wilde sturen voor mijn uitgerekende datum. Ik heb hun adressen – met wat hulp van mijn moeder en schoonmoeder – in een Word-document gezet, zodat ik ze alleen nog maar op enveloppen hoefde te kopiëren. Toen Noah drie weken oud was, kwam mijn moeder op bezoek en hebben we een middag besteed aan het in elkaar zetten van de kaarten (een overdreven ingewikkeld kaart/foto/tissue/ribbon-ontwerp) en hebben we ze de volgende ochtend op de post gedaan.

Deze keer heb ik de adreslijst niet van tevoren gemaakt, en ik realiseer me wat een verschil dat heeft gemaakt. Telkens als ik mijn laptop aanzette, zag ik het opgeslagen document op het bureaublad staan, om me aan de aankondigingen te herinneren. Deze keer weet ik niet eens of ik het adres van mijn ene broer heb, dat van mijn zus is alleen opgeslagen in mijn lijst van eerdere bestellingen bij Amazon, die-en-die is verhuisd en Jason had beloofd me een paar adressen van zijn familie te geven, maar heeft dat nog niet gedaan (ik zou hem zijn eigen lijst laten maken, maar na dat een keer geprobeerd te hebben met vakantiekaarten weet ik dat het gewoon nooit zal gebeuren). En dus, in plaats van me te behelpen met de adressen die ik wel heb terwijl ik de rest probeer te achterhalen (en me opnieuw realiserend dat het bijhouden van alles op computers en mobiele telefoons in plaats van een ouderwets adresboek NIET WERKT), negeer ik de taak gewoon. NIET GOED.

Ik heb nog drie maanden. Ik heb er een paar persoonlijk uitgedeeld tijdens de feestdagen, en nu begin ik in de buurt te komen van de noodzaak om een extra, recentere foto van de baby bij te voegen (ook beleefd gevonden als je je hebt ingehouden met het versturen van de aankondigingen). Die er niet langer uitziet als een knijperige 7 pond, 7 ons pasgeborene.

Dus. Je hebt nog twee maanden, als je je aan de officiële etiquette wilt houden. Als je geen traditioneel geboortekaartje kunt vinden, kun je overwegen om een algemene kaart te maken met een foto van de hele familie, of een vakantiekaart met een paar foto’s. De meeste mensen, denk ik, zijn alleen geïnteresseerd in die sprankelende “geboorte statistieken” zoals gewicht en tijdstip van geboorte in het begin (hoewel ik aankondigingen bewaar om zeker te zijn dat ik verjaardagen kan onthouden in de toekomst), en na zes maanden (of later) zouden ze meer blij zijn met een kopie van een recente foto. (Nogmaals, in deze elektronische wereld van gemailde en geblogde foto’s vind ik het ook vreselijk om mensen echte, papieren foto’s te geven om in te lijsten of gewoon op de koelkast te plakken.)

Vergeet niet om Amalah’s must-read wekelijkse Zwangerschapskalender te bezoeken.