De hele kwestie van het slachten en eten van dolfijn (zie mijn vorige post “Bloedbad”) bracht enkele vrienden en mij tot een discussie over het vangen en eten van legale vis in het algemeen.

Kijk, iedereen weet dat catch-and-release tegenwoordig een noodzakelijk gegeven is, maar dat sluit niet uit dat specifieke vissen uit omgevingen die een voorzichtige oogst kunnen verdragen, op doordachte (en legale) wijze worden gevangen. Jammer genoeg is catch-release bij sommige mensen verheven tot bijna religieus fanatisme. Zo heeft de opkomst van het terugzet-toernooi vissen een generatie vissers doen gruwelen bij het vangen van een grote of kleine zeebaars om op te eten (interessant dat niet zoveel walleye-vissers er zo over denken). En onlangs in het westen, een van de beste natuurbeschermers van dit land, visleraar, visser en eigenaar van een hengelsportwinkel, die zijn trofee van een leven bruine forel hield, werd in sommige kringen getrakteerd op lichamelijke bedreigingen, boycots, en enkele van de lelijkste commentaren die ik heb gezien.

Dat brengt ons terug naar het plezier van het eten van vis, en de beste kandidaten voor het leveren van de ruwe ingrediënten. Dit is moeilijk. De enige manier waarop ik mijn favoriete (en slechtst etende) vissen kan beperken is door de selectie eerst te beperken tot zoetwatersoorten. De zoutwatervissen komen later aan bod. Hoe dan ook, hier zijn mijn keuzes voor de zes best en slechtst etende vissen.

BEST

Kleine beekforel uit wilderniswater, ontdaan van ingewanden en in zijn geheel gegrild boven een laag kampvuur en met huid en al gegeten als maïskolf.

Gele baars door het ijs gehaald of uit echt koud water. Onthoof ze, ontvel ze, snijd de onderste ribben weg met een mes, en sauteer of bak ze.

Wilde zalm (Pacific of Atlantic), bij voorkeur bestreken met olijfolie en gegrild boven een rokerig elzenhouten vuur. Grotere, sterker smakende vissen zijn geweldig gemarineerd in gelijke delen sojasaus, bruine suiker en uw favoriete drank, dan gegrild op de barbie.

Walleye in een van een dozijn manieren, gebraden, gebakken, gesauteerd. Omdat ze geen uitgesproken sterke smaak hebben, kun je je uitleven met recepten en sauzen.

Katvis, bij voorkeur kleinere kanaalkatten uit een schone rivier. Altijd gefrituurd.

Crappie, gebakken of gesauteerd, afhankelijk van de grootte.

WORST

Bowfin (ook wel moddervis of grindle genoemd). Lang geleden kreeg ik van iemand een stuk voorgeschoteld als wrede grap. Gag.

Carp. Tenzij gerookt en uit noordelijke wateren.

Steur. Zelfs gerookt zijn die dingen net rubber. Vooral de grotere. Geef mij hun eieren maar.

Suckers. Het vlees is twijfelachtig naar mijn smaak, en er zitten veel te veel graten in.

Shad (American). Het vlees is zoet, maar het rattennest van graten maakt het nauwelijks de moeite waard.

Hartforel uit marginaal put-and-take water. Voor de rest ben ik dol op forel.

OK, heeft iemand kandidaten voor een van deze lijsten?