Bepaal risico op het ontwikkelen van bloedstolsels voordat u stopt met bloedverdunnende medicatie

Juni 24, 2011

Die Mayo Clinic:

Ik heb in twee jaar twee bloedstolsels gehad, maar de afgelopen negen maanden geen problemen. Hoe lang moet ik warfarine gebruiken? Ik maak me zorgen over een nieuwe bloedklonter, maar ik neem niet graag medicatie.

Antwoord:
Bloedklonters in aderen komen vaak voor en hebben de neiging om terug te komen, vooral als u stopt met het nemen van bloedverdunnende (anticoagulerende) medicatie. Het kan ingewikkeld zijn om te bepalen hoe lang u een antistollingsmiddel, zoals warfarine (Coumadin), moet blijven gebruiken. Het risico op het ontstaan van een nieuwe bloedklonter wanneer met warfarine wordt gestopt, moet worden afgewogen tegen het risico op bloedingscomplicaties wanneer de medicatie wordt voortgezet. De beslissing hangt ook af van de oorzaak van de klonter en van uw voorkeuren over het gebruik van medicatie.

Warfarine is een geneesmiddel dat het vermogen van het bloed om te stollen vermindert en helpt voorkomen dat zich bloedklonters in de bloedvaten vormen. Hoewel het geen bloedstolsels oplost die al zijn gevormd, kan warfarine voorkomen dat bestaande stolsels groter worden.

Het eerste punt om te overwegen is de aanwezigheid van risicofactoren die kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van uw bloedstolsels. Risicofactoren kunnen worden onderverdeeld in verworven of geërfde categorieën. Verworven risicofactoren kunnen van tijdelijke aard zijn, zoals een operatie of verwonding. In dat geval is een behandeling met warfarine gedurende drie tot zes maanden meestal voldoende. Sommige verworven risicofactoren kunnen echter blijvend zijn, zoals ongeneeslijke kanker. In dat geval wordt meestal een levenslange behandeling met bloedverdunners aanbevolen.

Een aantal erfelijke aandoeningen verhogen de neiging tot het vormen van bloedklonters. Ze worden onderverdeeld in milde en agressieve categorieën. Voor milde aandoeningen wordt de behandeling met warfarine gewoonlijk beperkt tot drie tot zes maanden. Voor agressievere erfelijke stollingsaandoeningen – zoals tekorten van bepaalde eiwitten of sommige genetische mutaties – wordt een langere duur van warfarine aanbevolen.

In al deze situaties zijn de behandelingsaanbevelingen vrij eenvoudig. Toch hebben sommige mensen met bloedstolsels geen verworven of een geërfde reden voor het vormen van stolsels. In plaats daarvan lijken de stolsels zich zonder bijzondere reden te vormen. Omdat de stolsels geen goede verklaring hebben, is het moeilijk te voorspellen of deze mensen opnieuw een bloedklonter zullen krijgen. In deze situatie moet het risico van terugkerende bloedklonters worden afgewogen tegen het risico van bloedingen bij de behandeling met bloedverdunners wanneer men beslist hoe lang de behandeling met warfarine moet worden voortgezet.

Een typische aanpak is om de behandeling drie tot zes maanden te voltooien. Op dat moment moeten u en uw zorgverlener bespreken hoe goed u de medicatie verdraagt. U moet onder meer nagaan of u bloedingscomplicaties hebt gehad en of de dosering van warfarine gemakkelijk is geweest of dat meerdere doseringswijzigingen nodig waren.

Uw voorkeuren moeten ook in aanmerking worden genomen. Mensen vallen gewoonlijk in een van de drie categorieën. Sommigen willen warfarine blijven gebruiken omdat ze bang zijn voor een nieuwe klonter. Anderen willen stoppen met warfarine vanwege het ongemak van het innemen en controleren van de medicatie. En sommigen worden heen en weer geslingerd tussen de twee uitersten en weten niet precies wat te doen.

Voor de derde groep kunnen aanvullende tests helpen hun risico op verdere bloedklonters te bepalen. Een bloedtest genaamd fibrine D-dimeer meet het niveau van voortdurende stolling in het bloed. Als D-dimeer verhoogd is één maand na het stoppen met warfarine, is het jaarlijkse risico op herhaling ongeveer 10 procent. Als D-dimeer normaal is, is het risico op herhaling ongeveer 3 procent.

Echografie, waarbij geluidsgolven worden gebruikt om beelden te maken van de binnenkant van uw lichaam, met inbegrip van de aderen, kan ook nuttig zijn. Als uit een echografie blijkt dat de vorige bloedklonter verdwenen is, is het risico op herhaling vrij laag. Als de klonter nog aanwezig is, is het risico op herhaling groter.

Voordat u beslist, praat met uw arts over deze onderwerpen om uw risico op het ontwikkelen van bloedklonters in de toekomst te helpen bepalen en de rol die voortdurende antistollingsmedicatie kan spelen bij het verminderen van dat risico.

– Robert McBane, M.D., Cardiovasculaire Ziekten, Mayo Clinic, Rochester, Minn.