In de Griekse mythologie was Achilles de grootste held van de Trojaanse oorlog en het centrale personage in het epische gedicht Ilias van Homerus. Hoewel volledig betrouwbaar bewijs ontbreekt, dateren de meeste geleerden de Trojaanse oorlog in de 12e of 13e eeuw voor Christus, en het epos van Homerus in de 7e of 8e eeuw voor Christus. Achilles wordt ook genoemd in fragmenten van andere oude gedichten, maar het is niet zeker of hij een echte man was of slechts een symbolische voorstelling van heldhaftige idealen. Het verhaal gaat dat Achilles de zoon was van de zeenimf Thetis en de sterfelijke Peleus, koning van de Myrmidonen in Thessalië. Achilles sloot zich aan bij de Griekse legers in Troje en werd beroemd om zijn dapperheid op het slagveld. De Ilias van Homerus belicht de ongewone woede van Achilles, eerst tegen de Griekse koning Agamemnon, daarna tegen Hector van Troje. Een latere toevoeging is het bekende verhaal van Achilles’ hiel: Thetis probeerde haar jonge zoon onsterfelijk te maken door hem in de rivier de Styx te dompelen, maar waar zij zijn hiel vasthield bleef droog en werd de kwetsbare plek waar Achilles uiteindelijk zijn doodswond opliep (door toedoen van Hectors broer, Paris, die hulp kreeg van de god Apollo).