De federale wet definieert een historische locatie als zijnde ten minste vijftig jaar oud. Als gevolg daarvan voldoen wrakken die verband houden met de Tweede Wereldoorlog nu aan dat criterium. Bijna alle scheepswrakken in de Golf uit die periode hebben betrekking op één oorzaak – aanvallen door de Duitse onderzeeërs die bekend staan als “U-boten”. U-boot komt van het Duitse woord “Unterseeboot.”

Tijdens de jaren 1942 en 1943 voer een vloot van meer dan 20 Duitse U-boten rond in de Golf, in een poging de vitale oliestroom te verstoren die door tankers werd vervoerd vanuit havens in Texas en Louisiana. Zij slaagden erin 56 schepen naar de bodem te doen zinken; 39 daarvan bevinden zich nu vermoedelijk in staats- of federale wateren voor de kust van Texas, Louisiana, en Florida. Na hun eerste, verwoestende succes, werden U-boot aanvallen in de Golf zeldzaam tegen het einde van 1943 nadat koopvaardijschepen begonnen te varen in gewapende konvooien. De opening van de “Big Inch”-pijpleiding van Texas naar New Jersey droeg er ook toe bij dat de oorlogsinspanningen niet langer afhankelijk waren van schepen voor het vervoer van ruwe olie.

Als gevolg van teledetectieonderzoeken die door de MMS van de olie- en gasindustrie werden verlangd, zijn verschillende slachtoffers van U-boten op de zeebodem gelokaliseerd. Het gaat onder meer om de Heredia, een vrachtschip van de United Fruit Company; de olietanker Sheherezade; de Gulfpenn, die 90.000 vaten stookolie vervoerde; en de Robert E. Lee, een passagiersvrachtschip dat door de U-166 tot zinken werd gebracht.

De U-166 was de enige Duitse U-boot die in de Golf tot zinken werd gebracht. De U-166 werd in mei 2001 ontdekt tijdens een routine-inspectie van pijpleidingen, uitgevoerd door C&C Technologies voor BP en Shell. De onderzeeër ligt in 5.000 voet water binnen een mijl van haar laatste slachtoffer, het passagiersschip SS Robert E. Lee. Lange tijd werd gedacht dat de U-166 tot zinken was gebracht door een torpedo die door een U.S. Coast Guard Utility Amphibian J4F vliegtuig was afgeworpen op 1 augustus 1942, meer dan 100 mijl van haar werkelijke locatie. Men gelooft nu dat de onderzeeër twee dagen eerder tot zinken was gebracht door dieptebommen van de marine-escorte van de Robert E. Lee, de U.S. Navy onderzeeër PC-566. Een andere Duitse onderzeeër, de U-171, die op hetzelfde moment in de Golf opereerde, is misschien wel het schip dat door de J4F-vliegtuigen werd gezien.

Verder lezen:

OCS Study MMS 2007-015, Archaeological and Biological Analysis of World War II Shipwrecks in the Gulf of Mexico

OCS Study MMS 2006-036, Study to Conduct National Register of Historic Places Evaluations of Submerged Sites on the Gulf of Mexico Outer Continental Shelf

Verder informatie over scheepswrakken uit de Tweede Wereldoorlog in de Golf van Mexico is te vinden op de website van de P.A.S.T. Foundation.

Dan Warren. 2004. ROV Investigations of the DKM U-166 Shipwreck Site to Document the Archaeological and Bioligical Aspects of the Wreck Site Final Performance Report

Clay Blair. 1996. Hitler’s U-Boat War: The Hunters 1939-1942. Random House, New York.

Melanie Wiggins. 1995. Torpedo’s in de Golf: Galveston and the U-Boats, 1942-1943. Texas A&M University Press, College Station.

“MMS verzekert Natie’s historische scheepswrakken worden beschermd als archeologen delen in U-boot ontdekking.” MMS News Release, 15 juni 2001.

“Joint Effort Yields World War II Relic” in MMS Today, Summer 2001 (blz. 6-7).

Ships of Exploration | 19th Century Steamships | Civil War Shipwrecks

World War II Shipwrecks | Deepwater Shipwrecks

Archaeology Index Page