Om verder te gaan op enkele punten die al zijn gemaakt (sorry als ik iets herhaal) – er is daadwerkelijk sociaal-wetenschappelijk onderzoek naar gedaan – een van mijn professoren linguïstiek op de universiteit heeft zelfs een hele lezing gegeven over hoe scheten cultureel gezien als grappig worden beschouwd. Ik zal proberen een breder wetenschappelijk artikel te vinden dat hierover is gepubliceerd. In de tussentijd verwijst dit artikel naar scheet humor in een Sardijnse vismarkt, en dit artikel verwijst naar scheet grappen in de Yucatan. Deze lijst gaat maar door.

Omdat scheten een basale menselijke functie is, heeft het niet zoveel lagen van cultureel geconstrueerde betekenis nodig om het grappig te maken, maar het kan zeker.

Ik denk dat /u/Jack_Latham de spijker op de kop slaat met de term “expectancy violation” als een meer universele vorm van humor, hoewel ik ook zou willen toevoegen dat scheetgrappen in verschillende contexten anders kunnen zijn, en waarom we scheetgrappen grappig vinden, zal variëren afhankelijk van waar we vandaan komen. In de westerse winderigheidshumor wordt bijvoorbeeld vaak de schuldige aangewezen – “hij die het rook, deelde het uit”, maar dit is afhankelijk van het feit dat scheten iets zijn waarvoor we ons schamen. De reden dat we ons schamen voor dat gedrag is, voor een deel, te wijten aan het feit dat we sociaal geconditioneerd zijn om te geloven dat ze ongepast zijn, of onbeleefd.

Dus, context is alles, maar scheten zijn iets dat niet veel context nodig heeft.

Over waarom sommige mensen scheetgrappen grappig vinden en anderen niet, daar zijn zeker psychologische en antropologische verklaringen voor. Antropologie benadert humor door te kijken waarom bepaalde dingen grappig zijn in bepaalde culturele contexten. In het Westen is gevoel voor humor iets waarvan we geloven dat het ontwikkeld kan worden, en het wordt vaak gebruikt voor sociale gelaagdheid (dus scheetgrappen zouden als “lage humor” beschouwd worden omdat ze niet zoveel kennis of context vereisen om te begrijpen). Iemand die is opgevoed om te denken dat scheetgrappen een lage vorm van humor zijn en daarom niet grappig zijn, kan gewoon een voorkeur ontwikkelen voor andere soorten grappen. Voor een echte studie, Dit artikel is echt interessant en beschrijft een studie die persoonlijkheidsverschillen correleert met verschillende zintuigen van humor.

TL;DR Iedereen heeft verschillende levenservaringen, en de manier waarop we taalkundige tekens relateren aan betekenissen zal variëren – hoe we de puzzelstukjes in elkaar zetten zal per individu verschillen op basis van onze psychologie en de culturen waarin we zijn opgegroeid. Scheetgrappen vereisen niet veel context om iets humoristisch te creëren, dus ze komen cross-cultureel en historisch voor.