Tatoeëren is een vorm van lichaamsaanpassing die zowel oud als modern is. Tatoeëren neemt snel toe in populariteit en prevalentie, vooral onder jongere mensen. Daarom hebben zorgverleners kennis nodig over deze vorm van artistieke expressie, inclusief mogelijke gezondheidsimplicaties en psychosociale betekenis. Tatoeëren is rijkelijk beladen met culturele en persoonlijke betekenis, maar ondanks de toenemende mainstream status van deze kunstvorm, kunnen mensen met tatoeages stigmatisering, stereotypering en discriminatie ervaren in hun persoonlijke en professionele leven. De wettelijke en regelgevende aspecten van tatoeages zijn achtergebleven bij de snelle groei van deze kunstvorm, waardoor verwarring en variatie in de praktijk ontstaan. Bijzonder verontrustend is de veelheid van grotendeels ongereguleerde tatoeage-inkten die op de markt worden gebracht voor menselijk gebruik, maar die niet op mensen zijn getest. Veel voorkomende en ongewone neveneffecten en complicaties van deze procedure zijn onder meer overgevoeligheid, infectie en spijt. Meer vrouwen dan mannen laten zich tatoeëren, en het aanbrengen van tatoeages heeft belangrijke gevolgen voor de gezondheidszorg van vrouwen, waaronder zwangerschap, bevalling en borstvoeding. Omdat spijt vaak voorkomt, willen veel mensen af van eerder verworven lichaamskunst. Daarom moeten zorgverleners ook vertrouwd zijn met tatoeageverwijdering: beweegredenen, technieken, risico’s en factoren die van invloed zijn op succes. Bekendheid met de vele dimensies van lichaamskunst zal een veilige, medelevende gezondheidszorg vergemakkelijken en zal de therapeutische relatie verbeteren tussen clinici en de mensen die zij dienen.