Opkomst

Rogers werd geboren in Norfolk, New York, op 23 juni 1913. Hij studeerde in 1934 af aan de Colgate University en behaalde in 1937 een graad in de rechten aan de Cornell University. Hij werd toegelaten tot de balie van New York in 1937 en tot de balie van Washington, D.C. in 1950.

Rogers was van 1938 tot 1942 assistent-officier van justitie in New York County en daarna nog eens van 1946 tot 1947. Nadat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog als luitenant-commandant in de Amerikaanse marine had gediend, verleende Rogers tussen 1947 en 1948 advies aan de speciale commissie van de Senaat voor onderzoek naar het nationale defensieprogramma. Daarna werd hij hoofdadviseur van de Senate Investigations Subcommittee of the Executive Exitures Committee, een functie die hij bekleedde tot 1950.

Hij oefende van 1950 tot 1953 een advocatenpraktijk uit in New York City en Washington, D.C. voordat hij in 1953 terugkeerde naar de openbare dienst om plaatsvervangend procureur-generaal te worden in de regering Eisenhower. In 1957 werd hij procureur-generaal.

Tussen 1961 en 1968 keerde Rogers terug naar een privé-praktijk, maar bleef betrokken bij de openbare dienst als plaatsvervangend vertegenwoordiger van de Amerikaanse delegatie bij de 20e zitting van de Algemene Vergadering van de V.N. in 1965, in het V.N. Ad Hoc Committee voor Zuidwest Afrika in 1967, en als lid van de President’s National Commission on Law Enforcement and Administration of Justice van 1965 tot 1967.

Na zijn ambtstermijn als Minister van Buitenlandse Zaken keerde Rogers weer terug naar een particuliere advocatenpraktijk. Op 15 oktober 1973 werd hem de Presidential Medal of Freedom toegekend. William Rogers overleed in 2001.