Als je aan je eerste parachutesprong denkt, heb je jezelf waarschijnlijk afgevraagd: Wie heeft de parachute uitgevonden? Antwoord: een gemeenschap van dappere, innovatieve vooruitstrevende denkers, die helemaal teruggaat tot de jaren 1400. Hoewel de geschiedenis van de parachute een van de langste en meest legendarische is van alle luchtvaartuitrustingen, is het een feit dat hij nog steeds opnieuw wordt uitgevonden, tot op de dag van vandaag. Geen enkele bijdrager aan dit proces zou gezichtsloos in de geschiedenis moeten worden opgeborgen.

Leonardo Da Vinci’s Parachute

Vaak wordt de uitvinding van de parachute toegeschreven aan Leonardo da Vinci. Hij zij gezegend, de oude Leo deed veel van het vroege grondwerk voor wat we nu herkennen als de parachute in de jaren 1470, maar het is moeilijk om hem alle eer te geven. Immers: de Leonardo da Vinci parachute, hoewel interessant-zoals-heck, lijkt nauwelijks op de parachute die we allemaal kennen en liefhebben. Niemand bij zijn volle verstand zou willen springen met een Leonardo da Vinci parachute, bijvoorbeeld (hoewel het grappig is om je voor te stellen hoe het eruit zou zien als je zou proberen om die houten kegel in een vliegtuig te proppen). Het ding heeft veel te veel punten en veel te veel zwaar materiaal om aantrekkelijk te zijn voor een parachutespringer die van plan is om haar ledematen intact te houden. Geen wonder dat hij het nooit getest heeft. (Maar dat kun je wel! Maak zelf een leuke kleine speelgoedparachute met deze instructies.)

Van kegel tot ronde parachute

De dingen begonnen er veelbelovender uit te zien zo’n 150 jaar na da Vinci’s tijd. Polymaat Venetiaan Fausto Veranzio, hyphenate extraordinaire (uitvinder-ingenieur-historicus-auteur en we gokken -liefhebber) nam zijn inspiratie uit da Vinci’s ongeteste schets en besloot (whew!) om dingen een beetje te verzachten. In plaats van een puntige kegel tekende Veranzio een baldakijn van opbollende stof die bedoeld was om veel rudimentairder te functioneren, maar die griezelig veel lijkt op de parachutes die we vandaag de dag kennen en waarderen. (Het had echter wel een houten frame. Pas in de late jaren 1700 gaven de uitvinders van parachutes dat op.)

Voor een zeer, zeer lange tijd daarna, waren parachutes ronde, geventileerde wezens die vrijwel uit de lucht vielen als een doos stenen en reageerden als rechteloze tieners op elke poging van de piloot om te sturen. Dit was een donkere tijd voor enkels, scheenbenen, fibulae en dropzone-aangrenzende bomen over de hele wereld.

De introductie van de moderne vierkante parafoil

Gelukkig waren die dagen geteld. Tegen de tijd dat de dagen van disco en vrijetijdskostuums rond rolden, verscheen de moderne ram-air parachute – a.k.a. “Parafoil” – op het toneel. (Cue “Stayin’ Alive.” Wij wachten wel even terwijl jij het voor jezelf zingt). De Canadese vliegermaker Domina Jalbert realiseerde zich dat lucht perfect in staat is om een stijf raamwerk te maken als het de kans krijgt om iets goed op te blazen, en dat door het manipuleren van die opblazing, je de richting kunt veranderen waar je heen gaat. BINGO. Vierkante parachutes maakten hun voorzichtige debuut op dropzones over de hele wereld; nu, is het uiterst zeldzaam om iets anders te zien.

Waarom? Vierkante parachutes maken vliegen leuk. Ze gaan waar je ze vraagt om, land zacht en zoet in de wind (dankzij de “flare” techniek, geleend van vogels en vliegtuigen met vaste vleugels) en pak zo klein en netjes in containers dat moderne parachutisten dragen een reserve (een zelf-deploying reserve, in feite. Lees op “skydiving AAD” voor meer over die vooruitgang.)

Dus: Wie heeft de parachute uitgevonden? Het antwoord is eenvoudig: Een stam. En je bent welkom om lid te worden! De parachutegemeenschap houdt van vernieuwers, vrije denkers, avonturiers en intellectuelen, en er is altijd plaats voor nog iemand. Sluit je vandaag nog bij ons aan!

PS: Voor meer nuttige en leuke informatie rond de innovatie van het skydiven, lees onze Geschiedenis van het Skydiven en Tiny Broadwick en andereFamous Female Skydivers artikelen.