Tussen 1979 en 1981 verdwenen ten minste 28 Afro-Amerikaanse kinderen en volwassenen in Atlanta, Georgia. De lichamen van op één na alle vermisten werden uiteindelijk gevonden, de meesten waren gewelddadig aangevallen en verstikt. Deze reeks brute moorden werd berucht als de Atlanta Child Murders en een reeks samenzweringstheorieën deed de ronde.

De FBI raakte al snel bij het incident betrokken toen het steeds waarschijnlijker werd dat de moorden met elkaar in verband stonden, omdat de slachtoffers uit hetzelfde geografische gebied kwamen, de meesten door verstikking om het leven waren gekomen en er groengele vezels op talrijke lichamen waren aangetroffen.

De FBI plaatste bewaking boven talrijke bruggen in het gebied waar sommige lichamen waren gedumpt. Op een ochtend in mei hoorde een agent die het gebied in de gaten hield een plotselinge plons. Bij onderzoek van het geluid ontdekten de agenten een auto die geparkeerd stond op de Parkway brug, bestuurd door Wayne Bertram Williams. Na de bestuurder kort te hebben ondervraagd, lieten ze hem vertrekken en pas later ontdekte de politie dat het telefoonnummer dat hij had opgegeven vals was.

Twee dagen na dit incident werd het lichaam van de 27-jarige Nathaniel Carter in een rivier gevonden. Hoewel de doodsoorzaak nooit helemaal werd bevestigd, werd het waarschijnlijk geacht dat het slachtoffer door verstikking om het leven was gekomen. Op dat moment vermoedde de politie dat Williams Nathaniel had vermoord en het lichaam twee ochtenden eerder over de brug had gedumpt.

Williams werd onderworpen aan een polygraaftest, die geen uitsluitsel gaf. Na een huiszoeking in het huis van de verdachte werden verschillende vezels en hondenharen verzameld, waarvan later werd bewezen dat ze overeenkwamen met die welke op het lichaam van een van de slachtoffers werden gevonden. In zijn huis werd ook een boek gevonden waarin stond hoe je polygraaftests kunt “verslaan”. Samen met verklaringen van collega’s die in Williams studio werkten en die verklaarden dat hij rond de tijd van de moorden onder de schrammen was gezien, was dit voldoende bewijs om de verdachte te arresteren. Extra ooggetuigen plaatsten Williams bij verschillende slachtoffers en suggereerden zelfs dat hij een pedofiel was met een bijzondere aantrekkingskracht op jonge Afro-Amerikaanse jongens. Verdere tests werden uitgevoerd op het bewijsmateriaal en 19 verschillende bronnen van vezels uit Williams huis en auto werden in verband gebracht met talrijke slachtoffers. Een aantal groene nylonvezels die in Williams huis werden gevonden, bleken bijzonder ongebruikelijke eigenschappen te vertonen en waren in beperkte hoeveelheden geproduceerd, waardoor de overeenkomsten die werden getrokken tussen vezels die op veertien slachtoffers werden aangetroffen, aan betekenis wonnen. Evenzo werden relatief ongebruikelijke violette vezels gevonden op zeventien slachtoffers.

Op 27 februari 1982 werd Williams schuldig bevonden aan de moord op twee slachtoffers en veroordeeld tot twee maal levenslange gevangenisstraf. Hoewel hem geen bijkomende moorden ten laste werden gelegd, werd vermoed dat Williams verantwoordelijk was voor meer van de Atlanta-moorden.