In menselijke communicatie is er vaak een nauwe relatie tussen de perceptie van een emotioneel expressief gezicht en de gezichtsreactie van de toeschouwer zelf. Terwijl perceptie en generatie van gezichtsuitdrukkingen afzonderlijk zijn bestudeerd met functionele beeldvormingsmethoden, bestaan er geen studies over hun interactie. Wij combineerden de presentatie van emotioneel expressieve gezichten met de instructie om te reageren met vooraf bepaalde en toegewezen gezichtsbewegingen. fMRI werd gebruikt in een gebeurtenis-gerelateerd design om gezonde proefpersonen te onderzoeken terwijl zij blije, droevige of neutrale gezichten aanschouwden en de instructie kregen om gelijktijdig hun mondhoeken te bewegen, ofwel (a) naar boven of (b) naar beneden, of (c) om geen beweging te maken. De gezichtsbewegingen van de proefpersonen werden opgenomen met een MR-compatibele videocamera. Bewegingslatenties werden verkort in congruente situaties (bv. de presentatie van een blij gezicht en gecombineerd met opwaartse bewegingen) en vertraagd in niet-congruente situaties. Dissonante stimuli activeerden meer dan congruente stimuli de inferieure prefrontale cortex en de somatomotorische cortex bilateraal. De congruente conditie, in het bijzonder bij het zien van een blij gezicht, activeerde de mediale basotemporale kwabben (hippocampus, amygdala, parahippocampale regio). Wij stellen de hypothese dat deze regio congruente gezichtsbewegingen vergemakkelijkt wanneer een emotioneel expressief gezicht wordt waargenomen en dat het deel uitmaakt van een systeem voor niet-volitionele emotionele gezichtsbewegingen.