Dear Colleagues,

Voor degenen onder u die deze blog lezen in de Verenigde Staten: Happy Labor Day!

Ja, vandaag is het Labor Day in de Verenigde Staten en we vieren het als een belangrijke feestdag; een van die “echte” feestdagen waarop de banken gesloten zijn, de post niet bezorgd wordt en de kinderen thuisblijven van school. Mijn buitenlandse vrienden en collega’s hebben mij vaak gevraagd waarom wij de Dag van de Arbeid in september vieren in plaats van op 1 mei, zoals de meeste landen in Europa, Latijns-Amerika en elders doen. De tweede vraag die altijd volgt op de vraag hierboven is: “Maar de arbeidersbeweging viert met een internationale feestdag op 1 mei. herdenkt de gebeurtenissen van Chicago in 1886…”

Het feit is dat de meeste Amerikanen nog nooit gehoord hebben van de gebeurtenissen van 1886, toen een vreedzame arbeidersbijeenkomst op Haymarket Square in Chicago plotseling gewelddadig werd nadat de politie arriveerde en beval de bijeenkomst te beëindigen. Een bom werd in de menigte gegooid, en de politie begon te schieten en de menigte te slaan. In enkele minuten werden acht mensen gedood en meer dan 120 politieagenten en burgers raakten gewond. De politie maakte van de gelegenheid gebruik om acht anarchisten te arresteren, die vandaag misschien arbeidsrechtenactivisten zouden worden genoemd, en de autoriteiten beschuldigden hen van samenzwering om moord te plegen, ook al had de politie het oproer uitgelokt. Zeven van de acht gearresteerden werden ter dood veroordeeld, en een van de juryleden bij hun proces was een familielid van een van de dode politieagenten. Dit is hoe de arbeidersbeweging in de Verenigde Staten begon. Lange tijd waren de media en de regering bondgenoten van het bedrijfsleven, terwijl vakbondsmensen als misdadigers werden gezien.

Heden ten dage zijn vakbonden in de Verenigde Staten controversieel, en met goede reden. Velen van hen worden geleid als criminele ondernemingen, met diepe banden met de georganiseerde misdaad; velen opereren op een schaamteloze dwingende en ondemocratische manier. De eisen van de vakbonden en hun dwangtactieken hebben sommige Amerikaanse industrieën lamgelegd en het aantal banen beperkt. In het Amerika van vandaag krijgen de vakbonden publiciteit wanneer zij een lid verdedigen dat gestraft zou moeten worden, wanneer de honkbalspelersvakbond vecht tegen de schorsing van spelers die vals hebben gespeeld door steroïden te gebruiken, of wanneer de vakbond onbekwame leraren in openbare scholen beschermt. Er zijn velen die de georganiseerde arbeid steunen, hoewel het er elke dag minder lijken te zijn, en arbeidsrechten zijn een goede zaak die Amerika nodig had in de 19e eeuw en nog steeds nodig heeft; maar de echte perceptie (in veel gevallen welverdiend) dat vakbonden onruststokers zijn, en de nationale strijd tegen het communisme uit de tijd van de Koude Oorlog hebben deze gebeurtenissen in Chicago aan het eind van de 19e eeuw in de vergeten hoek van de Amerikaanse geschiedenis geplaatst.

Onze Dag van de Arbeid is heel anders dan de meeste andere dagen in de wereld. In plaats van een tragische gebeurtenis te herdenken, vieren wij degenen die met hun werk hebben bijgedragen aan de sociale en economische verworvenheden van Amerika. Sinds 1882 vieren wij de arbeid op de eerste maandag in september als een jaarlijks nationaal eerbetoon aan de bijdragen die arbeiders hebben geleverd aan de kracht, de welvaart en het welzijn van de Verenigde Staten. De Dag van de Arbeid wordt door de meeste Amerikanen beschouwd als het einde van de zomer; de laatste barbecue van het jaar, het begin van het voetbalseizoen, het begin van een nieuw schooljaar. Vandaag verzamelen miljoenen Amerikanen zich rond de grill, in de winkelcentra en op de voetbalvelden om de zomer van 2013 officieel af te sluiten. Het is misschien wel de op één na meest Amerikaanse feestdag (na Thanksgiving dan) omdat het de geest en de ziel van het Amerikaanse volk beschrijft. Ongeacht je politieke overtuiging en je steun, minachting of onverschilligheid tegenover de georganiseerde arbeid, de eerste maandag van september is een feestdag waarop de Amerikanen besloten om werk en creativiteit te vieren, terwijl het grootste deel van de wereld ervoor koos om een tragische gebeurtenis te herdenken die plaatsvond op Amerikaanse bodem, maar onbekend is bij een overweldigende meerderheid van het Amerikaanse volk. Ik hoop dat deze korte uitleg over de redenen waarom de Amerikanen vandaag thuisblijven om een feestdag te vieren met dezelfde naam als een andere feestdag die in het buitenland wordt gevierd, maar met een heel andere betekenis en motivatie erachter, u helpt om de Verenigde Staten beter te begrijpen. Zonder politieke standpunten over de arbeidersbeweging naar voren te brengen, verzoek ik u ons mee te delen wanneer in uw land de Dag van de Arbeid wordt gevierd en waarom het daar een feestdag is.