Om hun zuipreputatie kwijt te raken. Clubs bestaan al sinds 1750 op Amerikaanse universiteitscampussen. Veel clubs zijn begonnen als literaire debatclubs en sommige kregen Latijnse namen omdat dat de taal van de geleerden was. Neem nu de populaire F.H.C.-vereniging van William and Mary, die wellicht stond voor het Latijnse Fraternitas, Hilaritas, Cognitoque (de mensen kenden haar beter als de “Flat Hat Club”). Ogenschijnlijk was het een debatclub, maar in de praktijk was het een groep dronken oproerkraaiers. Dus kwamen op 5 december 1776 vijf William and Mary studenten in een taverne bijeen om hun eigen debatclub op te richten. De nieuwe club wilde een frisser, serieuzer imago en dus schreven ze hun motto, handvest en uiteindelijke naam in het Latijn en het Grieks om zich te onderscheiden van al die dronkemansclubs (en om hun motieven geheim te houden). Vandaag kennen we deze groep als de prestigieuze erevereniging Phi Beta Kappa. Aan het eind van de 18e eeuw breidde Φ BΚ zich uit naar andere scholen, wat studenten van Union College in 1825 aanzette tot het oprichten van afsplitsingsgroepen. Ook zij kozen voor Griekse letters, en de sociale clubs verspreidden zich al snel als een lopend vuurtje over andere campussen.