“Echte professionals fotograferen handmatig.”

Als ik een cent had voor elke keer dat ik dit op een fotografieforum had gehoord, had ik jaren geleden al kunnen stoppen met huwelijksfotografie en mijn eigen eiland kunnen kopen. Het trieste feit is dat fotografieforums niet echt een geweldige plek zijn om over fotografie te leren. Vaker wel dan niet spreken een of twee “sterke persoonlijkheden” een mening uit, die vervolgens door hun volgelingen wordt herhaald totdat alle tegenstand is verpletterd. Forums gaan meer over botsende ego’s dan over echt fotografie-advies, met een of twee opmerkelijke uitzonderingen.

Vaak wordt de beste keuze in de praktijk gemaakt door fotografen in het veld, niet door leunstoelenthousiastelingen met een bijl om te slijpen. Ik heb lange tijd in de handmatige modus gefotografeerd, en gebruik die nog steeds als dat de beste optie is, maar voor bruiloftsfotografie of iets anders waarbij dingen zich snel kunnen ontvouwen, vind ik diafragmavoorkeuze de beste keuze.

Foto door Vladimir Pustovit; ISO 400, f/2.0, 1/1250-seconde belichting.

Mijn reis weg van de handmatige modus

Zoals de meeste jonge fotografen die met film begonnen, werd mij geleerd om in de handmatige modus te fotograferen en een aparte lichtmeter te gebruiken. Ik gebruikte zwart-wit film en diafilm. Diafilm heeft een zeer lage tolerantie voor belichtingsfouten, dus het meten van licht met een invallende meter was een must. Als u het niet weet, een invallende lichtmeter meet het licht dat op een onderwerp valt en houdt geen rekening met de toon ervan, zodat de meting altijd nauwkeurig is. In een ideale wereld is dit de beste keuze; het probleem is dat dit geen ideale wereld is!

Ik heb altijd van straatfotografie gehouden, en het is iets wat ik al vele jaren voor mijn plezier doe, maar meestal zijn de lichtomstandigheden niet ideaal. In veel opzichten was dit mijn training om bruidsfotograaf te worden. Jarenlang fotografeerde ik handmatig, vooral omdat ik een afstandsmeter gebruikte (een Voightlander Bessa R) en die had alleen een handmatige stand. Dit was prima als het licht consistent was, maar een totale pijn als dat niet het geval was. Dan stelde ik mijn camera in op zonlicht en miste ik opnamen in de schaduw of andersom. Op dagen met gebroken zonneschijn was het licht een voortdurende frustratie, en moest ik voortdurend teruggrijpen naar mijn meter. Uiteindelijk besteedde ik meer tijd aan het controleren van mijn lichtmeter dan aan het maken van foto’s, en ik wist dat er iets moest veranderen.

Toen ik voor mijn kleinbeeldwerk overstapte op digitaal, begon ik te spelen met mijn techniek om aan te sluiten bij de nieuwe apparatuur die ik gebruikte. Ik vond dat de in-camera meting goed genoeg was. Meestal kon ik het zijn eigen gang laten gaan en waren de belichtingen precies goed. Ik had genoeg ervaring om te weten wanneer dat niet zo was, en in die situaties gaf ik de camera de opdracht. Toen ik begon met het fotograferen van bruiloften, merkte ik dat mijn diafragma-instelling een van de belangrijkste wapens was waarmee ik de chaos van een bruiloft kon omzetten in prachtige beelden. Het diafragma is een van de belangrijkste bepalende factoren voor het uiterlijk van een foto. Je kunt het gebruiken om de drukke achtergronden die bruidsfoto’s kunnen verpesten, onscherp te maken. Bruiloften gaan snel – te snel om met je camera te rommelen als het licht verandert, dus een zekere mate van automatisering is een echte noodzaak.

Foto door Kim Leutwyler; ISO 320, f/2.8, 1/1000-seconde belichting.

Redenen waarom ik de voorkeur geef aan diafragmaprioriteit

Hier zijn de redenen waarom ik de voorkeur geef aan diafragmaprioriteit boven de handmatige modus in een huwelijksomgeving:

1.

1. Meestal is het gewoon niet mogelijk om een aparte meter te gebruiken.

Als je tijdens de ceremonie achter in de kerk staat en het licht verandert, kun je nauwelijks het gangpad oplopen, snel een incidentmeting doen van het gezicht van de bruid en je terugtrekken naar je station. Als je de ingebouwde meter van de camera gebruikt, heeft het weinig zin om de camera handmatig in te stellen als de camera zichzelf automatisch op dezelfde manier zou instellen. Als ik het gevoel heb dat de camera het verkeerd heeft, gebruik ik belichtingscompensatie. Op die manier zal, als het lichtniveau daalt, de belichting nog steeds correct zijn.

2. Diafragmavoorkeuze geeft me controle over het uiterlijk van een beeld.

Diepte van het veld kan een doorslaggevend effect hebben op het uiterlijk van een beeld. Een diafragma van f/2.8 zal er heel anders uitzien dan f/11. Zodra de sluiter snel genoeg is om beweging te bevriezen, kun je het verschil tussen 1/500 en 1/2000 van een seconde niet meer zien, dus de sluiterprioriteitsmodus biedt niet dezelfde esthetische controle, vooral omdat je diafragma zal veranderen bij variabel licht en het uiterlijk van de beelden zal veranderen.

Foto door Jay Weenig; ISO 100, f/8.0, 1/160-seconde belichting.

3. Moderne camera meters zijn goed genoeg (de meeste van de tijd).

Moderne camera meters zullen de belichting goed 95 procent van de tijd, dus het niet gebruiken ervan kan bijna voelen als een aanstellerij. Bruiloften zijn hard werken, en het is zinvol om technologie je te laten helpen waar nodig.

5. Ik kan me concentreren op het maken van beelden, niet op technische zaken.

Hoe minder ik me zorgen hoef te maken over technische zaken, hoe meer ik me kan concentreren op creativiteit. Uiteindelijk is creativiteit waar mensen me voor inhuren, dus ik zorg ervoor dat ik niet te veel verzand in de technische kant van de dingen. Ik heb een eenvoudige manier van werken bedacht waarop ik kan vertrouwen, en daar houd ik me aan.

6. Gebeurtenissen gaan snel, en ik moet ze vastleggen.

Ik ben er geen fan van om de bruid en bruidegom iets te laten herhalen. Ik denk dat je kunt zien wanneer iets nep is, dus ik behandel elke gebeurtenis op een bruiloft als een one-shot deal. Dat betekent dat ik snel moet denken, flexibel moet zijn, en reageren op dingen als ze gebeuren. Ik heb geen tijd om met mijn camera te blijven prutsen, dus diafragmavoorkeuze geeft me de perfecte balans tussen controle en automatisering.

Foto door Azchael; ISO 125, f/3.2, 1/640-seconde belichting.

7. Het is beter bij weinig licht.

Ik bevind me op bruiloften vaak op het randje van mijn mogelijkheden bij weinig licht. Als het moeilijk wordt, gebruik ik diafragmavoorkeuze om te bepalen wat scherp moet zijn in het kader en pas dan de ISO aan om een bruikbare sluitertijd te krijgen. Op die manier heb ik altijd de beste ISO die ik kan gebruiken.

Foto door Armistead Booker; ISO 640, f/2.8, belichting 1/80 seconde.

Conclusie (en enkele voorbehouden)

Ik ben gestopt met het gebruik van de handmatige modus voor snelle situaties, maar een van de redenen waarom ik diafragmavoorkeuze met succes kan gebruiken, is dat ik genoeg ervaring heb om te weten wanneer de camera waarschijnlijk zal worden overvallen. Als je een beginnende of gevorderde fotograaf bent die zijn of haar fotografie serieuzer wil nemen, raad ik je nog steeds aan om langere tijd te leren om de handmatige modus op je camera te gebruiken.

Te vaak proberen workshops en online tutorials je er tegenwoordig van te overtuigen dat fotografie eenvoudig is, en dat je het technische spul niet hoeft te kennen. Helaas bestaat er niet zoiets als een gratis lunch, en het begrijpen van fotografie op zijn meest elementaire is nog steeds een noodzakelijke basis in het ambacht van het maken van beelden. Diafragmavoorkeuze is een geweldig hulpmiddel, maar het is geen vervanging voor een goed fotografisch brein. De echte vaardigheid in fotografie is leren wat te doen in een veelheid van omstandigheden, en het kiezen van het beste compromis voor de situatie.

Happy Shooting!

Over de auteur:
Toby (www.tobiaskey.com) is een bruiloft en portret fotograaf gevestigd in West Sussex, UK.