Na een heerlijke date liep hij met me mee naar huis. Hij hield de hele nacht mijn hand vast en gaf me een nachtzoen aan de deur. Ik nodigde hem binnen uit, niet wetend wat er zou komen. We keken wat tv en dronken een kopje thee, maar hij hield mijn hand niet meer vast.

Uit het niets vertelde hij me dat hij het rustiger aan wilde doen en elkaar niet meer wilde zien… Ik was in de war en in de war. De afgelopen maanden was hij zich aan het aanpassen aan een nieuwe baan en ik probeerde hem te steunen. Ik gaf hem de ruimte en probeerde over gevoelens te praten. Hij was emotioneel afgesloten, en wilde me nog meer buitensluiten door het uit te maken. Ik wist in mijn buik dat het niet onze relatie was, maar de stress die komt met het aanpassen aan een nieuwe professionele levensstijl na zo lang op school te hebben gezeten. Ik huilde en hij hield me vast, maar uiteindelijk kreeg ik de kracht en vroeg hem om te vertrekken. Ik kuste hem geen welterusten.

Hij sms’te me de volgende dag, mijn antwoorden waren kortaf.

Hij wilde me zien, en ik ging niet in op zijn aanbod.

Hij stuurde me berichten op Facebook, smekend om te praten. Ik ontmoette hem voor een smoothie voor de les en luisterde naar hetzelfde verhaal dat hij me die avond gaf over dat hij “een eenzame wolf” wilde zijn en “zichzelf moest vinden”. En toch wilde hij nog steeds met me omgaan, en tijd met me doorbrengen als hij vrij was om me te zien. Ik ben niet het type meisje om een jongen zijn cake te laten hebben en er ook van te eten, dus ik vertrok en sprak twee weken niet met hem – ik vertrok voor een vakantie.

Misschien heeft de warme zon van Mexico (of de tequila) me genezen, maar ik kwam terug en weerstond elke drang om terug te vallen in een onstabiele relatie en mezelf toe te staan weer emotioneel in elkaar geslagen te worden. In plaats daarvan bracht ik tijd door met vrienden en familie, feestte en ontmoette nieuwe mensen, ik ging zelfs een paar keer uit met een andere man.

Deze tijd weg deed me beseffen dat ik een individu ben en niet voortdurend te veel van mezelf in een andere persoon hoefde te stoppen die niet wederkerig was. Maar daten met een andere man deed me ook de relatie missen die ik vroeger had.

Hij probeerde nog een paar keer contact met me op te nemen (een ding dat ik altijd bewonderde aan hem was zijn vastberadenheid), maar ik verzette me en vertelde hem dat ik het druk had met werk. Ik was niet van plan om te gaan op een ledemaat totdat hij bewees dat hij bereid was om hetzelfde te doen.

Toen op een dag, hij sms’te me 20 keer in een ochtend, heb ik niet reageren op een tot hij belde mijn mobiele telefoon. Ik ging naar beneden en zag hem buiten mijn kantoor staan, hijgend en tot zijn knieën in de sneeuw, nadat hij door een bos was gehakt om bij het gebouw te komen. Hij vertelde me dat hij het niet kon verdragen om niet met me te praten.

Ik speelde het cool en vertelde hem dat het me onprofessioneel deed lijken dat hij op mijn werk kwam opdagen, ik vertelde hem dat ik zijn moeite waardeerde en de moeite die hij deed om me te zien. Ik ging terug naar binnen en negeerde zijn sms’jes de volgende twee dagen.

Toen ik eindelijk besloot met hem af te spreken, was er een maand verstreken sinds die nacht die ik sindsdien in mijn geheugen heb weggestopt. Hij was erg berekenend en nerveus, en ik was niet van plan om mijn hart op mijn mouw te leggen, totdat, uit het niets over een tafel in een jazz bar, hij me kuste. Het was hartstochtelijk en het voelde alsof ik een nieuw persoon kuste.

Na die nacht voelde het alsof ik helemaal opnieuw met hem begon uit te gaan. Ik kon hem niet zomaar uit het niets sms’en of hem bombarderen met domme berichtjes zoals ik vroeger deed. Het duurde een paar maanden om weer vertrouwen op te bouwen, maar een jaar later, we zijn nog steeds samen.

Hoewel sommige mensen kunnen denken dat de stille behandeling niet werkt, ik voel me als wat er met mij is gebeurd bewijst dat verkeerd. Door tijd apart te nemen, konden we allebei op adem komen en nadenken over wat we echt in een relatie wilden. Misschien miste hij mijn gezelschap, maar door niet met hem te praten, kon hij echt zien dat een deel van zijn leven voor altijd weg zou zijn.

Of je nu ruzie hebt met je vriendje, beste vriend of zelfs je moeder, soms is de stille behandeling de beste reactie. Geef elkaar de ruimte, en laat de stilte zijn wat jullie weer bij elkaar brengt.