Steve Hartman is de CEO en president van Industrial Thermal Polymers, maar hij heeft nog een andere aanspraak op roem: Hij is de man die als eerste besloot dat kleurrijke schuimrubberen buizen een leuk zwembadspeeltje zouden zijn.

Hartman vond de zwembadnoedel drie decennia geleden uit toen hij voor het eerst in zaken ging met zijn vader in Toronto, Canada.

“We gaan backer rod maken,” zei zijn vader. Steve’s vervolgvraag: Wat is een backer rod?

Steve’s vader vertelde hem dat backer rods worden gebruikt in alles met dilatatievoegen – hoogbouw, wegen, opritten, landingsbanen – je haalt het breeuwwerk of teer weg en er zit een staaf schuim in om het af te dichten. De Hartmans maakten die schuimstaven.

“We hadden altijd van die schuimstaven (liggen),” zegt Hartman. “Ze waren grijs en 9-voeters en het leek alsof elke keer dat we in het zwembad sprongen, we met deze dingen speelden.”

Dus Hartman mengde een partij met kleur en probeerde ze te verkopen aan een paar van de lokale winkels voor zwembadbenodigdheden. Er was alleen één probleem: wat doe je met die dingen?

“We zeiden: ‘Nou, je drijft ermee rond, je slaat je broer ermee.’ Het was moeilijk te verkopen,” zegt Hartman.

Meer dan een jaar leurde Hartman met zijn noedels, maar niemand hapte. Omdat hij niets verkocht, dacht hij waarom zou hij er patent op aanvragen?

Maar toen gebeurde er iets grappigs. Canadian Tire, een bedrijf dat van alles verkoopt, kocht een partij noedels en bracht ze laag genoeg in de prijs om mensen aan te trekken.

“Mensen liepen er langs en zagen deze felgekleurde schuimstaafjes en ze wisten niet zeker wat ze ermee moesten doen. Maar de prijs was goed, dus pakten ze er een paar en probeerden ze uit,” zegt Hartman.

De noedels namen een tijdje een langzame vlucht. Maar tegenwoordig is het een hoofdbestanddeel van zwembaden, dokken en stranden overal. Hartman zegt dat zijn bedrijf er tussen de 6 en 8 miljoen per jaar verkoopt. Hoewel hij imitators niet kan weren, schat Hartman dat Industrial Thermal Polymers ongeveer de helft van de noedelvoorraad van Noord-Amerika produceert.

En het beste van alles? Hij hoeft de mensen niet meer te vertellen wat ze ermee moeten doen. Er zijn genoeg andere plaatsen om die informatie te vinden.