Inleiding en hypothese: Het doel van de studie was het bepalen van de prevalentie van symptomen van bekkenorgaanverzakking (POP), gedefinieerd als het gevoel van een vaginale uitstulping, en geassocieerde risicofactoren bij vrouwen ouder dan 18 jaar die lichte (≤15 kg), matige (16-50 kg), en zware (>50 kg) gewichten tillen voor lichaamsbeweging, en degenen die geen gewichten tillen voor lichaamsbeweging.

Methoden: Vrouwen vulden een online enquête in over risicofactoren voor bekkenbodem disfuncties, fysieke activiteit geschiedenis, en bekkenbodem symptomen. Een vraag over een vaginale bobbel sensatie uit de gevalideerde Pelvic Floor Distress Inventory (PFDI-20) werd gebruikt om symptomen van POP aan te geven. Relaties tussen symptomen van POP en mogelijke risicofactoren werden beoordeeld door middel van logistische regressieanalyse.

Resultaten: Van de 3.934 deelnemers aan het onderzoek was de totale prevalentie van POP-symptomen 14,4% (n = 566). Gewichtsgewicht, leeftijd, vaginale pariteit, geschiedenis van constipatie of aambeien, en familiegeschiedenis van POP waren significant geassocieerd met symptomen. Fysiek actieve vrouwen die gewichten ≤15 kg tilden hadden meer kans om symptomen van bekkenorgaanverzakking te rapporteren dan vrouwen die gewichten zwaarder dan 50 kg tilden (59,7% vs 15,2%; aangepaste odds ratio 2,1; 95% betrouwbaarheidsinterval 1,7-3,4). Er was geen verband tussen POP-symptomen en body mass index, forceps delivery, keizersnede, hysterectomie, of menopauzale status.

Conclusie: Fysiek actieve vrouwen die zware gewichten heffen voor lichaamsbeweging hebben geen verhoogde prevalentie van POP-symptomen. Advies over de bijdrage van zwaar gewichtheffen als onderdeel van een fysiek activiteitenregime aan de pathofysiologie van POP vereist verder onderzoek.