Biologie:

Wolfspinnen zijn uniek in het feit dat ze hun eieren met zich meedragen in een ronde zijden bol, of eierzak, die ze vastmaken aan de spindoppen aan het uiteinde van hun achterlijf. Ook uniek voor wolfspinnen is hun methode van kinderverzorging. Onmiddellijk nadat de kleine spinnetjes uit het ei zijn gekropen en uit hun beschermende zijden omhulsel komen, klauteren ze langs de poten van hun moeder omhoog en verdringen zich allemaal op haar achterlijf.

Habitat:

Wolfspinnen zijn nachtdieren en zullen op jacht zijn naar voedsel, waardoor het gemakkelijker is ze te vinden. Het zijn robuuste en behendige jagers met een goed gezichtsvermogen. Ze leven meestal solitair en jagen alleen. Sommige zijn opportunistische zwervende jagers, die een prooi bespringen als ze die vinden of die over korte afstanden achtervolgen. Anderen liggen te wachten op een passerende prooi.

Hoewel hun reputatie anders zou doen geloven, is de beet van de wolfspin niet dodelijk. Wolfspinnen bijten ook niet tenzij ze bedreigd of geprovoceerd worden. In de meeste gevallen zal de wolfspin zich eerst terugtrekken of achterover op zijn poten gaan staan, waarbij zijn grote giftanden worden blootgelegd.

Biologie:

Het is een van een klein aantal spinnen in Noord-Amerika waarvan de beten over het algemeen als medisch significant worden beschouwd. Hoewel deze spinnensoort de reputatie heeft agressief te zijn, vermijdt hij gewoonlijk contact met mensen. De meeste beten ontstaan wanneer de spin per ongeluk door een mens wordt geplet of afgeknepen. De beet van de zwerverspin lijkt een vrij ernstige necrotische wond te kunnen veroorzaken. Onbehandeld kan het tot zes maanden duren voor de wond genezen is, maar met de juiste behandeling zou het effect sterk moeten afnemen.

Habitat:

Hij behoort tot het geslacht van spinnen dat in de volksmond bekend staat als trechterspinnen. Ze bouwen een trechtervormige structuur van zijden bekleding en wachten aan het smalle uiteinde van de trechter tot prooi-insecten in hun web terechtkomen. Het kan een snel lopende en tamelijk agressieve spin zijn, die met minder reden bijt dan de meeste andere jagende spinnen nodig hebben.

Biologie:

Hun soort gif is in wezen een spijsverteringsgif, en eenmaal geïnjecteerd in een mens blijft het zeer lang in het gebied van de beet, en doodt en verteert de cellen in dat gebied. Het resultaat kan een open, zwerende zweer zijn die niet lijkt te genezen, waardoor de weg wordt vrijgemaakt voor een infectie die zich naar andere delen van het lichaam kan verspreiden.

Habitats:

Recluse spinnen bouwen onregelmatige webben die vaak een schuilplaats bevatten die bestaat uit wanordelijke draden. Deze spinnen bouwen hun web vaak in houtstapels en schuren, kasten, bedden, garages, kelders en andere plaatsen die droog en doorgaans ongestoord zijn. Ze schijnen een voorkeur te hebben voor karton in menselijke woningen, mogelijk omdat dit de rottende boomschors nabootst die ze van nature bewonen. Ze zijn ook aangetroffen in schoenen, in ladenkasten, in lakens van onregelmatig gebruikte bedden, in stapels of stapels kleren, achter plinten en schilderijen, en in de buurt van warmtebronnen wanneer de omgevingstemperatuur lager is dan gewoonlijk. Contact tussen mensen en kluizenaars ontstaat vaak wanneer dergelijke geïsoleerde ruimten worden verstoord en de spin zich bedreigd voelt. In tegenstelling tot de meeste webwevers, verlaten zij deze webben ’s nachts om te jagen. De mannetjes zullen zich meer verplaatsen bij het jagen, terwijl de vrouwelijke spinnen de neiging hebben dichter bij hun web te blijven.

Biologie:

Zwarte weduwe spinnen leggen hun eieren in zijden zakjes die ze in hun nesten beschermen. Een vrouwtje produceert tijdens haar leven 6 tot 21 zakjes, die elk 185 tot 464 eieren bevatten. De jonge spinnetjes blijven in de zak tot de tweede vervelling. Zij leven twee tot drie weken in de nabijheid van het nest voordat zij lange draden zijde produceren die hen helpen weg te zweven, ongeveer zoals vliegers zweven. Vrouwtjes leven tot drie jaar en mannetjes ongeveer 180 dagen.

Habitat:

Zwarte weduwen zijn schuw en bouwen hun webben bij voorkeur op een droge, beschutte plaats waar hun prooi zich waarschijnlijk ophoudt. Buiten zijn ze te vinden tussen rotsen en houtstapels, onder vlonders, in holle boomstronken, knaagdierholen, onder banken, enz. Ze geven de voorkeur aan kelders, kruipruimtes en garages in gebouwen en andere beschermde gebieden. De vrouwtjes eten vaak de mannetjes op na de paring, waaraan ze hun nogal morbide naam te danken hebben. Vrouwtjes produceren een neurotoxisch gif en bijten als ze gestoord of ruw behandeld worden. Elk jaar worden verscheidene sterfgevallen toegeschreven aan de beet van zwarte weduwen ten gevolge van anafylactische reacties. In de meeste gevallen is de beet echter niet erger dan een wespensteek.

Biologie:

De vrouwelijke huisspinnen leggen tot 250 eitjes in een zak van zijde. Deze zakjes zijn vaak bruin van kleur en hebben de vorm van een kolf. Vrouwtjes produceren tot 17 van deze zakjes gedurende hun leven, wat resulteert in meer dan 4.000 eitjes. Binnen een week komen de spinnejongen uit en beginnen ze een reeks stadia te doorlopen. Het eerste stadium vindt plaats in de eierzak. Spinnejongen in het eerste stadium voeden zich niet, terwijl die in het tweede stadium voortijdige eieren consumeren. Na het uitkomen verspreiden luchtstromen de overlevende spinnejongen op zijdedraden. Dit proces, bekend als ballonvaren, stelt spinnen in staat om leefgebieden te bevolken ver van hun oorsprong. Volwassen spinnen kunnen meer dan een jaar overleven.

Habitats:

Huisspinnenwebben zijn meestal trechtervormig en kunnen zich op verschillende plaatsen in een woning bevinden, zoals ramen, hoeken aan het plafond en boven of onder armaturen. De webben van huisspinnen zijn groot en gemaakt van dunne zijden draden. Ze dienen zowel als verblijfplaats en als valstrik voor prooien. Prooien van huisspinnen worden verlamd door een gifinjectie voordat ze worden afgebroken door spijsverteringssappen. Als gevolg daarvan wordt de prooi vloeibaar gemaakt om consumptie mogelijk te maken.

Biologie:

De tuinspin gebruikt zijn buitengewone tastzin ook voor de paring, want de mannetjes tikken op de webben van de vrouwtjes om hun bedoeling kenbaar te maken. Omdat de mannetjes het paringsseizoen obsessief doorbrengen met het zoeken naar partners, sterven ze meestal van uitputting en ondervoeding na de bevruchting.

In de herfst leggen tuinspinnen hun eitjes in zijden zakjes die tussen 50 en enkele honderden eitjes bevatten. De eierzak van de tuinspin is relatief bolvormig. Bedekt met bruin gekleurde zijde zijn ze sterk genoeg om wind en aanvallen van de meeste roofdieren te weerstaan.

De jonge spinnetjes overwinteren in hun eitjes. In de lente komen ze uit en verspreiden zich. Vrouwelijke tuinspinnen sterven kort na het leggen van hun eitjes en zijn niet in staat om hun spinsel te beschermen of bij te staan.

Habitat:

Tuinspinnen staan bekend als orb wevers vanwege hun orb-vormige, delicate webben. Zelfs tuinspinnen zijn in staat om deze ingewikkelde structuren te spinnen zonder de hulp van volwassen spinnen. De webben van tuinspinnen staan bekend als sterk, en kunnen een diameter van meer dan 12 inch bereiken. De tuinspin gebruikt haar web om voedsel te vangen. Hoewel hun gezichtsvermogen slecht is, zijn tuinspinnen uiterst gevoelig voor trillingen langs de draden van hun web. Door zich in het midden van hun web te positioneren, hangen tuinspinnen ondersteboven, springen op een prooi en verlammen deze met ingespoten gif.

Biologie:

Springspinnen staan bekend om hun snelle reflexen en springvermogen. Deze spinnen kunnen tot 25 keer hun eigen grootte springen en zijn als zodanig uiterst bekwame roofdieren. Springspinnen hebben ook een indrukwekkend gezichtsvermogen. Wanneer een springspin zich van plaats naar plaats beweegt, en vooral net voor ze springt, bindt ze een zijden draad vast aan datgene waar ze op staat. Mocht ze om de een of andere reden vallen, dan klimt ze weer op de zijden draad.

Habitats:

Jumpende spinnen staan bekend om hun nieuwsgierigheid. Indien benaderd door een menselijke hand, in plaats van weg te kruipen naar de veiligheid zoals de meeste spinnen doen, zal de springspin meestal springen en zich draaien om de hand aan te kijken.

Springspinnen zijn een scopula-dragende spin, wat betekent dat ze een zeer interessante tarsale sectie hebben. Aan het eind van elke poot hebben ze honderden piepkleine haartjes, die zich dan weer splitsen in nog eens honderden piepkleine haartjes, elk getopt met een “eindvoetje”. Met deze duizenden kleine pootjes kunnen ze op en over vrijwel elk terrein klimmen. Ze kunnen zelfs tegen glas opklimmen door zich vast te grijpen aan de kleine oneffenheden, gewoonlijk een onmogelijke taak voor welke spin dan ook.

Springspinnen zijn actieve jagers, wat betekent dat ze niet afhankelijk zijn van een web om hun prooi te vangen. In plaats daarvan besluipen deze spinnen hun prooi. Ze gebruiken hun superieur gezichtsvermogen om hun beoogde maaltijden te onderscheiden en te volgen, vaak over enkele centimeters. Dan vallen ze aan, en geven het insect weinig of geen tijd om te reageren voor het bezwijkt aan het gif van de spin.

Habitat:

De spinnen zijn zeer algemeen in en rond woningen, en als jagers zullen ze waarschijnlijk door het hele huis zwervend worden aangetroffen, waar ze in kleding of bedden terecht kunnen komen. Ze komen veel voor in wijngaarden en worden dan gemakkelijk binnen de druiventrossen naar andere gebieden vervoerd.