Er zijn tal van redenen waarom het christendom zo populair werd in Rome.

Ten eerste bestond het oostelijke deel van het Romeinse Rijk uit vele beschavingen, waarvan vele ouder waren dan Rome en hun eigen religies hadden. Na de verovering van deze landen waardeerden de Romeinen deze oosterse godsdiensten meer dan hun eigen godsdiensten en begonnen ze zelf te gebruiken, waarbij ze de oude Romeinse goden lieten vallen, hoewel er Romeinen waren die de oude goden hoog waardeerden en de nieuwe goden schuwden. De oude Romeinse goden werden meer op het platteland vereerd, de nieuwe goden in de steden waar handelaren uit het oosten kwamen.

In de Tweede Punische Oorlog was de verering van Cybele (afkomstig uit Phrygia in Klein-Azië) vrij populair in Rome. Tegen het einde van de republiek werd de verering van de Egyptische god Isis vrij populair. Ik weet niet zeker waarom de Romeinen ophielden met het vereren van deze godsdiensten, dus dat laat ik in het midden. Hoewel, ik denk dat het eenvoudigweg komt door het Christendom en hoe dat populairder werd dan deze andere godsdiensten.

Nauw na het ontstaan van het Romeinse Rijk (dat wil zeggen, keizers begonnen te regeren) verspreidde de verering van de Perzische god Mithra zich door het rijk. Deze cultus van Mithra was de grootste concurrent van het christendom. De belangrijkste reden voor de ondergang van Mithra was dat vrouwen en slaven hem niet mochten vereren.

Het christendom ontstond oorspronkelijk als een tak van het jodendom. Jezus begon zijn nieuwe boodschap te verspreiden en verwierf nogal wat volgelingen, vooral vanwege zijn morele boodschap, de onbaatzuchtigheid en de liefde voor de naaste. Na zijn dood begonnen de apostelen de leer van Jezus te verkondigen en de mensen (bijna uitsluitend Joden) ervan te overtuigen dat Jezus de Messias was geweest. Paulus de apostel was van mening dat iedereen in de boodschap van Jezus moest kunnen geloven en in God moest kunnen geloven. Hij schrapte de eis van besnijdenis en meer, zodat meer mensen zich tot deze godsdienst zouden bekeren. Hij ging op zendingsreizen naar Klein-Azië, Griekenland en uiteindelijk Rome. Op dit punt had hij deze nieuwe tak van het jodendom zodanig veranderd dat het een aparte godsdienst genoemd kon worden.

De Romeinse autoriteiten hadden het jodendom over het algemeen getolereerd omdat de joden gering in aantal waren, zij slecht reageerden wanneer zij religieus geprovoceerd werden en het jodendom niet bedoeld was om zich te verspreiden en andere burgers van Rome te bekeren. Het christendom daarentegen verspreidde zich snel, tot grote afkeer van de autoriteiten, omdat iedereen zich kon bekeren en het christendom de verering van de oude goden verbood, evenals die van de keizer (nu was het gebruikelijk dat de keizer als een god werd vereerd, vooral in het oostelijke deel van het rijk).

Georganiseerde vervolgingen tegen christenen begonnen voor het eerst na De verbranding van Rome, 64 AD. Nero had zondebokken nodig en christenen waren perfect voor die rol. Op dat moment dachten de Romeinen dat het Christendom slechts een tak van het Judaïsme was. In de laatste decennia van de eerste eeuw na Christus werd het Nieuwe Testament voor het eerst op schrift gesteld, in het Grieks. (Vermeldenswaard is dat het woord Christus afkomstig is van het Griekse woord voor Messias, Jezus is de Griekse versie van Jozua; veel gangbare namen vandaag de dag in het christendom komen uit deze vertaling). Rond 100 na Christus begonnen de christenen hun bijeenkomsten te organiseren.

In de beginperiode van het Keizerrijk hadden veel goed opgeleide Romeinen de godsdienst geheel achter zich gelaten en zich op de filosofie gestort; deze goed opgeleide mensen stonden meer open voor het monotheïsme van het Christendom. De oosterse godsdiensten hadden vaak een diepe nadruk op religieuze empathie waar mensen uit het westelijke deel van Rome vaak naar op zoek waren. Terwijl veel religies elkaar tolereerden, deed het christendom dat niet. De christenen geloofden dat hun god de enige was en schuwden en vervolgden andere godsdiensten. Het christendom was ook jong en daardoor meer aanpasbaar dan de rest. Armere mensen werden vaak aangetrokken tot het christendom omdat het christendom ervoor moest zorgen dat de armen konden overleven als er moeilijke tijden aanbraken. Zoals ik al eerder zei, stond het christendom ook toe dat slaven en vrouwen de godsdienst beleden, maar zij mochten de andere godsdiensten vaak niet belijden. Daarom werd het christendom in zekere zin een schuilplaats voor de onderworpenen en onderdrukten, en in het Romeinse Rijk werden veel mensen onderworpen en onderdrukt.

Op den duur realiseerden de Romeinse autoriteiten zich dat het christendom niet met vervolgingen kon worden verslagen en in 313 na Christus, in gedachten houdend dat keizer Diocletianus rond 300 na Christus de grootste vervolgingen tegen christenen in de geschiedenis had gehouden, kregen christenen bij wet volledige godsdienstvrijheid. Deze wet kwam van Constantijn en hij gaf de christenen vele voordelen, zoals jurisdictie over hun eigen zaken. Men gelooft dat rond 300 n. Chr. bijna de helft van de bevolking in het oostelijk deel van Rome christen was en een achtste van de bevolking in het westelijk deel christen. De kerk was in de beroering van de derde eeuw n.C. veel sterker geworden en was op dat moment een van de best georganiseerde instellingen in het gehele keizerrijk. Constantijn heeft het christendom waarschijnlijk beschouwd als een mogelijk symbool van eenwording in een steeds verder verdeeld rijk.

Nadat godsdienstvrijheid werd gegeven, werd het christendom veel sterker en bijna elke keizer die Constantijn opvolgde, was christen. In 380 na Chr. maakte keizer Theodosius het christendom tot staatsgodsdienst, en in 391 – 392 na Chr. verbood hij de verering van alle andere goden. Het Christendom had zijn laatste grote overwinning behaald.

Corrigeer me als ik het ergens mis heb, en als dat zo is, dan bied ik mijn excuses aan. Ik hoop ook dat mijn grammatica en algemeen Engels gebruik aanvaardbaar is, en bovenal leesbaar. Ik realiseer me ook dat ik misschien te veel over de geschiedenis van het christendom heb gesproken, maar ik vind dat het te veel te maken heeft met de manier waarop het christendom zo populair is geworden.