Abstract

Moseley (1913) heeft een systematisch onderzoek gedaan naar de karakteristieke röntgenspectra van de elementen. De onderzochte elementen werden gebruikt als targets in röntgenbuizen en de straling van elk target werd geanalyseerd met behulp van een monokristalspectrometer. Een kaliumferrocyanide-kristal werd op de spectrometer-tafel gemonteerd en het spectrum werd op een fotografische plaat vastgelegd. De spectrometer en de fotografische plaat werden in een geëvacueerde kamer geplaatst om absorptie van de röntgenstraling met lange golflengte in de lucht te voorkomen. De waargenomen spectraallijnen werden gegroepeerd in twee series, een korte golflengtegroep bekend als de K-serie en een relatief lange golflengtegroep bekend als de L-serie. De brede scheiding van deze twee reeksen lijnen wordt geïllustreerd in figuur 10-1 voor het geval van zilver waarin de golflengten van de K-reeks zich uitstrekken van 0,486 tot 0,563 Å en de lijnen van de L-reeks zich in het golflengtegebied van 3,3 tot 4,7 Å bevinden. Andere onderzoekers hebben twee andere reeksen lijnen met nog langere golflengten gevonden in de zwaardere elementen, Z > 66, geclassificeerd als M-reeks en N-reeks.