Charles Dickens: pas ontdekte documenten onthullen waarheid over zijn dood en begrafenis

Mijn nieuwe onderzoek heeft de mate van manoeuvreren en samenzwering blootgelegd die betrokken was bij het vaststellen van Dickens’ ultieme rustplaats.

Robert Hindry Mason, foto van Charles Dickens (jaren 1860).

Dickens’ plotselinge dood op 9 juni 1870 bracht zijn familie al snel in een lastig parket. Waar moest hij worden begraven? Dicht bij zijn huis (zoals hij gewild zou hebben) of in dat grote openbare pantheon, Poet’s Corner in Westminster Abbey (wat duidelijk tegen zijn wens was)?

In zijn testament (opgenomen in Forsters biografie) had Dickens instructies achtergelaten – zijn Plan A – dat hij dicht bij zijn huis begraven moest worden, in een besloten ceremonie. Forster beweerde echter dat dit onmogelijk was.

John Forster (1812-76)

Plan B werd toen in werking gesteld. Dickens zou worden begraven in de kathedraal van Rochester. Ze hadden zelfs een graf voor de grote man gegraven. Maar ook dit plan werd afgeblazen, ten gunste van bijzetting in Poets’ Corner, in Westminster Abbey – de rustplaats van Geoffrey Chaucer, Samuel Johnson, en andere literaire grootheden.

Forster beweert dat de media het voortouw namen bij het aandringen op bijzetting in de Abbey. Hij noemt The Times, die in een artikel van 13 januari 1870 “het voortouw nam door te suggereren dat de enige geschikte rustplaats voor het stoffelijk overschot van een man die Engeland zo na aan het hart lag, de Abbey was.” Hij voegde eraan toe dat toen de deken van Westminster, Arthur Penrhyn Stanley, aan Forster en leden van de familie Dickens vroeg om het initiatief te nemen tot wat nu Plan C was, en hem in de abdij te begraven, het hun “dankbare plicht werd om dat aanbod te aanvaarden”.

De besloten begrafenis vond plaats vroeg in de ochtend van dinsdag 14 juni 1870, en werd bijgewoond door 14 rouwenden. Het graf bleef vervolgens drie dagen open, zodat het publiek zijn respect kon betuigen aan een van de beroemdste figuren van die tijd.

Mijn onderzoek heeft echter aan het licht gebracht hoe Dickens’ begrafenis in Poets’ Corner door Forster en Stanley in elkaar was gezet om aan hun persoonlijke doelen te voldoen, in plaats van aan die van de auteur zelf. Hoewel het officiële verhaal was dat het de “wil van het volk” was om Dickens in de abdij te begraven (en er waren artikelen in The Times van die strekking), was de werkelijkheid dat deze verandering zowel de biograaf als de kerkman goed uitkwam.

Deken Arthur Penrhyn Stanley (1815-81)

Forster kon het boekdeel dat hij overwoog op passende wijze afsluiten, door Dickens te laten bijzetten in het nationale pantheon waar zoveel beroemde literaire figuren begraven lagen. Zo verzekerde hij zich ervan dat een stroom van bezoekers een pelgrimstocht naar Dickens’ graf zou maken en zijn reputatie voor het nageslacht wijd en zijd zou verspreiden.

Stanley kon Dickens toevoegen aan zijn lijst van beroemde mensen wier begrafenis hij leidde. Daaronder Lord Palmerston, de voormalige Britse premier, wiskundige en astronoom Sir John Herschel, missionaris en ontdekkingsreiziger David Livingstone, en Sir Rowland Hill, de posthervormer en bedenker van de centenpost.

De inspanningen van Forster en Stanley om Dickens precies daar begraven te krijgen waar zij dat wilden, versterkten de reputaties van beide mannen. Voor elk van hen kan de bijzetting van Dickens in de abdij als het hoogtepunt van hun carrière worden beschouwd.

Luke Fildes, Dickens’ graf in Westminster Abbey (1873)

Begrafenisplotters zetten Charles Dickens op zijn plaats, The Times, 04 februari 2020

Body of Work: Een complot om van het graf van Charles Dickens een nationaal heiligdom te maken kan nu worden onthuld, The Times, 04 februari 2020