Februari 23, 2018

Gary Swanson herinnert zich elke minuut van 3 oktober 2017. Hij ruikt nog steeds de dieseluitlaat van de ambulance en hoort de stemmen van hulpverleners terwijl ze werkten om zijn leven te redden.

“Je staat op, eet je ontbijt en gaat naar je werk,” zei Swanson. “Je denkt nooit dat de dag zal eindigen zoals het deed.”

Het was een dinsdag, en Swanson, een boswachter, was aan het werk in Chippewa National Forest in de buurt van Cass Lake, Minn., toen hij plotseling pijn op de borst begon te krijgen.

Hij werkte aan een stressvol project met een dreigende deadline, dus in eerste instantie dacht hij dat de pijn in het midden van zijn rug stress was. Hij probeerde zich te ontspannen, maar toen de pijn niet wegging, wist Swanson dat het meer was dan angst.

“Ik liep naar een aangrenzend kantoor en zei tegen een collega: ‘Ik heb een hartaanval, kun je me naar het ziekenhuis rijden?'” Swanson zei.

Een bloedstolsel blokkeerde een cruciale slagader in Swansons hart volledig, waardoor een groot deel van de bloedtoevoer werd beperkt. De 65-jarige had een hartaanval die bekend staat als de “weduwemaker”, ondanks dat hij geen voorgeschiedenis van hartaandoeningen had en over het algemeen een goede gezondheid had.

Hij vroeg een collega om hem de 20 mijl van Cass Lake naar Sanford Bemidji Medical Center te rijden. Zodra Swanson in de auto stapte, zei hij: “Ik ga het niet halen, breng me naar de kliniek, een paar blokken van het kantoor vandaan.” Daar belden ze voor een ambulance.

Binnen een paar minuten arriveerde de ambulance en reed weg in de richting van het ziekenhuis in Bemidji. Onderweg herinnert Swanson zich dat hij enorme pijn had die niet kon worden onderdrukt door drie doses nitroglycerine. De paramedici gaven ook de resultaten van Swanson’s EKG door, zodat het team op de spoedeisende hulp zich kon voorbereiden op zijn komst.

Vervolgens hoorde Swanson de wielen van de brancard de grond raken toen hij met spoed de spoedeisende hulp werd binnengebracht. Hij voelde hoe tientallen handen eendrachtig aan het werk waren om zijn laarzen en kleren uit te trekken, zijn portemonnee te verwijderen om zijn identiteit te controleren, en hem aan te sluiten op infusen en borstpatches. Zijn armen en handen waren nu gevoelloos.

“Ik opende mijn ogen en de kamer was vol met mensen,” zei Swanson. “Hoewel ik veel pijn had, was ik me volledig bewust en beoordeelde ik wat er aan de hand was. Er was helemaal geen stilstand. Elke persoon kende zijn taak en wat hij moest doen. Ik was erg onder de indruk.”

Eenmaal in het cath lab, stelde Dr. Matthew Whitbeck, interventiecardioloog van Sanford, zichzelf voor en legde hij de stappen uit die hij nam om Swanson’s leven te redden. Terwijl Dr. Whitbeck een stent plaatste om de blokkade te repareren en de bloedstroom te herstellen, stopte Swanson’s hart met kloppen.

“Ik herinner me dat ik flauwviel, en ik voelde me alsof ik was gestorven,” zei Swanson. “Het was zo echt. Ik ben een christen, dus ik was niet bang. Ik herinner me dat ik naar het spreekwoordelijke licht zocht. Toen het niet verscheen voelde ik me gefrustreerd en vroeg ik de Heer: ‘Wat moet er gebeuren?’ Het drong tot me door dat ik misschien niet zou sterven. Ik vertelde de Heer dat ik zou willen leven, maar alleen als ik geen beperkingen zou hebben.”

Het medische team haastte zich om Swanson’s hart weer op gang te brengen. Toen hij wakker werd, was zijn pijn weg en voelde hij zich ontspannen. Hij herinnert zich de rest van de procedure, waaronder Dr. Witbeck die uitlegde dat hij slechts één verstopping vond, die 100 procent was, en alle andere slagaders waren vrij. Swanson werd vervolgens naar de gang gereden waar een welkom gezicht hem tegemoet kwam – zijn vrouw.

“Al het personeel was geweldig en zeer attent,” zei Swanson. “Het zijn echt speciale mensen die in dat soort werk gaan.”

Minder dan een uur nadat Swanson voor het eerst pijn begon te krijgen, was hij aan het herstellen. Zonder beschikbare diensten in de buurt van zijn huis in Bemidji, zou hij met spoed naar Duluth, Grand Forks of Fargo zijn gebracht, met het risico op blijvende hartschade of zelfs de dood.

“Ik denk niet dat ik het zou hebben gehaald,” zei Swanson.

Minder dan een week na zijn hartaanval ging hij weer parttime aan het werk en zette hij zijn herstel voort tijdens acht sessies hartrevalidatie. Binnen slechts drie weken was Swanson weer fulltime aan het werk.

“Ik heb me echt goed gevoeld, alsof er niets is gebeurd,” zei Swanson. “Het lijkt erop dat mijn hart volledig is hersteld.”

U kunt helpen meer harten in onze regio te beschermen door Home Is Where the Heart Is te steunen. Donoren aan deze belangrijke campagne zullen helpen een nieuw hart- en vaatcentrum te bouwen hier in Sanford Bemidji, waardoor dezelfde deskundige en efficiënte zorg die Swanson ontving hier beschikbaar zal zijn, dicht bij huis, voor de komende generaties.