Articles

Money Crashers

Wat betekent de Amerikaanse Droom voor u? Voor velen betekent het financiële zekerheid hebben, en de mogelijkheid hebben om kinderen een opleiding te geven, voor ouders te zorgen, comfortabel met pensioen te gaan of onafhankelijk te blijven terwijl ze oud worden.

Maar het bereiken van financiële zekerheid is niet gemakkelijk. Een 2015 Pew Research Poll suggereert dat meer dan de helft van de Amerikanen financieel niet voorbereid is op het onverwachte, of anderszins meer uitgeeft dan ze elke maand verdienen. 8 van de 10 Amerikanen maken zich zorgen over hun gebrek aan spaargeld. Tegelijkertijd erkennen de meeste Amerikanen dat het regelmatig sparen en beleggen van een deel van hun inkomen de basis is van financiële zekerheid. Hoewel spaarrekeningen een cruciaal onderdeel zijn van een investeringsplan met hun lage risico en hoge liquiditeit, hebben de meeste beleggers behoefte aan de hogere potentiële rendementen van aandelenbezit.

De evolutie van aandelenbeleggingsinstrumenten

Portfolio’s van individuele aandelen

Na de Tweede Wereldoorlog startte Merrill, Lynch, Pierce, Fenner & Beane (de voorganger van Merrill, Lynch, Pierce, Fenner & Smith, Inc.) een campagne om “Wall Street naar Main Street te brengen” die pamfletten en seminars omvatte om het publiek te leren hoe het in de gewone aandelen van Amerikaanse bedrijven kon beleggen. In 1947 was het bedrijf verantwoordelijk voor 10% van de transacties op de New York Stock Exchange; drie jaar later was het het grootste makelaarskantoor ter wereld geworden. Wall Street firma’s moedigden beleggers aan om aandelen van individuele bedrijven te bezitten, en promootten beleggingsclubs en Maandelijkse Beleggingsplannen. Het publiek reageerde gretig op de nieuwe investeringen, waardoor het jaarlijkse volume op de NYSE steeg van 377,6 miljoen aandelen in 1945 tot meer dan een miljard aandelen in 1961, volgens NYSE Market Data.

Ondanks het succes hadden veel potentiële beleggers een beperkt kapitaal of ontbrak het hen aan tijd of expertise om de aandelenmarkt met succes te analyseren of te volgen. Deze tekortkomingen leidden tot een vraag naar professioneel beheerde portefeuilles die door honderden beleggers konden worden gedeeld voor lagere kosten, beleggingsrisico en volatiliteit: het beleggingsfonds.

Professioneel beheerde portefeuilles – Mutual Funds

In 1928 verscheen het Wellington Fund – het eerste beleggingsfonds dat aandelen en obligaties omvatte. Binnen een jaar waren er 19 open-end fondsen en ongeveer 700 closed-end fondsen, waarvan de meerderheid werd weggevaagd in de Wall Street Crash van 1929. Toen de Amerikaanse economie in de jaren 1950 een hoge vlucht nam, kwam er weer belangstelling voor een gezamenlijk, professioneel beheer van aandelenportefeuilles – onderlinge fondsen -. Een gemeenschappelijk beleggingsfonds wordt vaak gedefinieerd als een korf van aandelen, obligaties of andere activa. Het wordt beheerd door een beleggingsmaatschappij voor beleggers die anders niet de middelen hebben om zelf een verzameling individuele effecten te kopen of te beheren.

De vraag naar het nieuwe beleggingsinstrument explodeerde. Gene Smith, die op 6 oktober 1958 voor The New York Times schreef, beweerde: “De slager, de bakker, de kandelaarmaker, de politieagent, de huisvrouw – ze hebben vandaag allemaal één ding gemeen: ze storten steeds meer dollars in beleggingsfondsen.”

Volgens het Investment Company Fact Book overtrof de netto-aankoop door huishoudens van aandelen in beleggingsfondsen voor het eerst in 1954 de aankoop van aandelen in bedrijven. En tegen het einde van 2014 hielden huishoudens bijna $ 12,5 biljoen aan beleggingsfondsen van verschillende soorten (aandelen, obligaties en gebalanceerd).

Index Tracking Mutual Funds

Hoewel, zelfs als de investeringen in beleggingsfondsen toenamen, begonnen sommigen zich af te vragen of de prestaties de hoge vergoedingen voor beheer rechtvaardigden. De beweringen van veel beheerders van beleggingsfondsen dat hun resultaten de algemene marktrendementen overtroffen, waren overdreven, vooral over meerdere marktcycli. Volgens de S&P Dow Jones Indices 2014 Scorecard presteerde 86% van de beheerders van large-cap fondsen ondermaats ten opzichte van de S&P 500 dat jaar. En Morningstar ontdekte dat beleggers alleen al in 2015 $ 92 miljard verzilverden van actief beheerde fondsen en een extra $ 160 miljard toevoegden om in indexfondsen te beleggen.

Indexfondsen – een beleggingsfonds dat alle aandelen aanhoudt die een bepaalde beursmaatstaf vormen – werden in 1974 beschikbaar voor het publiek toen John Bogle het Vanguard 500 Index Fund creëerde, ontworpen om de Standard & Poors 500 Stock Index te volgen. Bogle, die inzag hoe moeilijk het was om consistent beter te presteren dan de markt, pleitte voor een nieuwe benadering van beleggen in zijn “The Little Book of Common Sense Investing: The Only Way to Guarantee Your Fair Share of Stock Market Returns” met het advies: “Zoek niet naar de naald in de hooiberg. Koop gewoon de hooiberg.”

Indexfondsen zijn vergelijkbaar met andere open-end beleggingsfondsen. Ze worden bijvoorbeeld rechtstreeks van de beheermaatschappij gekocht en terugbetaald en worden niet op een beurs verhandeld. De beheerkosten van indexfondsen zijn echter aanzienlijk lager omdat er minder behoefte is aan duur onderzoek (de meeste koop- en verkoopbeslissingen worden door de computer genomen). Hoewel indexfondsen voldoen aan de behoeften van sommige beleggers, heeft de zoektocht naar lagere kosten, meer liquiditeit en meer beleggingsflexibiliteit ertoe geleid dat veel beleggers de voorkeur geven aan exchange traded funds, of ETF’s.

Exchange Traded Funds (ETF’s)

Een ETF is vergelijkbaar met een gemeenschappelijk indexfonds in die zin dat het ook een index volgt (het wordt niet actief beheerd). In tegenstelling tot een indexfonds wordt een ETF echter verhandeld als gewone aandelen op een beurs en kan het de hele dag door worden gekocht of verkocht. Als gevolg hiervan hebben ETF’s een aantal opties die niet aanwezig zijn in beleggingsfondsen, waaronder de mogelijkheid om aandelen op marge te kopen of short te gaan, hetzij voor speculatie of hedging.

De SPDR S&P 500 (SPY) werd in januari 1993 opgericht door State Street Global Advisors en was de eerste ETF in de Verenigde Staten. Het fonds is ontworpen om de Standard & Poor 500 Index te volgen, een samenstelling van de marktkapitalisaties van 500 grote bedrijven die genoteerd zijn aan de New York Stock Exchange (NYSE) of Nasdaq. Volgens ETFdb.com heeft SPY meer beheerd vermogen dan de volgende drie grootste ETF’s samen.

Net als een indexbeleggingsfonds is de samenstelling van een ETF ontworpen om specifieke effectenindexen of benchmarks te volgen, zoals de S&P 500, de Russell 2000, of Morningstar Small Value Index. Exchange traded funds zijn beschikbaar in verschillende categorieën, waaronder:

  • United States Market Indexes. Deze ETF’s volgen indexen zoals de S&P 500, Dow Jones, Nasdaq-100, of CRSP US Total Market.
  • Indexen voor buitenlandse markten. Sommige ETF’s volgen de aandelenindexen van andere landen, zoals de Japanse Nikkei Index of de MSCI Germany Index.
  • Sectoren en bedrijfstakken. Er zijn ETF’s beschikbaar die een bepaalde bedrijfstak of sector van de economie volgen, zoals farmaceutica (PowerShares Dynamic Pharmaceuticals ETF – PJP) of biotechnologie (iShares NASDAQ Biotechnology Index ETF – IBB). Andere sectoren zijn consumptiegoederen, nutsbedrijven en hightech.
  • Grondstoffen. Deze ETF’s volgen de prijs van specifieke grondstoffen zoals goud (GLD) of olie (USO).
  • Vreemde valuta’s. Sommige ETF’s volgen een specifieke valuta ten opzichte van de Amerikaanse dollar, zoals de Japanse yen (FXY), of een mandje van valuta’s ten opzichte van de dollar, zoals de acht valutamarkten van Azië (AYT).
  • Marktkapitalisatie. Deze ETF’s omvatten indexen gebaseerd op grote, middelgrote en kleine kapitalisaties, zoals de Vanguard Total Stock Market ETF (VTI), SPDR MidCap Trust Series I (MDY), en PowerShares Fundamental Pure Small Growth Portfolio (PXSG).
  • Obligaties. Keuzes omvatten internationale, overheids- of bedrijfsobligatie-ETF’s, en omvatten fondsen zoals de SPDR Capital Long Credit Bond ETF (LWC).

Dit type belegging is zeer populair gebleken bij institutionele en individuele beleggers; zo heeft het Investment Company Institute (ICI) in 2015 meer dan 1400 ETF’s met een vermogen van bijna $ 2 biljoen opgesomd. 5,2% van de Amerikaanse huishoudens bezat medio 2014 aandelen van ETF’s, waarbij meer dan een kwart van de ETF’s geconcentreerd was in de aandelen van large-cap binnenlandse bedrijven. Volgens de ICI hebben ETF’s sinds 2007 bijna twee keer zoveel stromen aangetrokken als geïndexeerde beleggingsfondsen, omdat beleggers traditionele beleggingsfondsen verkochten en herbelegden in geïndexeerde alternatieven.

Superieure marktprestaties van indexfondsen & ETF’s

Hoewel het doel van elke belegger en portefeuillebeheerder is geweest om de markt te verslaan (met andere woorden, beleggingsrendementen hebben die groter zijn dan de brede marktgemiddelden), is de realiteit dat weinigen, als er al zijn, consistent uitzonderlijke winsten kunnen leveren. Economen en beleggingsspecialisten erkennen de zinloosheid van dergelijke inspanningen en bevelen de aankoop en het aanhouden van indexfondsen aan.

Volgens Warren Buffett: “De meeste institutionele en individuele beleggers zullen merken dat de beste manier om gewone aandelen te bezitten via een indexfonds is dat minimale kosten in rekening brengt. Degenen die deze weg volgen, zullen zeker het nettoresultaat verslaan dat door de grote meerderheid van beleggingsprofessionals wordt geleverd.” Charles Ellis, Ph.D., auteur van “Winning the Loser’s Game” en een voormalig voorzitter van het Institute of Chartered Financial Analysts, is het daarmee eens en schrijft: “De langetermijngegevens documenteren herhaaldelijk dat beleggers zouden profiteren door over te schakelen van actief prestatiebeleggen naar goedkoop indexeren .”

De zinloosheid van het proberen de markt te verslaan wordt het best beschreven door Burton Milkier, econoom en al 28 jaar directeur van de Vanguard Group, die in zijn boek “A Random Walk Down Wall Street” schreef dat “een geblinddoekte aap die pijltjes gooit op de financiële pagina van een krant een portefeuille zou kunnen selecteren die het net zo goed zou doen als een portefeuille die zorgvuldig door deskundigen is geselecteerd.” Te oordelen naar de stroom dollars naar ETF’s, is het duidelijk dat veel beleggers het eens zijn met de filosofie: “Als je ze niet kunt verslaan, doe dan met ze mee.”

Redenen om te beleggen in ETF’s boven Index Mutual Funds

Beleggingsflexibiliteit

ETF’s zijn er in een grote verscheidenheid van categorieën, variërend van de brede Amerikaanse markt of de wereldwijde aandelenmarkt, de brede Amerikaanse markt of de wereldwijde aandelenmarkt.Amerikaanse markt of de wereldwijde aandelenmarkt, tot een enkele activacategorie, zoals individuele grondstoffen (goud, energie, landbouw) of industriesectoren (small cap energie, metalen en mijnbouw, huizenbouwers, alternatieve energie). Beleggers kunnen zelfs ETF’s kopen die de economie van één land vertegenwoordigen (zoals Brazilië, Duitsland, Canada of Rusland).

Door de beschikbaarheid van verschillende (maar verwante) ETF-categorieën kunnen beleggers zich “indekken” – de ene belegging gebruiken om de risico’s van een andere te compenseren. Een belegger die bijvoorbeeld een positie heeft in Apple, Google of andere hightechaandelen en zijn positie niet wil verkopen – maar bezorgd is over een terugval op korte termijn – kan een ETF voor de technologiesector short verkopen om zijn of haar risico te beperken. Wanneer het aandeel daalt, zal de ETF evenredig dalen, waardoor het verlies in het aandeel wordt gecompenseerd. Het gevolg is dat, hoewel het aandeel in waarde daalt, de shorttransactie winstgevend wordt, waardoor het risico van een marktdaling van het aandeel wordt afgedekt. Volgens ETFdb.com kunnen ETF’s de volatiliteit temperen, bescherming bieden tegen inflatie en valutarisico’s beperken.

Transactionele flexibiliteit

Omdat ETF’s net als aandelen worden verhandeld, kunnen aandelen op elk moment worden gekocht. Limiet- en stoporders kunnen worden gebruikt om het risico van intra-dag volatiliteit te verminderen. Short-selling is beschikbaar, evenals aankoop op marge.

In tegenstelling tot indexbeleggingsfondsen kan een belegger bij ETF’s handelen in opties van de Chicago Board Options Exchange (CBOE) of NYSE om de ETF te kopen of te verkopen. Volgens Bloomberg Business zijn ETF’s goed voor ongeveer 70% van alle aandelenoptievolumes, of $ 77 miljard per dag. Bloomberg schrijft dit volume toe aan professionele fondsbeheerders die hun portefeuilles afdekken omdat de markt “transacties van miljarden dollars kan absorberen zonder een slag te missen.”

Lage Expense Ratio’s

ETF’s hebben doorgaans lagere eigendomskosten dan een gemeenschappelijk indexfonds. Deze kosten omvatten de administratieve kosten van het beheer van het fonds (gewoonlijk de “kostenratio” genoemd), en omvatten portefeuillebeheer, fondsadministratie, dagelijkse fondsadministratie en prijsstelling, aandeelhoudersdiensten, 12b-1 vergoedingen en andere bedrijfskosten. Uit een onderzoek van Morningstar bleek dat ETF’s in bijna alle categorieën lagere kostenratio’s hadden dan indexbeleggingsfondsen, hoewel het voordeel meestal minder dan een kwart van 1% bedroeg.

Sommige voorstanders van indexbeleggingsfondsen beweren dat de kosten van transactiecommissies en de grootte van de bied-laatspread (het verschil tussen de prijs die wordt geboden om een effect te kopen en de prijs die wordt geboden om een effect te verkopen) in een ETF het voordeel van een lagere kostenratio tenietdoen. Een koper van een indexbeleggingsfonds hoeft geen van beide kosten te betalen.

Fiscale voordelen

Wanneer een eigenaar van een beleggingsfonds aandelen aflost, moet het fonds effecten verkopen om de aflossing te financieren, waardoor een vermogenswinst of -verlies wordt veroorzaakt. Houders van onderlinge fondsen – inclusief houders van onderlinge indexfondsen – moeten belasting betalen over dividenden en vermogenswinsten voor transacties die binnen het fonds plaatsvinden. Volgens de wet moet een fonds dat vermogenswinsten boekt, deze aan het eind van elk jaar aan de aandeelhouders uitkeren. Als gevolg hiervan kunnen houders van een indexbeleggingsfonds belasting verschuldigd zijn, zelfs wanneer het fonds in de loop van het jaar in waarde is gedaald.

Door de unieke samenstelling van ETF’s zijn ze niet verplicht om een deel van hun bezit te verkopen om aandelen in te kopen, waardoor een belastbaar feit ontstaat. Aandelen van een ETF worden gecreëerd en geliquideerd via transacties met een geautoriseerde deelnemer (AP). Een AP is een grote institutionele belegger die met de ETF een contract heeft gesloten om mandjes met de gewenste effecten of contanten aan de ETF te leveren in ruil voor de ETF-aandelen, die vervolgens op een beurs worden gehouden of verkocht.

Als gevolg van de structuur betaalt een belegger in ETF’s slechts vermogenswinstbelasting op basis van twee factoren:

  • De kosten van de initiële aankoop van de ETF en de opbrengst van een verkoop wanneer hij of zij zijn of haar positie afstoot
  • De lengte van de houdperiode

Volledige beleggingsblootstelling

ETF-aandelen worden gekocht en verkocht op de secundaire markt via een makelaar-dealer zoals elk ander aandeel, in plaats van via een beleggingsfondssponsor zoals voor een indexfonds. Dientengevolge zijn de activa van de ETF te allen tijde volledig belegd. Volgens een studie van Dr. Sergey Chernenko van de Ohio State University en Dr. Adi Sunderam van de Harvard University is de gemiddelde verhouding tussen liquide middelen en activa in gemeenschappelijke indexfondsen in de loop der tijd toegenomen van 7% in 1997 tot 9,5% in 2014. Desondanks concludeerden de auteurs van de studie dat veel fondsbeheerders niet genoeg liquide middelen aanhielden om het risico uit te sluiten dat ze activa moesten verkopen om aflossingen te financieren.

Terwijl indexfondsen en ETF’s aan het eind van een handelsdag de intrinsieke waarde (NAV) van hun portefeuilles moeten prijzen, verandert de prijs waartegen ETF-transacties plaatsvinden voortdurend, aangezien de prijzen worden vastgesteld in een veilingproces op de beurs. Dit betekent dat de prijs van de ETF van transactie tot transactie of de intrinsieke waarde kan variëren. Aan de andere kant krijgen kopers en verkopers van indexbeleggingsfondsen altijd de NAV-waarde die is vastgesteld op de dag van de transactie.

Geen minimumaankoop

Veel sponsors van indexbeleggingsfondsen vereisen een minimumaankoopbedrag, variërend van $ 100 tot $ 3.000 of meer. Volgens The Motley Fool vragen sommige indexbeleggingsfondsen zelfs $50.000. Een koper van ETF-aandelen kan desgewenst één aandeel per keer kopen, maar moet de kosten van commissies afwegen. Als dollar-cost-middeling een gewenste strategie is, is een rekening bij een gratis of goedkope broker essentieel.

Final Word

Met hun vele voordelen ten opzichte van traditionele beleggingstypen, zijn exchange traded funds steeds populairder geworden sinds ze in 1993 werden geïntroduceerd. Hun succes is parallel verlopen met de wijdverspreide aanvaarding van de Moderne Portefeuille Theorie (MPT), die beweert dat individuele effectenselectie lang niet zo belangrijk is als de juiste allocatie in de meest geschikte activaklassen. Met andere woorden, het in evenwicht brengen van risico en beloning door adequate diversificatie is de optimale beleggingsstrategie.

Het nut van ETF’s heeft ook de groei van geautomatiseerde beleggingsadviseurs gestimuleerd, gewoonlijk “robo-adviseurs” genoemd, die professioneel portefeuilleadvies mogelijk maken voor beleggers met beperkte middelen of beleggers die de voorkeur geven aan een doe-het-zelf-aanpak. Steve Lockshin van Convergent Wealth Advisors erkent de voordelen van ETF’s en geautomatiseerd advies: “Computers zijn veel beter in het uitvoeren van de Nobelprijswinnende strategie van beleggingsdiversificatie en herbalancering dan mensen, en ze zijn ook veel beter in het oogsten van belastingverliezen.”

Voor beleggers die de tijd, expertise of interesse missen in het analyseren en monitoren van individuele aandelen, zijn ETF’s een overtuigend alternatief, vooral wanneer ze worden uitgevoerd met het advies van een goedkoop makelaarskantoor en geautomatiseerd portefeuilleadvies.

Koopt u ETF’s? Wat zijn uw resultaten?