Zeven Kentucky spechten vinden in Kentucky een of andere geschikte habitat. Helaas is de traditionele achtste van de Kentucky-spechten, de Red-cockaded Woodpecker meer dan vijftien jaar geleden uit de staat verdwenen. Volgens de Kentucky Extension Service,

leven er vandaag de dag geen individuen meer in Kentucky; tot 2001 waren alleen bezette gebieden bekend in het Daniel Boone National Forest – Laurel, McCreary, Pulaski, en Whitley counties in het bijzonder; vanwege de wijdverbreide vernietiging van habitat door de zuidelijke dennenkever, werden de weinige overgebleven rood-cockaded spechten in 2001 door de U. S. Forest Service naar South Carolina overgebracht. S. Forest Service

De populariteit van de specht komt gedeeltelijk doordat ze graag in en rond woonwijken leven. Dat maakt ze tot geweldige fotografie-onderwerpen. Deel uw spechtfoto’s en verhalen met de community.

De vogelknop aan de linkerkant leidt naar aanvullende identificatie-info.

Houtspechten: Dryocopus

De rode kuifkop en de witte strepen over het gezicht maken het moeilijk om de Gestapelde Specht met een andere soort te verwarren. Het is de enige soort in het geslacht Dryocopus in de Verenigde Staten en waarschijnlijk de grootste specht in Kentucky.

Ze zijn niet erg wijd verspreid of talrijk in Kentucky. Het grootste deel van de populatie leeft in bergbossen. Het is altijd een traktatie voor een vogelaar om er een te zien in de grotere steden zoals Louisville.

Ze worden beschreven als zowel schuw als aangepast aan de menselijke omgeving. Hun houding tegenover mensen hangt waarschijnlijk af van de bijzonderheden van hun territorium. In gevallen waarin ze broeden en leven in niet-residentiële gebieden, kunnen ze schuw zijn. Er zijn ook talrijke voorbeelden van vogels die naar voederhuisjes worden gelokt.

Flickers

In de meeste streken van Kentucky komen Yellow-shafted Northern Flickers voor. Flikkers zijn de grondvoeders van de spechtenfamilie. Zij geven de voorkeur aan open habitats zoals akkers en woonwijken omdat die hun voorzien van hun voornaamste voedselbronnen zoals insecten, zaden en bessen. Het mannetje onderscheidt zich van het vrouwtje door de rode vlek op de wang.

Populaire vogels, ze zijn welkom bij veel achtertuin voederplaatsen en vooral genieten van een snack van niervet en water. Met een levensduur die vaak de vijf jaar overschrijdt, kunnen huiseigenaren een langdurige relatie verwachten met elke flikflikker die ze naar de achtertuin feeder.

Woodpeckers: Melanerpes

Roodbuikspechten zijn de tweede van de twee wijdverspreide Melanerpes spechten. Het zijn groter dan gemiddelde vogels met een spontane persoonlijkheid. Ze passen zich gemakkelijk aan aan voederhuisjes in de achtertuin en hun luide roep is vaak in de hele buurt te horen.

Fysiek gezien kan de naam roodbuikspecht een beetje misleidend zijn, omdat de buikveren nauwelijks een zweem van rood hebben. De rug en de bovenkant van de kop van het mannetje zijn rood. De kop van het vrouwtje is roodbruin en de nek is rood.

Ze behoren tot hetzelfde geslacht als de eikelspecht, en net als deze staan ze erom bekend voedsel op te slaan in spleten in bomen. Hun dieet bestaat ook uit fruit, noten en insecten.

Roodkopspechten behoren tot de meest verspreide van de Melanerpes-soorten, met een aanwezigheid in bijna elke staat vanaf de Rocky Mountains en bestemmingen oost. Zijn fysieke verschijning vertaalt zich in gemakkelijke identificatie. De kop, bedekt met rode veren, samen met een witte buik valt op in een overvol spechtenveld. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben dit kenmerk. Jonge spechten hebben het eerste jaar bruine veren op de kop.

Zij houden van open gebieden met grassen en bossen, vooral gebieden met veel eiken, omdat ze eikels eten. Hun neiging tot noten betekent ook dat ze gemakkelijk te verleiden tot achtertuin feeders met niervet of andere gezonde noten, zoals zonnebloempitten.

Fanaten van spechten met achtertuin feeders kunnen getuigen van hun gregarious aard. Ze vinden het niet erg om in grote groepen samen te komen als er voedsel in overvloed is. In die tijden, kunnen ze een beetje luidruchtig zijn. In het noordelijkste gebied van hun verspreidingsgebied verblijven ze in de zomer om te broeden en trekken dan naar het zuiden voor de winter.

Houten spechten: Picoides

De kleinste en meest voorkomende van de Kentucky spechten is de bonte specht. Hij past zich even goed aan in de meeste wildernissen als in woonwijken met bomen.

Lichamelijk lijkt het zwart-witte verenpatroon van de Downy op dat van de iets grotere Hairy Woodpecker. In gevallen waar geen vergelijkingen van de grootte beschikbaar zijn, raden deskundigen aan de snavelgrootte in verhouding tot de kopgrootte te onderzoeken. Donsspechten hebben meestal een kleine snavel.

Harige spechten komen ook voor in Kentucky, maar ze zijn niet erg talrijk. De foto geeft een goed beeld van de Downy en de Hairy en laat zien dat de Hairy Woodpeckers een grotere snavel hebben.

Kentucky Woodpeckers: Sapsuckers

De geelbuik-Sapsucker is de meest verspreide van alle inheemse sapsuckersoorten. Hij broedt in heel Canada van kust tot kust en keert in de winter terug naar de meeste beboste gebieden ten westen van de Rocky Mountains.

De mannetjes hebben een rode kruin en keel. Vrouwtjes hebben alleen een rode kruin. Hij is heel gemakkelijk te herkennen in zijn territoria aan de oostkust. Er kan enige overlapping zijn met het territorium van de Roodneusspitsmuis. De aanwezigheid van rode veren op de achterkant van de nek onderscheidt de Roodnek-Sapsucker van de Geelbuik-Sapsucker.