In Defense of Wonder Nines
Ik heb een diepe, donkere geheime liefde in de wereld van wapens: Wonder Nines – het originele vechtpistool.
Als u niet bekend bent, de term ‘Wonder Nine’ is afkomstig uit de jaren tachtig van de vorige eeuw van pistoolschrijver Robert Shimek. Het beschrijft in principe elke verspringende-kolom, 9mm semiautomatische handwapen. Hoewel de term is geëvolueerd om de originele Wonder Nines te beschrijven – de in metaal gevatte versies van deze geweren.
De combinatie van stalen frames, ruime magazijnen en de lichte terugslag van de 9mm patroon zorgen voor een aantal van de zachtst schietende, gemakkelijkst hanteerbare pistolen aller tijden. Maar, zoals alles in het leven, je kunt geen bloed uit een steen persen, en je kunt niet iets voor niets krijgen. Deze pistolen zijn geweldig, maar hebben een paar nadelen.
Om te beginnen hebben ze de neiging om accessoirerails te missen, waardoor hun modulariteit en aanpassingsvermogen beperkt wordt. Nu, sommige van deze pistolen hebben moderne iteraties die functies, zoals railed stofdeksels, of zwaluwstaart vizieren voor een betere modulariteit op te nemen, maar hun oorspronkelijke versies niet. Gelukkig maken de meeste nieuwe versies nog steeds gebruik van dezelfde magazijnen.
Het vinden van reserve magazijnen is dus gemakkelijk, en over het algemeen zijn ze betaalbaarder dan nieuwe productie OEM magazijnen voor nieuwere ontwerpen. Dit is dubbel waar, als het pistool ooit werd gebruikt in militaire dienst, zoals surplus magen hebben de neiging om nog meer betaalbaar.
Om deze reden vind ik dat deze pistolen zijn bijna ideaal voor schutters in ‘verbod-staten’ en elders. Voor ban-staters, als uw staat toestaat dat grandfathered standaard-capacity tijdschriften, moet u in staat zijn om een aantal voor uw pistool te vinden. Per slot van rekening dateren deze pistolen van voor de wetgever de magazijncapaciteiten beperkte.
Een ander nadeel van deze robuuste blasters, is hun gewicht. Omdat deze originele pistolen niet veel of geen plastic bevatten in hun constructie, hebben ze de neiging twee keer zo zwaar te zijn als moderne pistolen met een polymeer frame.
Dit extra gewicht is geweldig voor het weerstaan van de terugslagimpuls, en maakt de pistolen aangenamer om mee te schieten, maar maakt ze zeer vermoeiend om te dragen. Schutters die op zoek zijn naar een perfect pistool om verborgen te dragen, moeten elders zoeken, tenzij ze van plan zijn om ze in een schouderholster te dragen (niet aanbevolen). Maar, als een bedpistool of range plinker, deze pistolen zijn ongeëvenaard.
De laatste belangrijke reden waarom ik ze zo geweldig vind, is omdat ze allemaal vrij uniek zijn, althans in termen van esthetiek. Zeker, elk belangrijk pistoolontwerp van de laatste 80 jaar is een variant of afgeleid van een van Browning’s ontwerpen. Maar moderne handwapens met een polymeer frame lijken allemaal op elkaar. Er zijn enkele uitzonderingen, maar pistolen zoals de Beretta Model 92, zijn veel meer onderscheiden in uiterlijk dan bijvoorbeeld een Glock of een XD.
Dit maakt geen van deze polymeer pistolen minder effectief, maar ik geniet van het uiterlijk van een klassiek pistool. Misschien komt het door het opgroeien met kijken naar actiefilms uit de jaren ’70 en ’80, maar er is iets met het uiterlijk, het gewicht en het gevoel van de pistolen dat gewoon goed lijkt. Net zoals een M1 Garand perfect aanvoelt in je handen, ook al is het objectief gezien geen partij voor moderne geweren in de strijd. Toch, als je op zoek bent naar een volgende aanwinst voor je collectie, en je bent uitgekeken op de moderne poly-framed geweren, waarom dan niet eens een poging wagen met de oude Wonder Nines?
Jim is freelance schrijver voor tientallen vuurwapenpublicaties, presentator van het YouTube-kanaal Burst Review en de jongste auteur die in de 86-jarige geschiedenis van Shotgun News een coverstory heeft geschreven. Jim houdt van alles wat ‘boem’ doet, maar geniet vooral van militaire vuurwapens uit de Koude Oorlog en WO2. Als hij geen lood in de lucht gooit, kan hij in de bergen rondtrekken met zijn vrouw Kim en hun gemene aanvalshond, Peanut.