Geschreven in de loop van twee dagen, en afgewerkt in Starbucks in San Jose, CA met elektronische dansmuziek in mijn hoofd, en een grande blonde roast die verschrikkelijk smaakt omdat ik geen suiker meer heb. Geniet van het essay!

Values

Als ik terugkijk op mijn geloofssysteem toen ik opgroeide in Dallas, Texas (1976-2001), zijn die heel anders dan mijn huidige geloofssysteem dat is geëncultureerd in het liberale Silicon Valley (2013-2019). Ik herinner me dat ik leerde en geloofde dat het interraciale huwelijk verkeerd was, dat homo zijn immoreel was, en dat elke vorm van verdeling van rijkdom door de overheid verkeerd was omdat uitkeringen aan mensen in nood luiheid gewoon aanmoedigden. Ik herinner me nog goed dat ik als junior op de universiteit een foto van een groteske dode foetus knipte en plakte op een bord dat later gebruikt zou worden op een pro-life bijeenkomst in de buurt. Als ik terugkijk, kan ik het contrast in waarden van toen tot nu niet geloven. Momenteel zijn mijn meer liberale waarden een groot contrast met de vroegere ‘ik’.

Hoe kon de ‘ik’ van 2001 zulke contrasterende waarden hebben dan de ‘ik’ van 2019? Was de ‘zuidelijke ik’ gewoon een roodnek met verouderde waarden; terwijl de ‘Silicon Valley-ik’ verlicht is?

Wanneer ik mijn contrasterende ikken overdenk, kan ik niet anders dan de vraag willen onderzoeken: hoe vormen we onze waarden? Zijn waarden uit de hemel (d.w.z. God) gegeven, zijn ze genetisch bepaald, of zijn ze dynamisch en ontstaan ze als we het leven gewoon ervaren. Dit roept een vervolgvraag op: zijn waarden absoluut of cultureel?

Ik geloof echt dat waarden worden gevormd op basis van onze levenservaringen. Daarmee geloof ik ook dat ze gebonden zijn aan cultuur. Ik geloof echter niet dat waarden uit de hemel komen vallen, ik geloof eerder dat waarden ons als kind van jongs af aan worden opgelegd en de basis en rechtvaardiging vormen van onze moraal en ethiek. Waarden als zorg/schade, eerlijkheid/verraad, trouw/verraad, heiligheid/degradatie, gezag/ondermijning, en vrijheid/onderdrukking worden ons van jongs af aan ingeprent, en hoewel ze kneedbaar zijn, vormen ze de basis van onze ethiek en politiek. Bovendien geloof ik dat alle waarden zijn ingeprent met de bedoeling “het goede” te bevorderen, maar omdat waarden cultuurgebonden zijn, kan wat goed is voor de ene cultuur door een andere cultuur als een gruwel worden beschouwd (en gebeurt dat ook vaak). Hierin schuilt het ultieme onoplosbare dilemma.

Hoe worden waarden gevormd?

De vorming van waarden is een samenvloeiing van onze persoonlijke ervaringen en de cultuur waarin we zijn verankerd. Waarden worden ons in onze kindertijd door onze familie opgelegd en door cultuur en levenservaringen versterkt. De waarde van, bijvoorbeeld, vriendelijkheid werd mij door mijn ouders opgelegd, en in mijn vroege jeugd versterkt. Vervolgens paste ik die waarde toe op het schoolplein en ervoer hoe het me hielp een grotere sociale band te scheppen met mijn schoolkameraden. Mijn persoonlijke ervaringen toen ik opgroeide versterkten de waarde van vriendelijkheid, omdat ik de adaptieve effecten van vriendelijkheid ervoer en de maladaptieve effecten wanneer ik kwaadaardigheid verkoos boven vriendelijkheid. Gedurende mijn hele opvoeding versterkten zowel mijn persoonlijke ervaringen als mijn culturele omgeving de waarde van vriendelijkheid.

Geboren en getogen in Dallas, Texas, waren de waarden van robuust individualisme, kerk en God vanaf mijn geboorte in mijn psyche ingebakken. Elk van deze drie waarden, toen ik ouder werd, vormde uiteindelijk de basis van mijn wereldbeeld en politiek. In zekere zin worden onze waarden, die ons al vroeg in onze jeugd worden opgelegd, de bril waarmee we de wereld bekijken en beoordelen.

Onze cultuur speelt een grote rol in onze waardevorming. Cultuur geeft ons een gemeenschap en een gedeelde werkelijkheid, zodat wij kunnen samenwerken in activiteiten en gewoonten die zin, doel en betekenis geven aan ons bestaan. Cultuur geeft ons voorschriften voor gepast gedrag, zodat wij kunnen leren hoe wij het best met anderen kunnen omgaan. Je hoeft alleen maar naar een ander land te reizen om te zien hoe waarden met de cultuur eb en vloed. Je kunt naar China reizen en zien hoe zij de groep en het gezin boven het individu stellen, in tegenstelling tot de meeste Amerikanen; je kunt zien hoe Zuid-Amerikanen gastvrijheid en zorg voor hun ouderen hoog in het vaandel hebben staan, in tegenstelling tot de meeste Amerikanen; en hoe Hawaïanen ontspanning en evenwicht hoog in het vaandel hebben staan, in tegenstelling tot de meeste grootstedelijke steden in de V.S.Als je in de heuvels van West-Virginia woont en de steenkoolwinning je leven is, en je je familie van eten voorziet, dan zul je waarschijnlijk minder geneigd zijn om milieubeleid te steunen dat de steenkoolwinning afschaft. Als je, zoals ik, bent opgevoed met de waarde dat elk leven heilig is, dan worden pro-life waarden de bril waarmee je de heiligheid van een foetus bekijkt. Op dezelfde manier, als je in Ohio hebt gewoond tijdens de jaren 1990 en je hebt gezien hoe banen naar het buitenland werden verdrongen, dan ziet het Republikeinse platform er niet zo slecht uit. Maar als je persoonlijke ervaringen in, laten we zeggen, San Francisco, Californië, werden beleefd, dan zal het sterk contrasteren met West Virginianen, omdat liberale waarden van tolerantie, het behoud van de aarde, en multi-culturalisme wordt verheven tot het hoogste belang.

Het is niet dat West Virginianen, pro-lifers, en Ohioan’s dom of ‘deplorable’ zijn, ze verheffen gewoon bepaalde waarden boven andere. Onthoud dat in de voorbeelden die ik gaf, elke waarde wordt gezien als een nobele deugd. Heiligheid van het leven, zelfs voor een ongeboren foetus, is gebaseerd op het streven om vast te stellen wat nobel en deugdzaam is. Steenkoolmijnwerkers en Ohioans hechten waarde aan trouw aan het vaderland, wat het nastreven van leven, vrijheid en geluk inhoudt. Laten we eerlijk zijn, ik denk dat de meesten van ons willen dat onze regering loyaal is aan hard werkende Amerikanen, in plaats van ons te verraden om te profiteren van het opzetten van banen in het buitenland.

Mijn grotere punt is dit: of het nu West Virginia of San Francisco is, dit zijn deugdzame doelen die hun doel hebben op deugdzame doelen. Over het algemeen worden kinderen in rode staten opgevoed door ouders die hen waarden opleggen die het goede nastreven. Ik kan het weten, ik ben een product van Texas en een stereotype Texaans gedachtegoed. Waar de dingen verwarrend worden is wanneer je concurrerende waarden hebt die strijden om de suprematie. Ik bedoel, als alle waarden het goede nastreven, kunnen we dan zeggen dat sommige waarden verkeerd zijn?

Right/Wrong or Better/Worse

Bij het beoordelen van waarden moeten we niet spreken in termen van goed of fout, maar moeten we concurrerende waarden bekijken in termen van beter en slechter. Wanneer we over waarden spreken, zal het denken in termen van goed en fout ertoe leiden dat de andere kant van de discussie volledig wordt ontkracht.

Jouw waarden zijn als het ware je baby. Je houdt ze dierbaar, omdat ze spreken uit je levenservaringen en culturele opvoeding. Als iemand zegt dat jouw waarden verkeerd zijn, heeft het gesprek vanaf het begin een slechte start. Door iemands waarden te ontkrachten, verandert het gesprek in een defensieve modus. In plaats daarvan kun je iemands waarden valideren, en dan ‘Socratisch’ worden door over-en-weer vragen te stellen terwijl je uitzoekt welke waarden werkelijk vooruitgang, mensenrechten, rechtvaardigheid, enz. bevorderen. Een gemeenschappelijke basis is een goede basis om te hebben, en dit begint met het begrijpen dat de andere kant echt probeert om vanuit een plaats van deugdzaamheid te komen.

Wanneer we het over waarden hebben, zal het denken in termen van beter en slechter de deugdzame doelen van beide kanten erkennen, terwijl ook erkend wordt dat sommige waarden boven andere verheven zouden moeten worden. Bovendien wordt de dialoog in termen van beter of slechter zo gekaderd dat hij niet persoonlijk wordt, maar dat je gewoon de effecten van waarden in de publieke sfeer kunt bespreken. Aangezien waarden nobel zijn en op deugd berusten, moeten de externe effecten ervan worden besproken. Met externe effecten bedoel ik de neveneffecten, de terugslag en de gevolgen van de waarde wanneer die in het dagelijks leven volledig wordt geïncasseerd. Bijvoorbeeld, vroege missionarissen bezochten vreemde stammen en probeerden hen niet alleen te bekeren, maar verstrekten ook voedsel en voorraden om hen te helpen opbloeien. Vanuit dit gezichtspunt kunnen de missionarissen als deugdzaam worden beschouwd. Maar sommige missionarissen brachten ook (onbedoeld) ziekten over die de dorpen verwoestten. We kunnen dus de externe gevolgen beoordelen en concluderen dat dit waarschijnlijk niet het beste idee was, gezien de negatieve neveneffecten die het met zich meebracht voor onschuldige dorpelingen. Het is niet zo dat de missionarissen immoreel waren, maar er zijn betere manieren om de waarde van vrijgevigheid en mededogen te bevorderen.

Naast een betere of slechtere manier van denken, eerder een goede of verkeerde manier, is er nog een ander verhelderend punt dat ik zou willen maken. Er is een algemene tendens om waarde-oordelen te verwarren met moralistische oordelen. Waarde-oordelen weerspiegelen onze overtuigingen over hoe het leven het best gediend kan worden. We vellen moralistische oordelen over mensen en gedragingen die onze waardeoordelen niet ondersteunen; bijvoorbeeld: “Iedereen die op Trump stemt is niet goed wijs.” In dit voorbeeld probeert de bewering een grote groep mensen te classificeren en te beoordelen op moralistische gronden, met een stilzwijgende por die Trumpianen voor gek verklaart. Deze tactiek is vergelijkbaar met die van Ronald Reagan toen hij de U.S.S.R. een “evil empire” noemde. De Duitsers namen hier ook hun toevlucht toe door de Joden te classificeren met negatieve connotaties zoals “kakkerlakken”. Om terug te komen op de bewering van Trump: een meer barmhartige en verlichte manier om dit sentiment te verwoorden zou zijn: “Ik maak me zorgen over veel van Trumps beleid; ik hecht waarde aan beleid dat het land verenigt en de armen economisch helpt.” Dit is een waardeoordeel dat niet elke Trump-stemmer classificeert of op morele gronden analyseert, maar dat stem geeft aan je waarden en behoeften.

Final Words

Waarden weerspiegelen wat we belangrijk vinden om het leven beter te maken. De vorming van onze waarden wordt gecultiveerd en verfijnd op basis van onze levenservaringen en beïnvloed door onze culturele omgeving. Toen ik in 2001 in Texas was om me voor te bereiden op een pro-life bijeenkomst, werden mijn handelingen geleid door waarden die geworteld waren in deugdzaamheid. Toegegeven, mijn waarden waren veel anders dan die van de meeste mensen in blauwe staten. Maar mijn waarden veranderden later door persoonlijke ervaringen met liberale denkers die leefden vanuit een waardensysteem dat tot mijn hart sprak. Bovendien was ik in de gelegenheid om in het Verenigd Koninkrijk te wonen, waar ik werd blootgesteld aan andere waarden en denkwijzen die mijn wereldbeeld in twijfel trokken. Wat me niet veranderde was een intellectueel argument of een liberaal die me een ‘zuidelijke redneck’ noemde. Wat me niet veranderde was iemand die me vertelde dat ik het mis had, of dat ik beter opgeleid moest zijn. Wat me veranderde was niet iemand die me vertelde dat ik fout zat, of dat ik beter opgeleid moest zijn. Wat me veranderde was niet iemand die me vertelde dat ik fout zat, of dat ik beter opgeleid moest zijn, maar iemand die met me meelevende discussies voerde, niet over goed en fout, maar over de vraag: wat maakt het leven beter?

Wie zal zeggen wat mijn waarden zullen zijn in 2030? Of wat ze zullen zijn als ik naar Mississippi verhuis? Ik weet nu alleen dat ik me laat leiden door een waardesysteem dat omgeven is door een overvloed aan andere waardesystemen. Mijn waardesysteem is niet het “juiste”, maar het geeft gewoon leven aan hoe ik leef en mijn beslissingen neem. En als ik concurrerende waarden hoor roepen door iemand uit een andere cultuur dan de mijne, hoop ik diep adem te halen, me te realiseren dat hij/zij gewoon uiting geeft aan een diepe behoefte die hij/zij heeft, en dan kan ik misschien mijn waarden en behoeften delen zonder een oordeel te vellen, het karakter van de ander te evalueren, of een moralistische analyse te maken. Uiteindelijk verandert een barmhartige dialoog levens, geen goed/fout-oordeel.