Als je in een ontwikkeld land woont, is de gedachte dat je geen voedsel meer kunt vinden in de supermarkt moeilijk voor te stellen. Misschien heb je niet altijd genoeg geld om het voedsel te kopen dat je wenst, maar als je het kunt betalen, is er voedsel beschikbaar. In andere delen van de wereld is het echter een heel ander verhaal.

In 2008 golfde een ernstige voedselcrisis over de wereld, met ondervoeding en hongersnood van de Filipijnen tot Haïti en van Egypte tot Burkina Faso. Maar zelfs toen de algemene situatie verbeterde, bleven verschillende plaatselijke voedselcrises gevolgen hebben voor specifieke regio’s. In Jemen bijvoorbeeld proberen de medewerkers van het Wereldvoedselprogramma van de Verenigde Naties 75,3 miljoen dollar te krijgen van de 103 miljoen dollar die nodig is om alle hongerende mensen in een door oorlog verscheurd deel van het land het hele jaar te eten te geven

In mei 2010 werden ongeveer 3,4 miljoen Jemenieten op een totale bevolking van 23 miljoen bedreigd door een extreem voedseltekort. Werknemers van het WFP konden slechts halve rantsoenen (1.050 calorieën per dag) verstrekken aan een paar honderdduizend van deze vluchtelingen – hulp die in augustus 2010 praktisch zal worden stopgezet als de groep niet voor extra financiering kan zorgen. Het is niet verwonderlijk dat zoveel Jemenieten het zo moeilijk hebben — minder dan 3% van het land is bebouwbaar en meer dan 45% van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Dus terwijl we weten dat veel Jemenieten worstelen om aan voedsel te komen, zal de situatie zo slecht worden dat de rest van ons er ook om zal moeten vechten?