‘Het moederland van de mammoeten’: Kunnen de wollige beesten nog levend gevonden worden in Siberië?
In een van de meest afgelegen delen van Rusland, in de uitgestrekte Siberische taiga, kan men honderd mijl gaan zonder een medereiziger tegen te komen. Zouden deze gebieden tot op de dag van vandaag levende mammoeten herbergen?
Sommigen in Rusland geloven dat het mogelijk is. Sommige TV programma’s gewijd aan het onbekende doen “onderzoek” naar deze vraag, terwijl de plaatselijke bevolking af en toe verhalen blijft rondstrooien over mammoet waarnemingen. Volgens een gerucht uit de jaren 1940, vlogen militaire piloten over de dichte taiga in Jakoetië en zagen een kleine kudde dieren, die sterk leken op wolharige mammoeten. In 1978 overkwam een groep mensen op de Indigirka rivier in Jakoetië een soortgelijk verhaal. Zij beweerden dat zij op een vroege ochtend wakker werden van een tiental mammoeten, die rustig uit de rivier aan het drinken waren.
Sommige Russen geloven dat mammoeten nog steeds in de dichte Siberische taiga kunnen worden aangetroffen.
Getty Images
Deze verhalen zijn echter niet meer dan urban legends, zoals de Yeti of het monster van Loch Ness, denkt Nikita Zimov, Russisch ecoloog en directeur van het Pleistoceenpark in Jakoetië, een project dat de natuurlijke habitat van mammoeten wil doen herleven – het noordelijke subarctische steppegrasland-ecosysteem, dat hier duizenden jaren geleden al bestond. De ultieme droom is om mammoeten weer op aarde te zien rondlopen. (Het ligt dus voor de hand dat Zimov graag een levende mammoet-theorie zou hebben gesteund, als hij het echt voor mogelijk had gehouden.)
“Dit is complete onzin. Mammoeten op het vasteland van Eurazië zijn uitgestorven, of beter gezegd uitgeroeid (door mensen), 9.000 jaar geleden. De laatste mammoeten leefden op Wrangel Eiland tot 3.380 jaar geleden,” betoogt hij. “Plus, er bestaat niet zoiets als onontgonnen Siberische taiga meer – in de afgelopen 200-300 jaar hebben mensen het vele malen doorkruist.”
Het moederland der mammoeten?
Als men uniek bewaarde mammoetfossielen wil vinden, is Rusland de plaats om heen te gaan!
Waarom dat? Nou, de permafrost in de meest noordelijke delen van Rusland is bij uitstek geschikt voor de taak (alsof een mammoet stierf gisteren), en wanneer het wegsmelt, de erosie van de rivieroevers of andere natuurlijke factoren uiteindelijk bloot deze overblijfselen, eerst voor de lokale bevolking, en dan wetenschappers, om te zien.
Volgens het Mammoetmuseum in Jakoetsk werd 75 procent van de bekende mammoet- en verwante graven ter wereld met bewaard zacht weefsel in Jakoetië gevonden.
De presentatie van een opgezette jonge mammoetman in St. De overblijfselen van een 15-jarige tienermammoet werden in augustus 2012 ontdekt bij de monding van de rivier de Jenisei in Taimyr en worden geschat op ongeveer 30.000 jaar oud.
Alexei Danichev/Sputnik
“Mammoeten leefden vroeger in het gebied dat zich uitstrekt van het moderne Spanje tot Canada . Waar hij als soort ontstond kan ik niet zeggen, maar een groot deel van zijn leefgebied bevond zich op het grondgebied van het huidige Rusland – daarom zou het niet overdreven zijn om Rusland een soort ‘moederland van mammoeten’ te noemen,” meent Zimov.
Toch is volgens hem het aantal resten dat in Rusland is gevonden geen teken dat zich daar de grootste populatie op aarde bevond. Het geeft alleen aan dat hun overblijfselen hier veel beter bewaard zijn gebleven dankzij de permafrost. “De dichtheid van de mammoetpopulatie zou bijvoorbeeld hoger kunnen zijn geweest op het grondgebied van het moderne Spanje,” meent de deskundige.
De gemummificeerde overblijfselen van mammoet “Yuka” zijn te zien in Vladivostok. Yuka, de best bewaarde Siberische wolharige mammoet die tot nu toe is gevonden, werd in 2010 ontdekt in de permafrost van Ust-Yana Ulus in het Russische Yakutia.
Yuri Smityuk/TASS
Het klonen van een mammoet
Het idee om het beest terug te brengen uit de dood lijkt verleidelijk, maar het lijkt erop dat Russische wetenschappers niet al te betrokken zijn bij dit gebied van genetisch onderzoek, ondanks zoveel bevroren DNA dat in het land is opgegraven.
Volgens Zimov zijn er drie hoofdteams die zich op dit moment het meest met deze kwestie bezighouden – één onder leiding van George Church van Harvard, en twee uit Japan en Zuid-Korea. Zij onderzoeken het probleem sinds het midden van de jaren ’90.
75 procent van de bekende mammoet- en verwante graven ter wereld met bewaard zacht weefsel werden in Yakutia gevonden.
Anton Denisov/Sputnik
“Onze wetenschappers van het Mammoet Museum in Jakoetsk nemen ook deel aan dit onderzoek, maar hun werk bestaat voornamelijk uit het vinden van het genetisch materiaal en het transporteren ervan naar laboratoria in Japan of Korea,” legt Zimov uit, eraan toevoegend dat de Russische genetica als wetenschap zich niet zo snel heeft ontwikkeld als in andere landen.
Hij merkt op dat er in de media veel meer wordt gesproken over het klonen van mammoeten dan dat er bewijs is voor de mogelijke effectiviteit ervan. “Ik zou persoonlijk heel blij zijn als we mammoeten in ons Pleistoceen Park zouden zien. Maar op dit moment lijkt het meer op wachten op een wonder,” concludeert hij.
Als u de inhoud van Russia Beyond geheel of gedeeltelijk gebruikt, zorg dan altijd voor een actieve hyperlink naar het oorspronkelijke materiaal.