In de herfst binden kinderen in heel Europa en Noord-Amerika hun handen over hun rug, dompelen hun gezichten in bakken met ijskoud water, en bijten hun tanden stuk als syphilitic snapping turtles om naar appels te dobberen. Het spel gaat terug tot de Romeinse tijd, toen keizerlijke troepen appelbomen pakten voor hun invasie van Brittannië, om Romeinse vruchtbaarheidsrituelen met appelhappen op te leggen aan bestaande Keltische festivals.

De appel, die lang heeft gediend als een artistieke en letterlijke voorstelling van eierstokken, was een symbool van vruchtbaarheid. Het is ook een van de enige vruchten die in water blijft drijven. Net als ijs hebben appels minder dichtheid dan vloeibaar water. De vruchten bestaan in feite voor ongeveer een kwart uit lucht, een kenmerk van hun unieke poreuze, relatief droge vruchtvlees. Maar appels zijn niet de enige drijvers. Peren drijven ook in water, net als sommige zomerpompoenen en bananen, die veel gemakkelijker te vangen zijn.