De term “massamedium” werd in het begin van de 20e eeuw bedacht en had betrekking op tijdschriften, kranten, radio & televisie-uitzendingen.

Ik herinner me de tijd dat het kijken naar een MTV-muziekvideo op kleurentelevisie de opwindingscircuits van elke tiener frituurde, die voor het witte doek zat en de nieuwste trends en modes opzoog door het rietje dat het andere eind was van het “dictaat van de coolheid”.

De meerderheid van de mensen waren passieve consumenten.

Het Internet heeft dat allemaal veranderd. Of toch niet?

Waarom het gebruik van technologie ons niet slimmer maakt

We zijn individueel en cultureel trots op onze technologische uitvindingen. Handheld computers en mobiele computertechnologie zijn geworden wat auto’s vroeger waren: Een bijna gegarandeerde (maar dure) manier om jezelf in een vriendenkring te kopen.

Een glimmende smartphone van 1000 $ met alle nieuwste hardware, gadgets en apps is het equivalent van een Rolls Royce die je in je zak kunt stoppen en kunt flitsen wanneer je sociale zelfvertrouwen opraakt. “Hey zie je die kerel! – Hij gebruikt de nieuwe BlahPhone 5.5.”

Wanneer iemand je vraagt over locaties, google het. Als iemand je vraagt naar het weer, zoek het op. Als iemand de vertaling nodig heeft van obscure woorden als “Streichholzschächtelchen”, blijf dan kalm en zeg: “Laat me even deze app opstarten.”

Op dezelfde manier waarop je in de jaren 50 en 60 kaken kon laten vallen door de radio van je auto aan te zetten of het dak van je cabriolet met een druk op de knop in te trekken, ben je nu King of the Hill door het gebruik van je gadget: Heerser van Informatie. Oneindig machtig. Populair zonder grenzen. Druk maar op een knopje!

Het schijnt een regel te zijn dat we altijd de nieuwste technologie gebruiken in het bewustzijn dat de vorige heeft voortgebracht.

Met andere woorden: We lopen achter op onze eigen uitvindingen!

Herken je die tagline van YouTube nog? Juist: “Broadcast Yourself.”

Waar televisiestations als MTV degenen waren die beslisten wat er de lucht in ging en wat niet cool genoeg was voor hun normen, kan nu iedereen gewoon een video opnemen, uploaden en potentieel miljoenen bereiken.

Het draait allemaal om inhoud. Het maakt niet uit wie je bent, hoe oud je bent, waar je vandaan komt, je haarkleur, enz. Als uw video raakt een zenuw, mensen zullen het delen en je krijgt veel meer exposure dan op een lokale “talent show”.

Nou, hier is het grappige ding: Hoewel iedereen kan doen wat ze willen op hun video vindt u een heleboel inhoud die probeert te zijn als de Televisie die we vroeger kenden. Denk aan pratende hoofden. Close-ups. Gezichten trekken voor effect. Kortom: camera-bewuste sets van gedrag. (Ja, mensen gedragen zich anders op camera! Het maakt niet uit of je een professioneel acteur bent of het kind achter de homevideo-lens van je vader)

Er zijn bijvoorbeeld miljoenen video’s die zogenaamd gaan over “taal leren”. Wat zie je? Juist: Pratende hoofden. Gelakte vingernagels. Achterovergebogen haar. Ogen die in de camera staren. Een gevoel van onuitgesproken “Hoi mam. Ik ben op TV.” of: “Hoe zie ik eruit?”

Daar zit de kloof.

Youtube mag dan iedereen toestaan zijn eigen video’s op te nemen en te uploaden. Maar het is niet zoals TV. Helemaal niet. De tijd van camera-bewuste (“hoe zie ik eruit?”) monologische uitzendingen is voorbij! Er zijn miljoenen saaie video’s van mensen die in hun slaapkamer zitten te “videocasten” – en maar doordrammen over hoe ze zich voelen, wat hun mening is, waarom ze vinden dat dit en dat zo en zo moet zijn.

De meeste van die mensen hebben niet begrepen dat je gezicht op camera zetten je helemaal niet geloofwaardig maakt. Goed, er was een tijd dat een video van iemands gezicht signalen gaf van succes, deskundigheid en populariteit. Maar die tijden zijn voorbij.

Het Internet is geen op video gebaseerd medium (zoals TV)! Het is per definitie een multimediaal medium. Het combineert alle vormen van media op een creatieve manier!

Het “coole kind” van vandaag is niet wat het gisteren betekende. Het simpelweg kopiëren van de normen van het verleden is aan de ene kant heel natuurlijk, maar het is een teken van onze technologische onvolwassenheid: We hebben alleen de uiterlijke hulpmiddelen tot ons genomen, maar niet de innerlijke paradigmaverschuivingen die daarmee gepaard gingen. Hoewel je er aan de buitenkant misschien heel cool uitziet, leef je nog steeds in het verleden.

Om een voorsprong te hebben, moet je bereid zijn om een onverbiddelijke blik te werpen op de manier waarop onze wereld is veranderd en hoe we onszelf daarop kunnen afstemmen. Hier is een aanknopingspunt:

Sketching out the Skeleton

1. We gaan van een oligarchische mediawereld waar enkelen de inhoud produceren en velen consumeren, naar een wereld van door gebruikers gegenereerde inhoud en participatieve sferen van onderling verbonden media.
2. Het tijdperk van monologisch uitzenden en onderwijzen is voorbij. Digitale technologie gebruiken met een pre-digitale mentaliteit maakt je nog geen pionier. Je probeert gewoon te kopiëren wat je op TV hebt gezien.
3. Moderne communicatietechnologie verandert onze waarden, beïnvloedt onze prioriteiten, de manier waarop we zaken doen en de manier waarop we ons dagelijks leven leiden.

Er is nog veel meer over te zeggen, vooral het laatste punt. In mijn ogen is de belangrijkste verandering dat de mens in het middelpunt van de belangstelling komt te staan. Je publiek behandelen als stom vee dat geforceerd gevoed wordt door de inhoud die je geselecteerd hebt, zal niet werken. Mensen behandelen als radertjes in een politieke of economische machine zal ook niet werken.

De economie van de toekomst zal gebaseerd zijn rond de mens, niet rond het bedrijf dat producten en diensten maakt, maar rond de behoeften van degenen die naar je toe komen. Het gaat om flexibiliteit, tolerantie, begrip en samenwerking.

De communicatie van de toekomst is niet lineair!

Communiceer met je publiek, klanten, cliënten op een open manier – je wint. Behandel mensen als passieve ontvangers – je verliest.