Ophelia wordt verscheurd tussen twee tegenstrijdige impulsen. Aan de ene kant is ze loyaal aan haar vader. Polonius wil niet dat Ophelia iets met Hamlet te maken heeft; hij denkt dat Hamlet haar niet echt respecteert en haar slechts ziet als een lustobject. Zoals de meeste vaders uit die tijd plaatst Polonius zijn dochter op een voetstuk, idealiseert haar als een zuivere, onbezoedelde maagd wier eer en integriteit tegen alle bedreigingen moeten worden verdedigd. Hamlet is zo’n bedreiging.

Tegelijkertijd is Ophelia diep romantisch, en voelt oprechte liefde voor Hamlet. Ze wordt in tweeën gescheurd door de dictaten van kinderlijke vroomheid en redenen van het hart. Als naïef, onstabiel wezen mist Ophelia de rijpheid en de kracht van karakter om deze twee tegenstrijdige eisen met elkaar te kunnen verzoenen. Ze is gevangen geraakt tussen de sociale eisen van de middeleeuwse wereld met zijn aandringen op de zuiverheid van een vrouw en het ontwikkelende Renaissance concept van romantische liefde zoals uitgedrukt in talloze gedichten…

(De hele sectie bevat 2 antwoorden en 566 woorden.)

Start je 48-uur gratis proef

Al een lid? Log hier in.