Een goede vriend – laten we hem John noemen – belde onlangs en vroeg om advies. Hij werd wakker met hevige spierpijn en vermoeidheid. Begrijpelijkerwijs bezorgd dat het COVID-19 kon zijn, vroeg hij of hij naar zijn werk moest gaan, een test moest laten doen of thuis moest blijven. Omdat hij geen andere symptomen had, zoals koorts, hoest of kortademigheid, wist hij niet goed wat hij moest doen. Natuurlijk kan dit elke andere infectie van de luchtwegen zijn, zoals griep of verkoudheid, maar wat als het COVID-19 is? Wat is het risico dat hij het virus overdraagt aan anderen?

Om te begrijpen wanneer mensen met COVID-19 de meeste kans hebben om besmettelijk te zijn, voerde ons team een studie uit die onlangs werd gepubliceerd in The Lancet Microbe.

We onderzochten drie dingen: virale belasting (hoe de hoeveelheid virus in het lichaam verandert tijdens de infectie), virale uitscheiding (de duur van de uitscheiding van viraal genetisch materiaal, wat niet noodzakelijk betekent dat een persoon besmettelijk is), en isolatie van het levende virus (een betere indicator van de besmettelijkheid van een persoon, omdat het levende virus wordt geïsoleerd en getest om te zien of het zich in het laboratorium kan vermenigvuldigen).

We ontdekten dat de virale belasting zijn piek bereikte in de keel en neus (waarvan wordt gedacht dat het de belangrijkste bron van overdracht is) zeer vroeg in de ziekte, met name vanaf de eerste dag van de symptomen tot dag vijf van de symptomen – zelfs bij mensen met milde symptomen.

We ontdekten ook dat genetisch materiaal nog gedurende enkele weken kan worden gedetecteerd in keeluitstrijkjes of ontlastingmonsters. Maar in geen enkel monster dat na negen dagen na de symptomen werd verzameld, werd nog levend virus aangetroffen. Hoewel sommige mensen, vooral die met een ernstige ziekte of met een verzwakt immuunsysteem (bijvoorbeeld door chemotherapie), een langere virale uitscheiding kunnen hebben, suggereren de resultaten dat degenen die besmet zijn met SARS-CoV-2 het meest waarschijnlijk zeer besmettelijk zijn een paar dagen voordat de symptomen beginnen en de daaropvolgende vijf dagen.

In vergelijking daarmee piekt de virale belasting van Sars op 10-14 dagen en van Mers op 7-10 dagen na het begin van de symptomen (Sars en Mers zijn beide ziekten die worden veroorzaakt door coronavirussen). Dit verklaart waarom de overdracht van deze virussen op doeltreffende wijze kon worden beperkt door de mensen die symptomen vertoonden onmiddellijk op te sporen en te isoleren. Het verklaart ook waarom het zo moeilijk is geweest COVID-19 in te dammen, aangezien het zich zeer snel verspreidt in een vroeg stadium van het ziekteverloop.

Studies naar de tracering van contacten en modellen tonen ook aan dat de overdracht het hoogst is in de eerste vijf dagen nadat de symptomen zijn waargenomen. Volgens een recente studie ligt de periode van de hoogste besmettelijkheid binnen ongeveer vijf dagen na het begin van de symptomen. Uit een contacttraceerstudie uit Taiwan en het VK bleek dat de meeste contacten besmet raakten als zij binnen vijf dagen na het begin van de symptomen aan de besmette persoon werden blootgesteld.

Tegen de tijd dat de meeste mensen hun testresultaat krijgen, zijn zij mogelijk al over hun meest besmettelijke periode heen. Deze vroege viral load piek suggereert dat om verdere transmissie te voorkomen, een persoon met COVID-19 zichzelf moet isoleren zodra de symptomen beginnen zonder te wachten op testresultaten.

John isoleerde zichzelf onmiddellijk en belde iedereen met wie hij in de voorgaande dagen in contact was geweest. De volgende dag werd hij wakker met een lichte koorts. Hij kon niet onmiddellijk een test laten doen, maar kon op een later tijdstip een afspraak maken. De resultaten waren beschikbaar op dag vijf van zijn symptomen. Hij testte positief voor COVID.

Gelukkig genoeg slaagde John erin zichzelf te isoleren gedurende zijn meest besmettelijke periode en zijn contacten begonnen onmiddellijk met quarantaine.

John had het geluk dat hij thuis kon werken en betaald bleef worden. Maar volgens een Brits onderzoek is slechts één op de vijf mensen in staat zichzelf te isoleren. Belemmeringen zijn onder meer het hebben van een kind ten laste thuis, een laag inkomen, het ervaren van grotere financiële moeilijkheden tijdens de pandemie, en het zijn van een belangrijke werknemer, zoals een verpleegkundige of leraar.

De overheid zou meer kunnen doen om te helpen

Hoe zal een diagnose helpen als je leefsituatie isolatie niet toelaat, als je een baan hebt die niet van thuis uit kan worden gedaan, en je werk geen ziekteverlof biedt? En hoe zal een diagnose helpen als uw gezin afhankelijk is van uw inkomen om in de basisbehoeften te voorzien, of uw toegang tot zorg is gekoppeld aan uw werk?

Dit benadrukt waarom we ons moeten concentreren op het ondersteunen van mensen met COVID-19 om zichzelf vroeg in het ziekteverloop te isoleren. Hier zijn vier manieren om mensen te helpen zichzelf te isoleren:

• Inkomensverlichting om onnodige druk om te werken als ze ziek zijn te voorkomen (het deel van het salaris dat wordt gedekt door ziektegeld is 29% in het VK).
• Huisvesting voor achtergestelde gemeenschappen, met name degenen die in overvolle huizen wonen en die met kwetsbare mensen leven, zoals met succes is gedaan in Vermont, in de VS.
• Diensten ter ondersteuning van mensen die zichzelf isoleren, zoals wordt gedaan in New York en veel Zuidoost-Aziatische landen.
• Belemmeringen voor de toegang tot de gezondheidszorg wegnemen en overwegen de isolatieperioden korter te maken – vijf tot zeven dagen na het begin van de symptomen. Dit zou de meest besmettelijke periode kunnen bestrijken en het vermogen van mensen om zich aan isolatie te houden kunnen verbeteren. In september heeft Frankrijk de isolatieperiode voor gevallen tot zeven dagen teruggebracht, en Duitsland overweegt deze tot vijf dagen te verkorten. Het voordeel van het verkorten van de isolatie kan het risico voor de gemeenschap meer dan compenseren.

Met deze maatregelen zouden we in een veel betere positie moeten zijn om de pandemie te verslaan.

Dit artikel is heruitgegeven uit The Conversation onder een Creative Commons licentie. Lees het originele artikel.

Volg alle onderwerpen en debatten van Expert Voices – en maak deel uit van de discussie – op Facebook en Twitter. De geuite meningen zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de standpunten van de uitgever.