De Champions League en de Europa League zijn het toonbeeld van voetbal op zijn meest divers, met spelers, officials en natuurlijk fans van over de hele wereld, die allemaal verschillende talen spreken.

In de Champions League-finale van 2020, bijvoorbeeld, speelden spelers uit 11 landen uit Europa, Afrika, plus Noord-, Zuid- en Midden-Amerika.

Dergelijke diversiteit helpt bij het creëren van misschien wel het hoogste niveau van voetbal dat waar ook ter wereld wordt gespeeld.

Het brengt ook uitdagingen met zich mee, met name voor de scheidsrechters die de taak hebben om het spel binnen de regels te houden. Hoewel de aanvoerders van de clubs de belangrijkste gesprekspartners van de scheidsrechters op het veld zouden moeten zijn, ziet de realiteit er vaak heel anders uit. Zo kan het gebeuren dat een scheidsrechter een beslissing moet uitleggen aan spelers uit zes verschillende continenten tegelijk.

Hoe communiceren ze dan?

Om een Champions League- of Europa League-wedstrijd te kunnen fluiten, moeten de UEFA-scheidsrechters Engels kunnen spreken. Scheidsrechters zullen over het algemeen in het Engels met spelers spreken, omdat dit de meest gesproken taal in Europa is.

Volgens Ethnologue is Engels nog steeds de meest gesproken taal ter wereld, met meer dan 1,25 miljard mensen die Engels als eerste of tweede taal spreken. Babbel schat dat ongeveer de helft van de Europeanen tussen 15 en 35 jaar oud goed Engels spreekt.

Op internationaal niveau heeft de FIFA vier officiële talen: Engels, Spaans, Frans en Duits. Ook hier moeten internationale scheidsrechters goed Engels kunnen spreken.

Het oude cliché zegt natuurlijk dat voetbal een universele taal is, en dat is in meer dan één opzicht waar.

De meeste spelers, ongeacht hun nationaliteit, zullen Engelse woorden als ‘goal’, ‘foul’, ‘offside’ enzovoort hebben opgepikt, zelfs als ze de taal niet goed spreken.

Belangrijker is dat scheidsrechtersteams signalen met hun handen, kaarten en vlaggen gebruiken die universeel zijn en die alle spelers zouden moeten begrijpen.

Als een scheidsrechter bijvoorbeeld beide handen naar voren houdt voor een voordeel, de grensrechter vlagt voor buitenspel en de scheidsrechter teruggaat om een gele kaart te zwaaien voor de eerdere overtreding, moet elke speler en fan de beslissingen begrijpen die zijn genomen.

Universele aanwijzingen van lichaamstaal zijn ook belangrijk.

Voormalig WK-assistent-scheidsrechter Sean Hurd vertelde Business Insider: “De meeste spelers spreken wel een beetje Engels op internationaal niveau. Het scheidsrechtersaspect, en het spelaspect, zijn universeel. Lichaamstaal, oogcontact.”