Bristol piraat Blackbeard’s echte naam was NIET Edward Teach
Het is 300 jaar geleden dat ’s werelds beroemdste piraat Blackbeard stierf.
Hij was de beste piraat van Bristol en is na 300 jaar nog steeds berucht, maar een definitieve geschiedenis van Zwartbaard heeft beweerd dat de stad het mis heeft.
De echte naam van Zwartbaard was Edward Thatch, niet Edward Teach .
En niet alleen heeft Bristol de naam van zijn beroemdste zoon al die tijd verkeerd gehad, maar de stad heeft de man ook verkeerd ingeschat – in plaats van een brute en gewelddadige piraat te zijn, beweert het onderzoek nu dat er geen bewijs is dat hij ooit iemand heeft gedood of pijn gedaan, behalve in de laatste slag waarbij hij zelf om het leven kwam.
Een van ’s werelds meest vooraanstaande historici, schrijvers en onderzoekers op het gebied van de gouden eeuw van de piraterij – de ongeveer zeven jaar vanaf 1712 toen het Caribisch gebied in feite werd geregeerd door anarchistische piratenvloten – Colin Woodard heeft boeken over het onderwerp geschreven en was de historische adviseur van veel tv-series en films.
Maar nadat hij zelf een bezoek aan Bristol had gebracht om onderzoek te doen naar Zwartbaard voor een boek met de titel Republic of Pirates (Republiek der Piraten), heeft hij het nieuws bekendgemaakt dat alle gidsen, gedenkplaten, posters, aankondigingen op pubs en geschiedenisboeken zijn naam al die tijd verkeerd hebben vermeld.
Naamfout opgespoord
Blackbeard kwam uit Bristol maar heette Edward Thatch, en de heer Woodard zei dat hij de eerste keer vond dat een krantenbericht – gepubliceerd in de Boston News-Letter – over de capriolen van de piraat zijn naam verkeerd had, en het bleef hangen.
“Van zijn leven daarvoor, weten we nog steeds heel weinig,” gaf de heer Woodard toe. “Hij heette Edward Thatch – niet ‘Teach’ zoals veel historici hebben gezegd, blijkbaar een fout herhalend van de Boston News-Letter.
“Hij kan afkomstig zijn uit de Engelse havenstad Bristol, waar de naam Thatch voorkomt in volkstellingslijsten uit het begin van de 18e eeuw die ik in die stad heb onderzocht tijdens mijn onderzoek naar Republic of Pirates,” voegde hij eraan toe.
De bekroonde schrijver heeft ook ontdekt dat de verhalen over Zwartbaard als een brute, gewelddadige man een mythe was die door de autoriteiten was verzonnen om de jacht op hem te legitimeren.
“Ondanks zijn beruchte reputatie, was Zwartbaard opmerkelijk oordeelkundig in zijn gebruik van geweld,” zei de heer Woodard. “In de tientallen ooggetuigenverslagen van zijn slachtoffers is er geen enkel geval waarin hij iemand doodde voorafgaand aan zijn laatste, fatale gevecht met de Royal Navy.”
Trent University historicus Arne Bialuschewski was het daarmee eens: “Ik heb geen enkel bewijs gezien dat Blackbeard ooit geweld tegen iemand heeft gebruikt. De autoriteiten en de geallieerde kranten hebben dit beeld van Zwartbaard als een monster gecreëerd.”
In het boek van de heer Woodard wordt uitgelegd dat Zwartbaard in oktober 1717 in drie weken op het toneel verscheen, nadat hij voor het eerst zijn eigen schip had gekregen, en andere scheepskapiteins de stuipen op het lijf joeg om zich over te geven, simpelweg omdat hij er zo eng uitzag – door lonten aan te steken die aan zijn hoed en in zijn baard bungelden.
“In de strijd cultiveerde hij een angstaanjagend imago,” zei de heer Woodard. “Onder zijn hoed bond hij brandende lonten, sommige bungelend langs de zijkanten van zijn gezicht om het te omringen met een halo van rook en vuur, waardoor hij er ‘angstaanjagender uitzag’ dan ‘een furie uit de hel’.”
Zwartebaard en zijn vloot voeren op en neer langs de kust tussen New York en Philadelphia, waarbij ze in drie weken 15 schepen buitmaakten, alvorens terug te verdwijnen naar het Caribisch gebied, maar ze hebben nooit iemand gedood.
“Koopvaardijbemanningen wierpen één blik op deze verschijning en het leger wilde mannen om hem heen, die kapmessen, musketten en primitieve handgranaten droegen, en gaven zich steevast over zonder een schot te lossen,” voegde hij eraan toe.
Het verhaal van Edward Thatch – en waarom we het zo lang fout hebben gehad – door Colin Woodard
Ja, het is waar, generaties van historici, films en televisieprogramma’s hebben Blackbeard’s achternaam verkeerd gehad, hoewel het een begrijpelijke en vergeeflijke fout is, die teruggaat tot toen hij nog de zeeën besloop.
Hier volgt het volledige verhaal.
In de vroege jaren 1700 was de spelling nog niet gestandaardiseerd en hadden mensen de neiging dingen te spellen zoals ze die hoorden. Een bepaalde scribent spelde iemands naam vaak verschillend van het ene document naar het volgende, en soms binnen hetzelfde document. Zelfs een beroemde, bekende en geletterde man als de gouverneur van Virginia zou zijn naam op verschillende manieren gespeld krijgen: Spottswood, Spotswood, Spotswoode, and Spottiswoode.
Gezien de verscheidenheid aan dialecten in die tijd, is het geen verrassing dat de naam van Zwartbaard ook op verschillende manieren werd gespeld, waaronder Teach, Teache, Titche, Teatch, Tack, Tatch, Theach, Thach, Thache, and Thatch.
De meeste bronnen verwijzen tegenwoordig naar de piraat als Teach, in navolging van ‘A General History of the Pyrates’, een verslag dat een paar jaar na zijn dood in Londen werd gepubliceerd. Meer dan 90 procent van de primaire documenten uit die tijd is het daar echter niet mee eens, en spelt zijn naam Thatch, of een afgeleide daarvan.
Tijdens mijn onderzoek naar Republic of Pirates ontdekte ik dat Thatch (of een vergelijkbaar woord) steevast de voorkeur kreeg van mensen die de aartspiraten hadden gekend en met hen hadden samengewerkt, waaronder Tobias Knight (de douaneontvanger van Noord-Carolina die blijkbaar hielp bij het helen van de buit van Blackbeard), de officiële secretaris van gouverneur Charles Eden van Noord-Carolina, die Blackbeard gratie verleende en hem bij hem thuis vermaakte, en koopvaardijkapitein David Herriot, die twee maanden als gevangene aan boord van Blackbeards schip doorbracht.
“Thach” was de spelling die werd gebruikt in de officiële verslagen van Ellis Brand, de officier van de Royal Navy die de leiding had over de troepen die naar Noord-Carolina waren gestuurd om Zwartbaard te vangen. Brand’s collega, George Gordon, was kapitein van de HMS Pearl en de directe superieur van Lt. Robert Maynard, de man die Blackbeard daadwerkelijk vond en doodde, en beschreef hem als “Thatch, alias Blackbeard.” Tot overmaat van ramp gebruikte de auteur in de eerste editie van A General History (1724) ook Thatch.
Hoe kwam het dan dat Teach de voorkeursvorm werd? De Boston News-Letter, de enige krant die destijds in Amerika werd uitgegeven, spelde zijn naam consequent als “Teach”, een fout die door de Londense kranten werd overgenomen.
Daarmee geconfronteerd, besloot de auteur van A General History blijkbaar de spelling te “corrigeren” vóór het drukken van de tweede druk. Het is slechts een van de vele onnauwkeurigheden die het boek ons heeft doorgegeven, maar wel een van de minst ingrijpende.
Tijdens mijn onderzoek naar het boek bezocht ik het Bristol Records Office in de hoop sporen te vinden van een jonge Edward Thatch die daar aan het eind van de 17e eeuw woonde en die de tot nu toe ongedocumenteerde bewering in de General History dat hij in uw stad was geboren, zou kunnen bevestigen. Er was geen rokend pistool – het blijkt dat de geboorteregisters voor die tijd verloren zijn gegaan in een brand in 1731 in de abdijkerk van St. Augustine – maar er woonden wel Thatches en in Gloucester zelfs Edward Thaches die in Jamaica woonden, waarvan bekend is dat Blackbeard daar verbleef voordat hij tot de piraterij toetrad.
Dus, ja, breek het voorzichtig uit naar het publiek. Zo veel plaquettes te corrigeren….