AIDS-associated vacuolar myelopathy (VM) is een veel voorkomende neurologische complicatie van AIDS. Pathologisch wordt VM gekenmerkt door vacuolisatie in de laterale en posterieure kolommen van het thoracale ruggenmerg en vertoont het een opvallende gelijkenis met de myelopathie van vitamine B12-deficiëntie. In autopsieseries hebben 20% tot 55% van de AIDS-patiënten aanwijzingen voor een ruggenmergaandoening die overeenkomt met VM. De myelopathie manifesteert zich meestal laat in het beloop van de HIV-infectie, met langzaam progressieve zwakte van de onderste ledematen, loopstoornissen, gevoelsstoornissen in de benen, impotentie bij mannen, en urinefrequentie en -nood. Het beloop is steevast progressief en leidt tot ernstige verlamming van de onderste ledematen, met verlies van het vermogen om te lopen en van de controle over de sluitspier. De differentiële diagnose is uitgebreid en omvat metabole, infectieuze en neoplastische ruggenmergziekten. De diagnose is gebaseerd op de klinische observatie en de uitsluiting van andere oorzaken van myelopathie via serologisch, radiografisch en cerebrospinaal vloeistofonderzoek. De pathogenese van VM is onbekend. Pogingen om HIV in het ruggenmerg op te sporen hebben geen significante resultaten opgeleverd, en er is geen bewijs voor een verband tussen de aanwezigheid van HIV en de ontwikkeling van myelopathie. Een metabole stoornis van de vitamine B12-afhankelijke transmethyleringsroute, geïnduceerd door HIV of cytokine-activatie, wordt beschouwd als de mogelijke oorzaak van VM geassocieerd met AIDS. Er is geen behandeling voor AIDS myelopathie bekend en er is geen bewijs dat antiretrovirale geneesmiddelen de symptomen kunnen verbeteren of de progressie van VM kunnen vertragen. De symptomatische behandeling omvat antispastische middelen, behandeling van de sphincter disfunctie, en fysiotherapie. Experimentele behandelingen worden getest in klinische trials.