Hoe pijnlijk het ook is om toe te geven, we verliezen ons allemaal wel eens in succes.

Voor sommigen gebeurt het onmiddellijk. Je kent het type. Ze krijgen promotie. Ze zetten hun naam op de deur. En voordat je zelfs maar kunt vragen hoe hun dag verloopt, spuien ze orders en bevelen ze mensen op strijdlustige wijze rond als een heerser op een hoog paard.

Ze hebben hun nieuwe titel aangenomen – en vinden het leuk om anderen vaak aan hun status te herinneren.

Voor anderen verloopt het “verloren in succes”-proces langzamer. Het gebeurt geleidelijker. Het is niet zozeer hun ego dat opgeblazen wordt, als wel hun verschuiving in gewoonten. De eens zo hongerige en toegewijde leerling wordt het luie en overdadige succesverhaal.

Ze hebben niets meer te bewijzen – aan zichzelf en aan de mensen om hen heen – en dus geven ze het helemaal op.

Sommige mensen ervaren dit bij hun eerste kleine overwinning. Anderen zijn in staat om er jaren tegen te vechten.

Maar bestudeer de meest succesvolle mensen in de wereld, en je zult een gemeenschappelijk thema opmerken.

Films zijn er van gemaakt. Muzikanten wijden er hele albums aan. Ondernemers spreken erover. Joseph Campbell noemde het “de reis van de held,” en het gebeurt met iedereen in een positie van succes.

Op een gegeven moment, ze veranderen als gevolg van het. En de enigen die de overkant halen, vinden een manier om terug te keren naar hun wortels en zichzelf opnieuw uit te vinden.

Om dat te kunnen doen, moeten ze zichzelf herinneren aan wat ze zijn kwijtgeraakt:

Als mensen bewegen we ons door deze wereld via feedback die we zowel van buitenaf als van binnenuit ontvangen – maar dan meer van buitenaf.

Wanneer je succes begint te zien in iets wat je doet, zelfs als dat niet je favoriete bezigheid is of zelfs niet de bezigheid die je de rest van je leven zou willen doen, is het moeilijk om het niet te volgen. Het is moeilijk om bevestiging van anderen te horen en er bewust voor te kiezen om die bevestiging niet te blijven nastreven – en het is vooral moeilijk als er geld mee gemoeid is.

Succes geeft je het gevoel dat je aan je eigen verwachtingen moet blijven voldoen

Zoals mijn vader tegen ons opgroeiende kinderen zou zeggen: “Uitgaven stijgen om aan inkomsten te voldoen.”

Naarmate je succesvoller wordt, verandert je basislijn. Wat voor jou als “normaal” wordt beschouwd, verandert. “Goedkoop” verandert. “Duur” verandert. En opeens doe je niet meer mee met de mensen om je heen, maar voldoe je aan je eigen verwachtingen. Downgraden zou een teken zijn dat je de verkeerde kant op gaat.

Dus, zodra je je levensstandaard verhoogt, betekent teruggaan dat je op een bepaalde manier hebt “gefaald”.

Succes laat je zien wat mogelijk is – en eist dat je “meer” blijft najagen”

Iedere succesvolle persoon zal je het volgende vertellen:

Eerst denk je dat je gelukkig zult zijn als je $ 100.000 per jaar verdient. Dan verdien je dat, en denk je dat je gelukkig zult zijn als je $200.000 per jaar verdient. Dan verdien je dat, en je begint te denken, “Hé, als ik $200.000 per jaar kan verdienen, kan ik vast een miljoen per jaar verdienen.” Dan maak je dat, en je denkt dat als je gewoon $ 2 miljoen per jaar kon maken, dan zou je klaar zijn, dan zou je blij zijn met jezelf.

En het gaat maar door en door.

Eén van de moeilijkste delen over het steeds succesvoller worden, is bewust voor jezelf kiezen wanneer genoeg genoeg is. En veel mensen hebben daar moeite mee, omdat ze het gevoel hebben dat ze het hebben opgegeven.

Succes wordt hoe mensen je zien en met je omgaan

Als je eenmaal ergens succesvol in bent, definiëren mensen je zo. Dat is het etiket dat ze op je plakken, en dat is het verwachtingsniveau dat ze voor je in hun hoofd houden.

Het wordt dan een uitdaging om aan die verwachtingen te blijven voldoen. Je wilt mensen niet teleurstellen, en je wilt ook hun bewondering en (soms pas verworven) respect niet verliezen.

Maar is dat werkelijk wat je definieert? Is er niet meer dan wat je hebt “bereikt”?

Je was nog maar een kind toen je voor het eerst begon. Je was toen niet bijzonder. Je wilde gewoon iets nieuws en leuks doen.

Succes vertelt je om prestatie boven al het andere te stellen

Vergeet zelfexpressie. Vergeet de tijd om dingen te doen als dagboeken schrijven, schilderen, muziek maken voor de lol. Vergeet lange wandelingen te maken of tijd voor jezelf te nemen, te onderzoeken hoe je je voelt.

Die dingen zullen je niet meer succes brengen – en omdat je nu “succesvol” bent, heb je er geen tijd voor.

Het is triest hoeveel mensen in dit denkpatroon vallen. Ze hebben het gevoel dat ze al hun tijd moeten besteden aan het bewijzen aan anderen hoe succesvol ze nu zijn, in plaats van zich af te vragen waarom ze zelfs “hier” wilden komen in de eerste plaats. (En voor de meeste mensen was succes een middel om andere dingen te doen waar ze van hielden en van genoten – maar dat ging verloren in het proces.)

Vergeet niet om bij jezelf te rade te gaan als je verder gaat op je reis naar succes.

Op een gegeven moment haalt het je in.

En je wordt net als iedereen gedwongen om een beslissing te nemen:

Doorgaan, ongelukkig.

Of weer in contact komen met het kind in jezelf dat in het begin iets anders wilde doen.