Xerografie, een proces om beelden te produceren met behulp van elektriciteit, werd in 1938 uitgevonden door de natuurkundige-jurist Chester Floyd “Chet” Carlson (1906-1968), en een bevriende ingenieur, Otto Kornei. Carlson sloot een onderzoeksovereenkomst met het Battelle Memorial Institute in 1944, toen hij en Kornei de eerste werkbare kopieermachine produceerden. Hij verkocht zijn rechten in 1947 aan de Haloid Company, een nat-chemische kopieermachinefabrikant, opgericht in 1906 in Rochester, New York.

Haloid introduceerde het eerste commerciële xerografische kopieerapparaat, het Xerox Model A, in 1949. Het bedrijf had het jaar daarvoor de verfijnde ontwikkeling van xerografie aangekondigd in samenwerking met Battelle Development Corporation in Columbus, Ohio. De camera werd met de hand bediend en stond ook bekend als de Ox Box. Een verbeterde versie, Camera #1, werd geïntroduceerd in 1950. Haloid werd in 1958 omgedoopt tot Haloid Xerox, en zou na het onmiddellijke succes van de 914, toen de naam Xerox al snel synoniem werd met “kopiëren”, de Xerox Corporation worden.

In 1963 introduceerde Xerox het eerste desktop-kopieerapparaat dat kopieën op normaal papier kon maken, de 813. Het was ontworpen door Jim Balmer en William H. Armstrong van Armstrong-Balmer & Associates, en won in 1964 een Certificate of Design Merit van het Industrial Designers Institute (IDI). Balmer had onlangs Harley Earl, Inc. verlaten, waar hij sinds 1946 ontwerper was geweest, om in 1958 mede Armstrong-Balmer & Associates op te richten. Bij Earl was Balmer betrokken geweest bij de Secretary kopieermachine, ontworpen voor Thermofax en in 1958 geïntroduceerd door 3M. Haloid Xerox was onder de indruk van het ontwerp en nam Balmer in dienst als adviseur voor het uiteindelijke ontwerp van de 914.

Een jaar later, in 1964, werkte Balmer samen met Xerox om hun eerste interne industriële ontwerpgroep op te richten. Onder die eerste ontwerpmedewerkers waren William Dalton en Robert Van Valkinburgh.